به گزارش خبرگزاری ایمنا، فرشاد طهماسبی‌زاده شامگاه گذشته _یکشنبه هفتم بهمن_ در فصل چهارم برنامه تلویزیونی «اصفهان من» اظهار کرد: علم برنامه‌ریزی شهری که ریشه‌های آن از غرب نشئت گرفته، محله را به‌عنوان کوچک‌ترین واحد اجتماعی شهر تعریف کرده است؛ این مفهوم با وجود پیشینه محله‌محوری در ایران، همچنان جایگاه مهمی دارد.
وی افزود: بسیاری از شهرهای ایران ابتدا از تجمع محله‌هایی شکل گرفته است که هویت، حس تعلق و جامعه‌ای مشخص را در خود جای داده بود، حتی بعضی محله‌ها دروازه‌های ورودی ویژه خود را داشتند که نمادی از مرزبندی و هویت آن‌ها بود.
مدرس دانشگاه و پژوهشگر شهرسازی گفت: در علم برنامه‌ریزی شهری مدرن، محله به‌عنوان اصلی‌ترین سلول برنامه‌ریزی شناخته می‌شود؛ این علم معتقد است که نیازهای انسان، از روزانه تا سالانه، باید در دسترس او قرار گیرد.
طهماسبی‌زاده ادامه داد: از دهه ۴۰ به بعد با رشد شتابان شهرنشینی، تناسب میان خدمات شهری و نیازهای روزانه از بین رفت؛ بعضی محله‌ها تنها به مناطق مسکونی بدل شد و از خدماتی همچون فضای آموزشی، ورزشی یا تفریحی محروم ماند؛ این روند به ایجاد مناطقی همچون حلبی‌آبادها منجر شد که تنها برای سکونت استفاده می‌شد و ساکنان برای نیازهای خود مجبور به مراجعه به شهر بودند.
وی بیان کرد: در دوره‌های جدید برنامه‌ریزی شهری به‌ویژه در عصر پست‌مدرن، رویکرد «محله‌محور» به‌عنوان یک معیار اصلی شناخته شد؛ دنیا به این نتیجه رسید که مراکز خدماتی در دل محلات، همان اصولی است که توسعه پایدار شهری را تضمین می‌کند.
مدرس دانشگاه و پژوهشگر شهرسازی با بیان اینکه در اصفهان «محله» همواره جزئی جدایی‌ناپذیر از ساختار شهری بوده است، گفت: اگر به تاریخ شهر اصفهان نگاه کنیم، محله‌هایی همچون جی و جویباره هسته‌های اولیه شهر را تشکیل داده است؛ این ساختار حتی در تعریف هویت اصفهان نقشی کلیدی دارد.
طهماسبی‌زاده عنوان کرد: اقداماتی که به‌تازگی در اصفهان برای محله‌محوری انجام شده، نه‌تنها در ایران بی‌نظیر است، بلکه در سطح جهانی نیز الگویی پیشرفته محسوب می‌شود؛ مدیریت شهری اصفهان توانست مشارکت واقعی مردم را در قالب محله‌محوری تعریف و پروژه‌های بلندمدتی را بر این اساس طراحی کند، بنابراین این دستاورد گامی بزرگ برای همگامی با علم روز دنیا و پیشگامی در کشور به‌شمار می‌رود.
وی افزود: این موفقیت را باید به مدیریت شهری و مردم اصفهان تبریک گفت، چراکه محله‌محوری در این شهر نه‌تنها به‌عنوان یک رویکرد مدیریتی، بلکه به‌عنوان نمادی از حس تعلق و هویت اجتماعی مردم محقق شده است.
مدرس دانشگاه و پژوهشگر شهرسازی گفت: محله‌محوری در اصفهان، مدلی نوین و علمی در برنامه‌ریزی شهری است که بر مشارکت واقعی و فراگیر مردم تأکید دارد.
طهماسبی‌زاده ادامه داد: این رویکرد با درگیر کردن تمام گروه‌های جامعه، از زنان و مردان تا سالمندان و گروه‌های آسیب‌پذیر، نیازها و مشکلات محلات را از دل تجربه زیسته مردم استخراج و به پروژه‌هایی عملی تبدیل می‌کند.
وی خاطرنشان کرد: شهرداری اصفهان با بهره‌گیری از روش‌های مشارکتی و مشاهده‌های مستقیم، مسائل محلی را شناسایی و در قالب پروژه‌های علمی اجرا کرده است؛ این مدل که به‌عنوان الگویی برای سایر شهرهای کشور قابل اجرا است، علاوه‌بر حل مسائل شهری، احساس تعلق و مسئولیت‌پذیری مردم را نیز تقویت کرده است.
مدرس دانشگاه و پژوهشگر شهرسازی گفت: همان‌طور که در طب سوزنی، با انتخاب نقاط حساس بدن و درمان آن‌ها با کمترین هزینه، بیشترین تأثیر را می‌گذارند، در این پروژه (محله‌محور) نیز نقاط بحرانی محلات شناسایی و به‌جای تمرکز بر مسائل بزرگ، اولویت‌ها بر اساس نیازهای واقعی مردم مشخص شده است.
طهماسبی‌زاده بیان کرد: در این روش تمام گروه‌های جامعه به‌طور فعال در شناسایی مشکلات مشارکت دارند و نتیجه آن تغییرات خلاقانه‌ای در بخش‌های مختلف شهر خواهد بود.
وی افزود: از بهبود فضای عمومی تا ترافیک و زیباسازی شهر، این رویکرد با هزینه‌های کم، تأثیرات بزرگی به همراه داشته است؛ هدف این است که اصفهان به‌عنوان شهری زیست‌پذیر و متوازن برای تمام محلاتش شناخته شود؛ جایی که همه افراد به‌طور عادلانه از خدمات و امکانات شهری بهره‌مند شوند.