سید عبدالله شجاعی در گفت‌و گو با خبرنگار ایسنا، افزود: این جریان‌ها با شکل‌دهی به افکار عمومی، تقویت فرهنگ گفت‌وگو و مصالحه و ترویج ارزش‌های مشترک و تقویت هویت ملی می‌توانند زمینه را برای ایجاد همگرایی در جامعه فراهم کنند.
وی با بیان اینکه اگر جریان‌های سیاسی به جای درگیری‌های جناحی، بر منافع ملی متمرکز شوند، می‌توانند گُسل‌های اجتماعی و سیاسی را کاهش دهند، افزود: از سوی دیگر، جریان‌های اجتماعی نیز با ایجاد شبکه‌های مردمی و ترویج مسئولیت‌پذیری اجتماعی می‌توانند پیوندهای قوی‌تری در جامعه ایجاد کنند.
شجاعی خاطرنشان کرد: نقش بی‌بدیل شبکه‌های مذهبی به‌ویژه هیأت‌های مذهبی، روحانیون و افراد ذی‌نفوذ در فضای سیاسی و اجتماعی ایران چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب، در ایجاد وفاق ملی را نباید فراموش کرد.
مسئول بسیج اساتید دانشگاه ملایر اظهارکرد: به نظر می‌رسد همگرایی هر چه بیشتر جریان‌های مختلف اجتماعی، سیاسی و مذهبی حول سه محور مردم، دین و ولایت می‌تواند «وفاق ملی» را به «انسجام ملی» تبدیل کند.
وی با بیان اینکه وفاق ملی و عدالت اجتماعی به شدت به یکدیگر وابسته‌اند به طوری که بدون عدالت، وفاق ملی پایدار نخواهد بود زیرا نابرابری و احساس تبعیض می‌تواند موجب شکاف اجتماعی شود، ادامه داد: از سوی دیگر وفاق ملی نیز می‌تواند بستر مناسبی برای استقرار عدالت فراهم کند چرا که همگرایی و انسجام اجتماعی فرصت بیشتری برای اجرای سیاست‌های عادلانه ایجاد می‌کند.
وی تصریح کرد: در عمل، وفاق ملی و عدالت در یک چرخه هم‌افزا عمل می‌کنند، عدالت باعث اعتمادسازی در جامعه و تقویت وفاق می‌شود و وفاق به نوبه خود، اجرای قوانین عادلانه را تسهیل می‌کند.
شجاعی افزود: برای رسیدن به وفاق ملی، سیاستگذاری‌ها باید در راستای ترویج گفت‌وگو و مشارکت ملی انجام شود؛ فراهم‌کردن فضایی برای گفت‌وگوی آزاد میان گروه‌های مختلف اجتماعی، سیاسی و مذهبی ضروری است.
وی به اهمیت تأمین عدالت اجتماعی به منظور رفع تبعیض‌ها و ایجاد فرصت برابر برای تمام اقشار جامعه اشاره کرد و گفت: توجه به هویت ملی با هدف تقویت ارزش‌های مشترک فرهنگی، تاریخی و دینی، میان مردم وحدت ایجاد می‌کند.
این مدرس دانشگاه به نقش کاهش شکاف‌های اقتصادی و اجتماعی برای جلوگیری از تمرکز ثروت و قدرت در دست گروه‌های خاص و توزیع عادلانه منابع اشاره و اظهارکرد: شفافیت و پاسخگویی حکومت، برای رسیدن به وفاق ملی ضروری است چرا که تقویت اعتماد عمومی از طریق شفافیت در عملکرد نهادهای دولتی و پاسخگویی به مطالبات مردم، حاصل می‌شود.
مسئول بسیج اساتید دانشگاه ملایر با بیان اینکه وفاق ملی زمینه‌ساز ایجاد ثبات سیاسی و اجتماعی است که یکی از الزامات توسعه پایدار محسوب می‌شود، افزود: وقتی مردم و نخبگان سیاسی بر سر اهداف و مسیر کلی کشور توافق داشته باشند، سیاست‌ها و برنامه‌های توسعه‌ای با حمایت بیشتری مواجه می‌شوند.
وی گفت: وفاق ملی باعث می‌شود منابع کشور به جای صرف درگیری‌های داخلی، به سمت رشد اقتصادی، توسعه علمی و اجتماعی هدایت شوند، در مقابل، نبود وفاق ملی می‌تواند منجر به بی‌ثباتی، هدررفت منابع و تضعیف زیرساخت‌های توسعه شود.
این مدرس دانشگاه ملایر در رابطه با مصادیق وفاق ملی در کشور و عرصه‌ی بین‌الملل، بیان کرد: در ایران، همکاری ملی در دوران جنگ تحمیلی، نمونه بارز وفاق ملی بود؛ در طول هشت سال دفاع مقدس، وفاق ملی میان اقشار مختلف مردم و گروه‌های سیاسی باعث ایستادگی کشور در برابر حملات خارجی شد.
شجاعی به مدیریت بحران‌های طبیعی، در مواقعی مانند زلزله بم یا سیل‌های گسترده، اشاره کرد و افزود: ما در این بحران‌ها شاهد همبستگی ملی در کمک‌رسانی و بازسازی بودیم.
وی در رابطه با نمونه وفاق ملی عرصه بین‌الملل، یادآورشد: پس از جنگ جهانی دوم وفاق ملی میان سیاستمداران و مردم آلمان زمینه‌ساز بازسازی کشور و تبدیل آن به یکی از قدرت‌های اقتصادی جهان شد.
مسئول بسیج اساتید دانشگاه ملایر افزود: سیاست‌های نلسون ماندلا (در آفریقای جنوبی پس از آپارتاید) برای آشتی ملی نمونه‌ای برجسته از وفاق ملی است که توانست از شکاف‌های عمیق نژادی عبور کند و کشور را به سمت ثبات و توسعه هدایت کند.
انتهای پیام