فاطمه گل‌کار برگزیده سوگواره هنر و اندیشه عاشورایی در بخش داستان در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم، با اشاره به نقش برگزاری جشنواره در حمایت و رشد نویسنده‌ها، گفت: هر جشنواره‌ای باعث می‌شود نویسنده‌ها خصوصاً نوقلمان خودشان را در یک رقابت درگیر کنند و به ابعادی از داستان توجه کنند که تا به حال آن را نادیده می‌گرفتند، مثلاً همیشه عاشقانه می‌نوشتند یا فانتزی و یک بار خودشان را در این وجه قرار می‌دهند که به دین و مسائل مذهبی هم نگاه دیگری داشته باشند، چیزی که همیشه در معرضش هستند.
ور به داستان خود اشاره کرد و ادامه داد: داستان من از تجربه زیسته من به کربلا نشات گرفته است البته فقط قسمت سفر و داشتن فرزند. آنجا بود که با خودم فکر کردم اگر این اتفاق برای یک نفر رخ دهد، در این مکان مذهبی در این حس و حال، چه چالشی به وجود ی‌آید و همین باعث شد من فضا، وسواس فکری و عملی را واردش کنم و شخصیت‌هایی که زاییده ذهنم را در داستان شکل دهم.
این نویسنده بیان کرد: مراکز علمی و دانشگاه می‌توانند با ایجاد فضای آموزشی و رقابتی، برگزاری کارگاه‌های آزاد و نقد داستان به این موضوع کمک کنند. و چه بهتر می‌شود اگر صرفاً بخش علوم انسانی و ادبیات نباشد و همه رشته‌ها را درگیر کنند. در گذشته به این موضوعات توسط دانشگاه‌ها بیشتر بها داده می‌شد اما چند وقتی که به آن بی‌توجهی شده و باید از این ظرفیت استفاده شود.
گل‌کار تصریح کرد: گاهی اوقات اینکه یک تفکر و جهان‌بینی را به صورت مستقیم و شعاری به آدم‌ها بگوییم ممکن است آن تفکر از بین برود و ضایع شود اما اگر در قالب هنر بیان شود تاثیرگذاری و ماندگاری بیشتری دارد و در جان و عمق آن فرد نفوذ می‌کند، طوری که ممکن است هیچ وقت فراموشش نکند و روی رفتارش و حتی رفتار نسل بعدش هم اثر گذارد.
وی به پیوند مضامین دینی و ادبیات پرداخت و گفت: این موضوع خیلی سخت و در عین حال جذاب است. متاسفانه مثل یک شمشیر دو لبه می‌ماند اما با مطالعه می‌توانیم بخشی از این معضل را حل کنیم، با خوندن آثار مذهبی و البته تاریخ. گاهی اوقات بخشی از تاریخ هست که مغفول مانده یا خیلی کم‌تر به آن پرداخته شده، مرور تاریخ می‌تواند کمک کننده باشد.
برگزیده سوگواره هنر و اندیشه عاشورایی اضافه کرد: در مرحله بعد می‌توانیم با اید پردازی و خلق راه‌های جدید بیان مسائل مذهبی و حتی ریسک کردن در این موارد، افق جدیدی به داستان‌های دینی بدهیم. ضمن اینکه به نظر من تکرار همیشه هم بد نیست، ما سال‌هاست روضه امام حسین و یاران‌شان را می شنویم و هنوز هم با این نوحه‌ها ارتباط می‌گیریم و باه آنها اشک می‌ریزیم.
∎