به گزارش خبرنگار ایلنا، در ابتدای این نشست، شاهد احمدلو کارگردان اثر درباره شباهت گریم بهرنگ علوی به بهروز وثوقی گفت: شخصیت اصلی فیلم ما «ناصر عشقی»، هنرور سینما است که عاشق وثوقی و طرفدار او است و آدم‌هایی که عشق سینما هستند از آنچه آن‌ها را مسحور خود کرده، وام‌دار هستند. این افراد حتی صحبت روزمره‌شان هم از دیالوگ‌‌های داخل فیلم‌ها است و سینما همه جنبه‌های زیستن را در بر می‌گیرد. قرار بود ما فیلمی بسازیم که ادای دینی به تمام فیلم‌هایی باشد که ما را عاشق سینما کردند.

بهرنگ علوی، بازیگر این اثر سینمایی گفت‌: اولین تصاویر که در قالب خبر از فیلم منتشر شد، این قضاوت به غلط شکل گرفت که قرار است بهرنگ علوی ادای بهروز وثوقی را در بیاورد و خودش را با او مقایسه کند در حالیکه من عاشقانه کاراکتری هنرمند با سینما را تصویر کردم که به جهان درون فیلم‌ها سفر می‌کنند. جنس عاشقی هنروران سینما جور دیگری است و من سعی کردم این موضوع را روایت کنم. من انگشت کوچک بهروز وثوقی هم نیستم، او در بازیگری مرجع است و بازی‌های باکیفیت بازیگران با او مقایسه می‌شود، به این معنا که او در قله‌ای دست نیافتنی ایستاده است.

علی قائم‌مقامی، تهیه‌کننده فیلم بیان کرد: من هم مثل تهیه‌کنندگان دیگر آثارم را به دبیرخانه جشنواره ارسال می‌کنم و خدا را شکر می‌کنم که برای سه سال متوالی آثار من مورد پسند هیات انتخاب قرار گرفته و وارد رقابت جشنواره می‌شوند. هشتاد درصد این فیلم متعلق به من است و بیست درصد دیگر سهم شاهد احمدلو و آقای اعتمادی دوست ایشان است که بخشی از دستمزد کارگردانی خود را نگرفته و در فیلم سهم گرفته است. برای ساخت این اثر سینمایی از هیچ ارگان و سازمان دولتی کمک نگرفتیم.

محسن فلاحی، مدیر فیلمبرداری گفت: شاهد احمدلو، بر نوستالژی شدن کار تاکید زیادی داشت. در نتیجه ما شروع به تماشای مجدد آثار قدیمی کردیم و متوجه شدیم که آن‌ها به دلیل شرایط فنی آن روز از نور زیاد استفاده می‌کردند و در نتیجه کنتراست فیلم بالا می‌شد. ضمن این که از لنز زوم هم استفاده بسیاری می‌شد. ما برای ایجاد تنش در فیلم از لنز زوم کمک گرفتیم تا استراتژی و فرم قدیمی را به این شیوه بازنمایی کنیم.

هومن برق نورد، دیگر بازیگر فیلم گفت: این فیلم کلاژی از تمام فیلم‌های قدیمی و معروف به فیلم‌فارسی است. اعتقادی به این جلسه ندارم و از بابت احترام در اینجا هستم. به نظرم حرف خود را در فیلم زده‌ام و اینجا باید ما را نقد کنید نه اینکه زیرنویس به فیلم بدهیم.

نسیم ادبی یکی دیگر از بازیگران این فیلم گفت: این فیلم تجربه سوم من با آقای قائم مقامی بود و فیلمنامه و حرفی که داشت را بسیار دوست داشتم. نقشی که بازی کردم برای خودم‌ بسیار خاص و عجیب بود. این آدم‌ها خود سینما هستند زیرا احساس می‌کنم خیلی از این‌ عزیزان آن‌طور که باید و شاید به حق خودشان نرسیدند. اگر قرار بود این‌ فیلم پیش از انقلاب ساخته شود من دوست داشتم بهروز وثوقی جای بهرنگ علوی بازی می‌کرد. همچنین دوست داشتم خانم‌ فرزانه تاییدی نقش من را بازی می‌کردند.

مینا وحید بیان کرد: در ابتدای کار، نقش برای من خیلی جذاب نبود، چیزی که نظر من را جلب کرد فیلمنامه کار بود. اما با شروع روند تولید، کم‌کم از نقش هم خوشم آمد.

مهدی حسینی‌وند، تدوینگر بیان کرد: بازی بازیگران در این اثر سینمایی خیلی خوب بود و این موضوع به تدوین کار کمک می‌کرد. سعی من این بود که اغراق‌هایی که در موضوع فیلمبرداری و بازی‌ها دیده می‌شد را حفظ کنم.

امیرعباس دهقانی، طراح صحنه و لباس این اثر سینمایی گفت: نگاه ما برای طراحی لباس و صحنه در «شاه‌نقش» به فیلم‌های قدیمی بود.

شاهد احمدلو ادامه داد: به دلیل سایه‌ای که در روح این فیلم بود، ما باید در همه اجزا، ناگزیر از این دایره نمی‌توانستیم خارج شویم. «شاه‌نقش» موضوع فساد در سینما را پیش می‌کشید که در اینجا سینما نماد و ابزاری برای نمایش فساد اجتماعی بود که به صورت تمثیل در این اثر سینمایی به چشم می‌خورد. از کودکی، تلخ‌کامی زندگی هنروران برای من حساسیت‌برانگیز بوده است. برای همین وظیفه خود دیدم که به اندازه خودم از این افراد حمایت کنم. بنابراین تا جایی که امکان داشته باشد دوست دارم از هنروران در فیلم استفاده کرده و اجازه ندهم غبار فراموشی چهره آن‌ها را بپوشاند.

هومان فاضل نویسنده اثر در ابتدا از زینب علیپور یاد گرفت و گفت: من و شاهد احمدلو مدت‌ها روی این سوژه کار کردیم. فکر می‌کنم در بهترین زمان و شرایط ممکن این اثر ساخته شد. در وهله اول همکاری نزدیک من با کارگردان نکته‌ای حائز توجه بود. چنین تعاملی برای ساخت کیفیت مطلوب بسیار سازنده است. فیلم ما شاید درظاهر زندگی هنروران را ترسیم می‌کرد، هنرورها و آدم‌هایی است‌ که‌ به‌ اجبار به حاشیه رفتند و در حاشیه ماندند. این آدم‌ها اگر به متن بیایند خیلی زود قاعده بازی را یاد می‌گیرند و دست به خود ویرانگری می‌زنند.

مهدی جمشیدیان، صداگذار این اثر نیز در پایان اظهار کرد: سینما خیلی بی رحم است اما امیدوارم در زمان اکران با ما مهربان باشد. دوست دارم از روبیک منصوری یاد کنم که در این فیلم بسیار از شیوه کار او بهره بردم.