شناسهٔ خبر: 71192008 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: رکنا | لینک خبر

بی‌پرده و بی‌زرق‌وبرق؛ «دست تنها» در جشنواره فجر

رکنا : نشست خبری فیلم «دست تنها» در چهل و سومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر برگزار شد.

صاحب‌خبر -

به گزارش رکنا ، شست خبری فیلم « دست تنها » با حضور امیرحسین ثقفی (نویسنده و کارگردان)، علی اوجی و علی‌اکبر ثقفی (تهیه‌کنندگان)، مجید مظفری، نرگس محمدی و شکیب شجره (بازیگران)، ستاره ثقفی (تدوینگر) و سجاد آذری‌نیا (طراح گریم) امروز، ۱۶ بهمن، در برج میلاد برگزار شد. اجرای این نشست را منصور ضابطیان بر عهده داشت.

ملموس بودن قرابت سبکی فیلمنامه با آثار پیشین

در ابتدای نشست، علی‌اکبر ثقفی درباره فرایند شکل‌گیری این اثر گفت: «پس از نگارش فیلمنامه توسط امیرحسین ثقفی، متوجه شباهت سبکی آن با آثار قبلی او شدم. با این حال، تصمیم گرفتیم کار را آغاز کنیم و با همکاری آقای اوجی این پروژه را به سرانجام برسانیم.»

همکاری دوباره با ثقفی، این‌بار در قامت تهیه‌کننده

علی اوجی نیز در ادامه افزود: «پیش‌تر به‌عنوان بازیگر با امیرحسین ثقفی همکاری کرده بودم و علاقه داشتم که این همکاری در مقام بازیگر ادامه پیدا کند. اما پس از خواندن فیلمنامه، تصمیم گرفتم به‌عنوان تهیه‌کننده نیز در این پروژه حضور داشته باشم و از این بابت خوشحالم.»

تلاش برای حفظ حیات سینمای مستقل

اوجی ضمن دفاع از سینمای مستقل تأکید کرد: «در سینمای ایران، آنچه در حال از بین رفتن است، سینمای مستقل است. امروزه فیلم‌های دولتی که با بودجه‌های کلان ساخته می‌شوند، نه اکران موفقی دارند و نه بازگشت سرمایه‌ای. من از افرادی مانند مجید مظفری که از دستمزد و سرمایه شخصی خود برای ساخت این اثر و حفظ سینمای خصوصی تلاش می‌کنند، قدردانی می‌کنم. از اینجا اعلام می‌کنم که ما، به‌عنوان همکاران این حوزه، موظفیم به سینمای خصوصی کمک کنیم تا بتواند به حیات خود ادامه دهد.»

فرایند تولید و انتخاب بازیگران

امیرحسین ثقفی نیز درباره شکل‌گیری این همکاری عنوان کرد: «همان‌طور که دوستان گفتند، از یک سال پیش این مسیر فراهم شد و پس از خواندن فیلمنامه توسط علی‌اکبر ثقفی، علی اوجی و مجید مظفری، این همکاری شکل گرفت.»

«دست تنها» مثل «کوچه ژاپنی‌ها» حرام نشد!

مجید مظفری درباره همکاری خود در این پروژه گفت: «از ۳۰ سال پیش خانواده ثقفی را می‌شناسم. امیرحسین در آن زمان کودک بود و می‌توان گفت که در سینما متولد شد. چند سال پیش برای بازی در فیلم کوچه ژاپنی‌ها به دفتر پدر او دعوت شدم و همکاری را پذیرفتم. در حین فیلمبرداری آن فیلم، پیشنهاد بازی در دست تنها مطرح شد و پس از خواندن فیلمنامه، پذیرفتم. خوشحالم که این اثر مانند کوچه ژاپنی‌ها حرام نشد و به جشنواره راه یافت.»

سینما برای من جوششی است، نه کوششی

نویسنده و کارگردان این اثر درباره پیام فیلم گفت: «از فیلم اولم تا امروز، به دنبال ارائه پیام مشخصی نبوده‌ام. برای من، سینما جوششی است نه کوششی. آنچه در این فیلم اهمیت داشت، قیام دو فرد از کف خیابان بود.»

سینما بزک نیست!

ثقفی در پاسخ به پرسشی درباره آزاردهنده بودن برخی سکانس‌های فیلم اظهار کرد: «برای من، سینما بزک نیست. اگر این فیلم برای برخی تماشاگران آزاردهنده است، ایرادی ندارد.»

ارجاعات آگاهانه به سبک شخصی

در مورد شباهت‌های سبکی آثارش، ثقفی تأکید کرد: «بله، درست است. در بخش‌هایی از این فیلم، آگاهانه ارجاعاتی به آثار پیشین و سبک مورد علاقه خودم داده‌ام.»

طراحی گریم پرریسک اما موفق بود

سجاد آذری‌نیا، طراح گریم فیلم، درباره این بخش از تولید گفت: «از روز اول، کارگردان فضای صمیمی و محترمانه‌ای ایجاد کرد که به ما آزادی عمل بیشتری داد. طراحی گریم این پروژه ریسک‌های زیادی داشت، اما خوشبختانه مشکلی پیش نیامد و توانستیم به کاراکترها نزدیک شویم. نگاه حرفه‌ای کارگردان در این مسیر بسیار کمک‌کننده بود.»

شیفته آثار ثقفی بودم؛ فیلمنامه را زودتر از اوجی خواندم

نرگس محمدی درباره تجربه حضور در این فیلم گفت: «از طرفداران کارهای امیرحسین ثقفی هستم و پیش از علی اوجی، فیلمنامه را خواندم.»

اوجی در ادامه افزود: «در پروژه‌هایی که من تهیه‌کننده هستم، در انتخاب بازیگران دخالت مستقیم ندارم. اگر کارگردان کسی را پیشنهاد کند، موافقت می‌کنم.»

نقش من، قاتل من است! تجربه زیستی برای نزدیکی به شخصیت

شکیب شجره درباره چالش‌های نقش خود گفت: «پس از تماس علی اوجی و اعلام خبر ساخت این پروژه توسط امیرحسین ثقفی، بسیار خوشحال شدم. پس از خواندن فیلمنامه و آشنایی با کاراکتر قلاب، متوجه شدم که این نقش چالش‌های زیادی دارد و از جنبه‌های مختلف قابل بررسی است. بعد از جلسه‌ای با کارگردان و شناخت بهتر ویژگی‌های مدنظر او، کار روی نقش را آغاز کردم. من خود را فدای نقش می‌کنم؛ به‌عبارت‌دیگر، نقش من، قاتل من است. تمام تلاشم را می‌کنم تا شخصیت را در درون خود بازسازی کنم و آن را مستندگونه به تصویر بکشم.

به پیشنهاد کارگردان، حدود ۱۵ تا ۲۰ روز در پشت مسجد سید اسماعیل، با لباس‌های کاراکتر، با گاری کار کردم تا به زیست شخصیت نزدیک‌تر شوم.»

امیدواری برای اکران موفق فیلم در سینمای اجتماعی

در پایان، علی‌اکبر ثقفی درباره میزان امیدواری به موفقیت فروش دست تنها در اکران عمومی گفت: «سال گذشته، مسئولان از یک فیلم اجتماعی حمایت نکردند و تنها دغدغه آن‌ها میزان فروش فیلم‌های کمدی بود. من با سینمای کمدی مشکلی ندارم، اما باید توجه داشت که خنداندن شریف مخاطب نیز اهمیت دارد.»