جوان آنلاین: احتمالاً اگر سعدی علیه‌الرحمه، اکنون در قید حیات و هم‌عصر ما بود و به جای شیراز در قلب پایتخت هم اسکان داشت، در باب هوای تهران اینگونه سخن می‌گفت: «هرنفسی که فرو می‌رود مخل حیات است و، چون برمی‌آید مکدر ذات...» و سپس نقدی بر رفتار ما شهروندان و توصیه می‌کرد که با حفظ و صیانت از طبیعت خداوندی، نعماتش را پاس بداریم و کفر نکنیم. خداوندی که هوای پاک را اعطا کرد تا زندگی سالمی داشته باشیم و متأسفانه مثل خیلی موارد دیگر با رفتار و سبک زندگی خود راه ناسپاسی در پیش گرفتیم. چه خوب است تقصیر را بر گردن دیگران نیندازیم و قبول کنیم که همه ما در ایجاد این آلودگی نفس‌گیر و مرگ‌آفرین سهیم هستیم. جالب اینجاست با اینکه می‌دانیم دود این سبک رفتار به چشم خودمان می‌رود، اما آگاهانه بر این واقعیت تلخ چشم می‌بندیم و باز هم سهم خود را نادیده می‌گیریم. از وظیفه و نقش اثرگذار تمام نهاد‌های و دستگاه‌های مسئول در این زمینه بگذریم، بی‌تردید یکایک ما نیز با سبک زندگی غلط خود به بحران آلودگی دامن زده‌ایم و تا زمانی که به نقش خود در پاکی یا آلودگی هوا واقف نشویم و آن را عمیقاً باور نکنیم، هرنفسی که فرو می‌رود مخل حیات خواهد بود و....

در آستانه ۲۹ دی، روز ملی هوای پاک، تلنگری به خودمان بزنیم و از خواب غفلت بیدار شویم!