متن یادداشت فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت به شرح زیر است:
اکنون که در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی قرار داریم، به نظر باید روی یک مسأله توافق کنیم: آیا ایران نیازمند آن هست که ۴۵ سال بعد از انقلاب اسلامی، روایت انقلاب و جمهوری اسلامی را از زبان خودش در جهان ارائه کند؟ تصویری که از ایران در جهان برساخته شد، روایت کدام تفکر، کشور و جریان است؟ آیا نیاز داریم این روایت را بشناسیم و در جهت ارائه تصویر درست حرکت کنیم؟ اگر بر این مسأله توافق کنیم، آن وقت می‌شود حتی اگر در سیاست داخلی با محمدجواد ظریف اختلاف نظر دارید، از او حمایت کنید. آنچه حضور آقای ظریف در داووس را اهمیت می‌دهد، تلاش برای تصویرسازی درست از ایران در جهان است. این همان چیزی است که دشمنان جمهوری اسلامی آن را نمی‌خواهند.
طی ۵ روز، ۳ هزار نفر و هزار و ۶۰۰ شرکت از ۱۳۰ کشور، در اجلاسی شرکت کردند که جواد ظریف هم یکی از آنان بود. در این میان ۳۵۰ مقام دولتی که ۶۰ نفر آنان رئیس دولت بودند هم در اجلاس حضور داشتند. در کنار آن ۱۷۰ نماینده از گروه‌های اجتماعی از پنج قاره جهان در داووس بودند تا درباره مسائل مختلف بحث کنند.
کشور‌هایی نظیر چین، هند، عربستان و امارات تلاش کردند در سطحی وسیع برای پیشرفت‌های کشورشان روایت‌سازی کنند. در ایران کمتر به این مسأله توجه می‌شود که روایت جهان از جمهوری اسلامی چیست. روایتی که سال‌هاست صهیونیست‌ها در رسانه‌های جهان از ایران ساختند، «امنیتی‌سازی» از جمهوری اسلامی است. تلاش آنان این است که ایران کشوری خطرناک برای جهان و منطقه به نظر بیاید.
این روایت درحالی برساخته می‌شود که این ایران است که سال‌ها تحت تحریم‌های شدید قرار دارد، ایران است که سال‌هاست نمی‌تواند از موهبت الهی نفت به راحتی استفاده کند. زیرا روایت‌سازی غلط از جمهوری اسلامی، زمینه تهدید و تحریم ایران را برایشان فراهم کرده است.
اینکه ایران چیست و به مسائل مختلف چگونه می‌اندیشد، روایتی است که ما باید آن را تعریف کنیم، نه دشمنان ایران. اینکه مردم ایران با رأی خود در انتخابات به چه تفکری «نه» گفتند و چه تفکری را انتخاب کردند، روایت دقیقی از جامعه ما به جهان ارائه می‌کند تا ایران را بهتر بشناسند و فرصت‌های همکاری با جامعه جهانی بیشتر فراهم شود.
دقیقاً نمی‌دانیم آیا مخالفان داخلی مخالف این روایت هستند، یا خیر. آیا فکر می‌کنند باید از ایران چهره‌ای تهدیدآمیز به جهان مخابره شود؟ یا آنکه آنان هم بر این باورند که ایران برای توسعه نیازمند ثبات و قدرت ذیل همکاری‌های اقتصادی و سیاسی است؟
اگر پاسخ مثبت است، چه دلیلی برای مخالفت با ظریف وجود دارد؟ آنان می‌توانند در حوزه سیاست خارجی با ظریف و ظریف‌ها مخالف باشند. اما در حوزه بین‌الملل چطور؟ به نظر می‌رسد نقطه اصلی اختلاف با ظریف دقیقاً همینجاست. ظاهراً آنان روایتی که ظریف و دولت می‌خواهند به جهان ارائه کنند را قبول ندارند. البته که در این امر مختار هستند. با این تفاوت که برای آنکه صدای مردم ایران باشند، باید تبدیل به اکثریت شوند. نمی‌توانند در اقلیت باشند و در عین حال سعی کنند خود را به عنوان صدای اکثریت مردم ایران به جهان برسانند. از همین رو به نظر می‌رسد ایران نیازمند ظریف‌های بیشتری است تا بتواند روایت‌سازی غلط از ایران، جمهوری اسلامی و مردم عزیز کشورمان را در جهان که برساخته جریان‌های ضدایرانی است بشکند.
منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی دولت