به گزارش خبرگزاری حوزه، در دومین روز از چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر سه فیلم «ترک عمیق» آرمان زرین کوب، «افسانه سپهر» عماد رحمانی مهرداد محرابی، «صنم» شهره رحیم‌زاده و «آنتیک» هادی نائیجی در بخش سودای سیمرغ جشنواره روی پرده سینمای رسانه در برج میلاد رفتند.
ترک عمیق؛ روایتی از تنهایی
فیلم ترک عمیق یک اثر روانشناسانه است که در آن ه معضل بیماران روانی در سنین بالا توجه می‌شود قصه روایت پیرمردی است که از بیمارستان روانی به خانه باز می‌گردد همسر وی از این بازگشت خرسند نیست زیرا آزار اذیت بسیاری از طرف شوهر دیده است در نهایت اتفاقاتی رخ می‌دهد که تماشاچی در پایان فیلم غافلگیر می‌شود.
فیلم ترک عمیق اثر خوبی است که توانسته روابط م‌ها را در میانسالی مورد نظر قرار دهد کارگردانی فیلم مطلوب بوده و تماشاگر قادر به پیش‌بینی بخش پایانی فیلم نیست البته شاید تا نیمه ابتدایی مخاطب کمی از قصه خسته شود ولی کندی که در داستان می‌بینیم الزام قصه است اما به یکباره از نیمه دوم و با ورود پلیس به قصه ریتم گرفته و مخاطب جذب آن می‌شود.
در بعد معنایی نیز شاهد اتفاقات خوبی در ترک عمیق هستیم در این کار سرانجام انسانی که روشی گناه آلود را در زندگی پیش گرفته نشان داده می‌شود بدون اینکه قصه بخواهد کوچک‌ترین شعاری داده باشد فردی که تمام عمر زندگی خود را با گناه سپری کرده در نهایت عاقبتی بسیار تلخ پیدا می‌کند غیلم ت«رک عمی»ق برای کارگردان فیلم یک نمره مثبت محسوب می‌شود.
«افسانه سپهر»؛تصویرسازی از منچی با زبان کودکانه
افسانه سپهر ساخته عماد رحمانی و مهرداد محرابی یکی دیگر از آثار جشنواره فیلم فجر در روز دوم بود این انیمیشن با زبانی کودکانه توانست روایتگر بسیاری از مضامین دینی باشد بدون اینکه کارگردان بخواهد شعاری پیرامون موضوع داده باشد. قصه درباره پسری نوجوان به نام سپهر است که غولی بدجنس به اسم بدنام پدر و مادرش را اسیر می‌کند این کودک به همراه زپلنگ خود موفق می‌شود در نهایت پدر مادر و اهالی روستا را از دست غول بدی‌ها نجات دهد همچنین ر پایان اشاره‌ای زیبا به حضرت مهدی در فیلم می‌شود که چگونه وی در قالب منجی آخرالزمانی مردم را به عدل و عدالت می‌رساند
یکی دیگر از ژگی‌های مثبت افسانه سپهر استفاده از رنگ و زیبایی‌های بصری بود همچنین شعر و موسیقی که کارگردان در کارش استفاده کرده توانسته لحظات شادی را برای این انیمیشن رقم زدن در مجموع باید گفت فیلم افسانه سپهر کاری سرگرم کننده و آموزنده برای کودکان است که احتمالاً در اکران عمومی مورد استقبال مردم نیز واقع می‌شود.
«صنم»؛ معنای مادرانگی را قربانی پرداخت ضعیف کرد
سومین فیلمی که که ۱۳ بهمن در سینمای رسانه واقع در برج میلاد به نمایش درآمد «صنم» ساخته شهره رحیم‌زاده بود این فیلم تلاش کرده تجلیلی از مقام مادر داشته باشد اما این معنای رفیع را قربانی ساختار ضعیف خود کرده، داستان درباره مادری ایلیاتی است که پسر خود را در یک آتش‌سوزی از دست می‌دهد وی بابت این اتفاق ضربه سختی به لحاظ روحی می‌بیند اما در نهایت با امید به زندگی باز می‌گردد.
همان گونه که در توضیح فوق گفته شد جدا از معنای مادرانگی، فیلم سعی دارد مروج فرهنگ امید در جامعه باشد اما هر مضمون ارزشمندی دلیلی بر موفقیت یک اثر نمایشی نمی‌شود. در فیلم سینمایی «صنم» کارگردانی و بازی‌ها به اندازه‌ای ناپخته است که معنا به چشم نیامده و تماشاگر از سالن نمایش بیرون می‌آید. حداقل این اتفاق را در سینمای رسانه شب گذشته شاهد بودیم.
در این فیلم به غیر از قربان نجفی دیگر بازیگران بومی بوده یا اینکه از هنرمندان تئاتری هستند اما چینش بازیگران به اندازه‌ای ناپخته است که تماشاگر با فیلم و پیامش ارتباط برقرار نمی‌کند تنها نکته مثبت این فیلم طبیعت زیبایی است که به مدد پرداختن فیلم به موضوعی بومی حاصل شده و ربطی به کیفیت فنی اثر ندارد.
«آنتیک»؛ نقدی بر خرافه
فیلم پایانی شب دوم جشنواره فیلم فجر در سینمای رسانه «آنتیک» ساخته هادی هادی نائیجی بود. این فیلم طنز با بازی پژمان جمشیدی و بیژن بنفشه‌خواه تلاش کرده در سایه یک اثر کمدی به موضوعات دینی و اعتقادی بپردازد همچنین این فیلم نقدی بر خرافه‌های بیهوده دارد. داستان درباره دو دزد است که به ناچار برای فرار از دست ماموران و مردم به یک امامزاده می‌روند همین امر باعث می‌شود برای آنها موقعیتی جدید در زندگی پیش آید.
یکی از نکات مد نظر این فیلم به بحث توبه برمی‌گردد کارگردان سعی کرده به مخاطب خود بگوید راه توبه در هر زمانی باز است در این فیلم امید هم وجود دارد حتی در سخت‌ترین مواقع باز هم می‌توان با ایمان به خدا از بسیاری از مشکلات فارغ شد. کارگردانی کار تا حد قابل قبولی توانسته موفق باشد. بازی‌ها به ویژه هنرنمایی یژن بنفشه‌خواه و پژمان جمشیدی درخور توجه است همچنین ریتم فیلم و قصه تا انتها مخاطب را با خود همراه می‌کند.
فیلم‌هایی نظیر «آنتیک» می‌تواند برای سینمای کمدی نمونه خوب باشد زیرا چنین آثاری تلاش دارند در کنار فراهم کردن موقعیتی شاد برای مردم پیامی نیز به آنها منتقل کند؛ فاکتوری که در سینمای طنز امروز ما نایاب است.
انتهای پیام