جوان آنلاین: طی پستی که در شبکه‌های اجتماعی به مناسبت عید مبعث دست به دست به اشتراک گذاشته می‌شود، ۵۰ خصلت از خصوصیات اخلاقی پیامبر اکرم حضرت محمد مصطفی (ص) برشمرده شده است. در صدر این مطلب آمده است: بی‌شک تأسی به سیره و سنت آن حضرت بر اساس آیه کریمه «و لکم فی رسول‌الله اسوة حسنه» و از جمله آنچه در این مطلب به آن اشاره شده است، راهگشای مشکلات و مسائل مبتلا به جامعه مسلمانان خواهد بود. ۵۰ خصلت اشاره شده عبارتند از:
۱- هنگام راه رفتن با آرامی و وقار راه می‌رفت. 
۲- در راه رفتن قدم‌ها را بر زمین نمی‌کشید. 
۳- نگاهش پیوسته به زیر افتاده و بر زمین دوخته بود. 
۴- هرکه را می‌دید مبادرت به سلام می‌کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت. 
۵- وقتی با کسی دست می‌داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی‌کشید. 
۶- با مردم چنان معاشرت می‌کرد که هرکس گمان می‌کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است. 
۷- هرگاه به کسی می‌نگریست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی‌کرد. 
۸- هرگز به روی مردم چشم نمی‌دوخت و خیره نگاه نمی‌کرد. 
۹-، چون اشاره می‌کرد با دست اشاره می‌کرد نه با چشم و ابرو. 
۱۰- سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی‌شد لب به سخن نمی‌گشود. 
۱۱- هرگاه با کسی هم‌صحبت می‌شد به سخنان او خوب گوش فرا می‌داد. 
۱۲-، چون با کسی سخن می‌گفت کاملاً برمی‌گشت و رو به او می‌نشست. 
۱۳- با هرکه می‌نشست تا او اراده برخاستن نمی‌کرد آن حضرت برنمی‌خاست. 
۱۴- در مجلسی نمی‌نشست و برنمی‌خاست مگر با یاد خدا. 
۱۵- هنگام ورود به مجلسی در آخر و نزدیک در می‌نشست نه در صدر آن. 
۱۶- در مجلس جای خاصی را به خود اختصاص نمی‌داد و از آن نهی می‌کرد. 
۱۷- هرگز در حضور مردم تکیه نمی‌زد. 
۱۸- اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود. 
۱۹- اگر در محضر او چیزی رخ می‌داد که ناپسند وی بود نادیده می‌گرفت. 
۲۰- اگر از کسی خطایی صادر می‌گشت آن را نقل نمی‌کرد. 
۲۱- کسی را بر لغزش و خطای در سخن مؤاخذه نمی‌کرد. 
۲۲- هرگز با کسی جدل و منازعه نمی‌کرد. 
۲۳- هرگز سخن کسی را قطع نمی‌کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید. 
۲۴- پاسخ به سؤالی را چند مرتبه تکرار می‌کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود. 
۲۵-، چون سخن ناصواب از کسی می‌شنید نمی‌فرمود «چرا فلانی چنین گفت» بلکه می‌فرمود «بعضی مردم را چه می‌شود که چنین می‌گویند؟»
۲۶- با فقرا زیاد نشست و برخاست می‌کرد و با آنان هم غذا می‌شد. 
۲۷- دعوت بندگان و غلامان را می‌پذیرفت. 
۲۸- هدیه را قبول می‌کرد اگرچه به اندازه یک جرعه شیر بود. 
۲۹- بیش از همه صله رحم بجا می‌آورد. 
۳۰- به خویشاوندان خود احسان می‌کرد بی‌آنکه آنان را بر دیگران برتری دهد. 
۳۱- کار نیک را تحسین و تشویق می‌فرمود و کار بد را تقبیح می‌نمود و از آن نهی می‌کرد. 
۳۲- آنچه موجب صلاح دین و دنیای مردم بود به آنان می‌فرمود و مکرر می‌گفت هرآنچه حاضران از من می‌شنوند به غایبان برسانند. 
۳۳- هر که عذر می‌آورد عذر او را قبول می‌کرد. 
۳۴- هرگز کسی را حقیر نمی‌شمرد. 
۳۵- هرگز کسی را دشنام نداد یا به لقب‌های بد نخواند. 
۳۶- هرگز کسی از اطرافیان و بستگان خود را نفرین نکرد. 
۳۷- هرگز عیب مردم را جست‌و‌جو نمی‌کرد. 
۳۸- از شر مردم برحذر بود ولی از آنان کناره نمی‌گرفت و با همه خوشخو بود. 
۳۹- هرگز مذمت مردم را نمی‌کرد و بسیار مدح آنان نمی‌گفت. 
۴۰- بر جسارت دیگران صبر می‌فرمود و بدی را به نیکی جزا می‌داد. 
۴۱- از بیماران عیادت می‌کرد اگرچه دورافتاده‌ترین نقطه مدینه بود. 
۴۲- سراغ اصحاب خود را می‌گرفت و همواره جویای حال آنان می‌شد. 
۴۳- اصحاب را به بهترین نام‌هایشان صدا می‌زد. 
۴۴- با اصحابش در کار‌ها بسیار مشورت می‌کرد و بر آن تأکید می‌فرمود. 
۴۵- در جمع یارانش دایره‌وار می‌نشست و اگر غریبه‌ای بر آنان وارد می‌شد نمی‌توانست تشخیص دهد که پیامبر کدامیک از ایشان است. 
۴۶- میان یارانش انس و الفت برقرار می‌کرد. 
۴۷- وفادارترین مردم به عهد و پیمان بود. 
۴۸- هرگاه چیزی به فقیر می‌بخشید به دست خودش می‌داد و به کسی حواله نمی‌کرد. 
۴۹- اگر در حال نماز بود و کسی پیش او می‌آمد نمازش را کوتاه می‌کرد. 
۵۰- اگر در حال نماز بود و کودکی گریه می‌کرد، نمازش را کوتاه می‌کرد.