سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): وقتی سخن از سرایش شعر با گویش بروجردی به میان می‌آید، اذهان متوجه «مرتضی ذاکر» می‌شود، شاعر پر احساسی که با شور و اشتیاق فراوان سال‌ها به محلی‌سرایی پرداخت و در این کار نیز موفق بود.
«مرتضی ذاکر»، متخلص به «نسیم بروجردی» در سال ١٣١٨ شمسی در بروجرد دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان ١٥ بهمن این شهر تا کلاس پنجم و کلاس ششم را در دبستان اعتضاد در سال ١٣٣٦ به پایان رساند.
سال ١٣٣٩ به استخدام هلال‌احمر بروجرد درآمد. در سال ١٣٤٠ کتابی با نام «دخمه تنگ» با همان سواد ابتدایی به رشته تحریر در آورد و از همان سال تحصیلات خود را ادامه و در سال ١٣٤٦ موفق به اخذ دیپلم ادبی شد.
وی در سال ١٣٧٣ بازنشسته مرکز بهداشت و درمان بروجرد شد. ۱۵ سال پایان دوران خدمت دولتی خود را مسئول مرکز بهداشت و درمان آیت‌الله طالقانی بروجرد بود. ذاکر سرودن شعر را از کلاس چهارم ابتدایی آغاز کرد و از سال ١٣٥٣ به نوشتن داستان‌های کوتاه برای کودکان و بزرگسالان همت گمارد.
این شاعر بروجردی از سال ١٣٦٠ به گردآوری گفت و لفت (لهجه) بروجردی به نام «واژه‌نامه محاوره‌ای با فرهنگ گویش بروجردی» پرداخت. یکی دیگر از کتاب‌های چاپ شده او مجموعه شعری است که در دهه ٧٠ به چاپ رسیده است. مرتضی ذاکر سرودن شعر محلی و فولکلوریک را از سال ١٣٦٢ شروع کرد.
ذاکر از سال ١٣٦١ به عضویت انجمن ادبی استاد مهرداد اوستای بروجرد (وابسته به اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی) در آمد. چهار دهه عضو پیوسته انجمن ادبی استاد اوستا بود، همچنین سه دوره ۲ ساله نیز مسئولیت این انجمن را به‌عهده داشته است.
وی در زمینه شعر دارای آثار متعدد و ارزشمندی است که شنیدن آن حلاوت و شیرینی خاصی دارد و اشعار محلی و به گویش بروجردی وی بسیار مورد توجه مردم بروجرد و استان لرستان است. از سروده‌ها و تالیفات این شاعر بروجردی می‌توان به «سروده‌های نسیم بروجردی»، «دخمه تنگ»، «طوفان عطش»، «نکبت»، «سوگندنامه کربلا» اشاره کرد، همچنین کتاب «گل کاسه اِشکِنَک» به همت سعید شیرین‌بیان ضمن ارائه ۷۲ قطعه از اشعار مرتضی ذاکر به گویش محلی بروجردی در قالب غزل، مثنوی، دو بیتی و رباعی با نگاهی مختثصر به ادوار زندگی این شاعر گرانقدر، به جنبه‌های فکری و هنری و بررسی اشعار وی پرداخته است.
در بخشی از کتاب «گل کاسه اِشکِنَک» آمده است: «عبدالمحمد آیتی» نخستین کسی است که به شعر گویشی نگاهی تازه داشته و به صورت جدی به آن پرداخته تا جایی که از اشعار این شاعر گرانقدر به گویش بروجردی دفتری برجاست. ولی اولین اثر چاپ شده متعلق به استاد پیشکسوت بروجردی «احمد حجتی» به نام «گلدشت» است که می‌توان پایه و سرآغازی برای ادبیات گویش بروجردی دانست و سومین فرد استاد «مرتضی ذاکر» است که در اشعار گویشی بروجردی، اقبال و توجه عامه مردم را به خود جلب کرده است.
نمونه‌ای از شعر ذاکر:
به دشت خاطراتم باز رد پای او باقی است
ز بعد سال‌ها در خانه‌ی دل جای او باقی است
به شب‌ها باز هم پرواز، رویا می‌شوم با او
به کوچه باغ امیدم صدای پای او باقی است
به کوه صبر پژواک کلامش نرم می‌پیچد
به گوشم نغمه‌های گرم و مهرافزای او باقی است
شمیم عطر باران و صفای سبزه را دارد
به ذهنم موج موج چشم چون دریای او باقی است
ز یاد خاطراتش لحظه‌ای غافل نمی‌گردم
به پیش چشم جانم یادگاری‌های او باقی است
مرتضی ذاکر همواره مشوق جوانان و نوجوانان در عرصه شعر و ادب بود که پس از طی یک دوره بیماری در سال ۱۳۹۸ در ۸۰ سالگی به دیدار حق شتافت.
∎