یورو نیوز: بگذارید شما را راهنمایی کنیم، خون این موجود به رنگ آبی است.
نام این حیوان «خرچنگ نعل‌اسبی» است که به عنوان یک فسیل زنده در نظر گرفته می‌شود. این نوع خرچنگ بیش از ۴۴۵ میلیون سال است که تقریباً بدون هیچگونه تغییری در مناطق ساحلی جهان برای خود پرسه می‌زند. یعنی اینکه آن‌ها مدت‌ها قبل از دایناسورها وجود داشته‌اند.
خون آبی عجیب آن‌ها احتمالاً با ارزش‌ترین خون در میان تمام گونه‌های جانوری است که از زمان پیدایش این موجودات دریایی وجود داشته‌اند.
مس به جای آهن
دلیل آن در این واقعیت نهفته است که خون خرچنگ نعل اسبی به لطف رنگ منحصر به فردش، نقش حیاتی در تولید واکسن‌هایی دارد که جان میلیونها نفر را نجات داده است.
بر خلاف خون انسان که سرشار از آهن است، خون خرچنگ‌های نعل‌اسبی اقیانوس اطلس (Limulus polyphemus) حاوی مس است که موجب این رنگ آبی یخی متمایز شده است.
آن‌ها به جای گلبول‌های سفید، دارای سلول‌هایی به نام آمبوسیت هستند، که در تشخیص درون‌زهرابه باکتریایی (سموم اندوتوکسین) بسیار موثر هستند.
آمبوسیت‌ها می‌توانند سموم را حتی در غلظت‌های کمتر از یک در تریلیون شناسایی کنند و یک لخته محافظ در اطراف باکتری‌های مهاجم تشکیل دهند تا از بدن خرچنگ نعل‌اسبی در برابر سموم محافظت کنند.
در واقع، شرکت‌های داروسازی ده‌ها سال است که از آمیبوسیت‌ها در آزمایشی تحت عنوان «لیمولوس آمبوسیت لیزات» (LAL) بهره می‌گیرند تا از عاری بودن واکسن‌ها از آلودگی باکتریایی مطمئن شوند.
به دلیل اثربخشی این آزمایش، ارزش خون خرچنگ نعل‌اسبی تقریباً ۱۵ هزار دلار در هر لیتر است و اگر واکسنی دریافت کرده‌اید، احتمالاً ایمنی آن را مدیون این خرچنگ‌ها هستید.
چنین آزمایشی بسیار ضروری است زیرا بدون آن، واکسن‌های آلوده می‌توانند سلامت گیرندگان را به خطر بیندازند یا حتی آن‌ها را بکشند، به‌ویژه در زمان شیوع بیماری‌های همه‌گیری چون کووید-۱۹ که میلیونها نفر به واکسن وابسته بودند.
با این حال، جستجوی دانشمندان برای یافتن یک جایگزین پایدارتر مانند معادل مصنوعی آن یا فاکتور C نوترکیب ادامه دارد، چرا که برداشت بیش از حد منجر به کاهش جمعیت این گونه جانوری شده است.
اگرچه که فقط ۳۰ درصد خون این خرچنگ‌ها گرفته می‌شود و آن‌ها دوباره به اقیانوس فرستاده می‌شوند، اما تخمین زده می‌شود که ۱۰ تا ۳۰ درصد از خرچنگ‌های نعل‌اسبی از این روند جان سالم به در نمی‌برند.
بدتر از آن، تحقیقات نشان می‌دهد که خرچنگ‌های نعل‌اسبی ماده، پس از خون‌گیری، کمتر تولید مثل می‌کنند و این امر رشد جمعیت این گونه را کندتر می‌کند.
ارزش قابل‌توجه خون آبی آن‌ها تنها واقعیت شگفت‌انگیز در مورد این موجودات نیست. جالب اینجاست که خرچنگ‌های نعل‌اسبی در واقع خرچنگ نیستند. در واقع، آن‌ها حتی به خانواده سخت‌پوستان هم تعلق ندارند.
آن‌ها به عنکبوت‌ها نزدیک‌تر هستند و به زیرگروه بندپایان به نام گیره‌وندان (کلیسراتا) تعلق دارند. این گروه که شامل عنکبوت‌ها و عقرب‌ها می‌شود، یک ویژگی مشترک با خرچنگ‌های نعل اسبی دارند؛ آن‌ها هنگام رشد اسکلت بیرونی خود را می‌ریزند.
در هنگام پوست‌اندازی، خرچنگ های نعل اسبی از پوسته های قدیمی خود بیرون می‌آیند و اسکلت‌های بیرونی کوچکتر خود را پشت سر می‌گذارند - روندی جذاب که می توانید در این ویدیو شاهد آن باشید.
شاید زمان آن رسیده است که راهکارهای تازه‌ای برای محافظت از یکی از قدیمی‌ترین و غیرمعمول‌ترین موجودات زمین پیدا کنیم. چرا که این موجودات عجیب و غریب فراتر از خون ارزشمندشان می‌توانند مفید باشند.