هیچ‌کدام از دختران دبیرستانی فوت شده در حادثه اتوبوس کرمان فکرش را هم نمی‌کردند که اردویشان، به یک سفر بی‌بازگشت تبدیل شود. آنها با شوق و خنده، راهی مسیری شدند که در نهایت به بن‌بست زندگی‌شان رسید. خانواده‌هایشان هم نمی‌دانستند، که اگر می‌دانستند هرگز رضایت نامه برای فرستادن فرزندشان به اردو را امضا نمی‌کردند. خانواده‌هایی که با فرستادن فرزندان خود به مدرسه تیزهوشان، آرزو‌های زیادی برایشان داشتند، اما حالا با پیکر بی‌جان فرزندانشان و برگه‌های اعلامیه‌ای که روی در و دیوار خانه چسبانده شده، مواجه هستند. آنها شوکه و ماتم‌زده‌اند و هیچ تسلیتی نمی‌تواند داغ‌شان را التیام ببخشد.
عصر روز پنج‌شنبه، تبدیل به آخرین پنج‌شنبه‌ای شد که می‌دیدند، روزی که مدارس تعطیل بود و با کلی خاطره به سمت خانه‌شان راهی می‌شدند. ناگهان اتوبوسی که آنها را از اردوی شهداد به سمت شهر کرمان می‌برد، قبل از رسیدن به مقصد دچار حادثه شد و جان شش نفرشان را در دم گرفت، که چهار نفر از آنها، دانش‌آموز بودند. هر چند دستور دستگیری راننده صادر شده و مدیر مدرسه نیز تحت تعقیب قرار گرفته، اما این برخورد‌ها نمی‌تواند زندگی جانباختگان این حادثه را به آنها بازگرداند.
این حادثه تلخ اما، سؤالات زیادی را در اذهان عمومی ایجاد کرده؛ اینکه چه کسی یا کسانی مقصرند؟ راننده که بدون توجه به مشکلات فنی و ایمنی اتوبوس، قبول کرده دانش‌آموزان را به اردو ببرد و برگرداند؟ یا مسئولان مدرسه که توجهی نکردند که چه اتوبوسی با چه میزان ایمنی، دانش‌آموزان را راهی جاده می‌کند؟ حال این سؤال بی‌پاسخ مانده؛ «قاتل جان دانش‌آموزان بی‌گناه چه کسی یا چه چیزی است؟» گفته می‌شود که سیستم ترمز اتوبوس معیوب بوده و این نقص فنی باعث وقوع حادثه شده، اما چه کسی یا کسانی، دانسته یا ندانسته، حاضر شدند جان دانش‌آموزان را با فرستادن آنها به اردو با وسیله نقلیه‌ای پرخطر و دارای نقص فنی به بازی بگیرند؟!
بی‌تردید این فاجعه نه‌تنها خانواده‌های قربانیان، که فضای روانی جامعه را دچار آسیب کند. حتی تأثیر منفی بر خانواده‌ها می‌گذارد و آنها را نسبت به فرستادن فرزندانشان به اردو‌های علمی، فرهنگی و تربیتی مردد می‌کند. از همین‌رو سؤالات زیادی درباره ایمنی حمل و نقل دانش‌آموزان مطرح می‌شود؛ اینکه آیا نباید مدارس، مسئولیت بیشتری نسبت به ایمنی سفر‌های اردویی خود داشته باشند؟ یا اینکه چرا نظارت کافی روی وسایل نقلیه‌ای که برای حمل دانش‌آموزان استفاده می‌شود، وجود ندارد؟!
هر روز و هر ساعت، در جاده‌های کشور، تصادفاتی اتفاق می‌افتد و افراد زیادی را به کام مرگ می‌کشاند، اتفاقاتی که تلخ و نگران‌کننده است و باید مورد توجه مسئولان قرار بگیرد. با وجود این، عمده اخبار چنین حوادثی در رسانه‌ها منتشر نمی‌شود، اما اتفاقات مربوط به دانش‌آموزان از حساسیت بسیار بالایی برخوردار است، چراکه تأمین امنیت محصلان در سفر‌ها و اردوها، یک اصل است و نباید با بی‌ملاحظگی و اهمال، جان آنها به خطر بیفتد.
این حادثه برای بار دیگر نیاز مبرم به تعیین قوانین سختگیرانه برای حمل و نقل دانش‌آموزان را نشان داد. باید آموزش و پرورش در فرآیند‌های اردو‌های دانش‌آموزی بازنگری داشته‌باشد. البته که طی تمام این سال‌ها، بازنگری‌هایی انجام شده، اما رخ دادن اتفاقات ناگواری، چون واژگون شدن اتوبوس اردوی دانش‌آموزان کرمانی به روشنی نشان داد که نیاز به تغییرات اساسی در این بخش وجود دارد. این حادثه تلخ، یادآور اهمیت توجه جدی به مسائل ایمنی در مدارس و ضرورت نظارت دقیق بر وسایل نقلیه عمومی شد. باید اقداماتی انجام و این اطمینان حاصل شود که دیگر هیچ دانش‌آموزی قربانی سهل‌انگاری‌ها نمی‌شود؛ دانش‌آموزانی که حق دارند با امنیت کامل، تحصیل کنند و از تجربیات زندگی، سفر و اردو لذت ببرند، نه اینکه جانشان با ندانم‌کاری‌ها به بازی گرفته شود. اکنون، جای دانش‌آموزان کرمانی که در اتوبوس و در مسیر بازگشت از اردو، جان باختند در پشت نیمکت‌های درس، خالی است. این فاجعه، معلمان، همکلاسی‌ها و به طور کلی جامعه فرهنگی را داغدار کرده‌است. شاید ماه‌ها و سال‌ها زمان ببرد تا خانواده‌های جانباختگان به زندگی عادی خود بازگردند. امید است این حادثه تلخ تبدیل به تلنگری شود که مسئولان مربوطه اقدامات لازم را در خصوص تأمین امنیت جان دانش‌آموزان به درستی انجام دهند تا دیگر شاهد چنین اتفاقات دلخراشی در کشور نباشیم.
محيا حسيني
همه مقصران اردوی بی‌بازگشت
هیچ‌کدام از دختران دبیرستانی فوت شده در حادثه اتوبوس کرمان فکرش را هم نمی‌کردند که اردویشان، به یک سفر بی‌بازگشت تبدیل شود. آنها با شوق و خنده، راهی مسیری شدند که در نهایت به بن‌بست زندگی‌شان رسید.
صاحب‌خبر -
∎