به گزارش جماران به نقل از مطالعه ای که در مجله Nature منتشر شده است، دانشمندان توانستند انواع سلول های خاص و مکان اصلی را که این تغییرات در آن رخ می دهد، که منجر به پیری مغز می شود، شناسایی کنند.
این مطالعه مکانیسمهای مولکولی مرتبط با پیری مغز را روشن میکند و راه را برای توسعه درمانهای جدید با هدف به تعویق انداختن اثرات پیری یا مدیریت مؤثرتر آنها هموار میکند.
این مطالعه بر روی دهها نوع سلول مغزی، بهویژه سلولهای گلیال متمرکز شد که تغییرات قابلتوجهی در بیان ژن با افزایش سن نشان دادند.
با افزایش سن، سلولهای مغزی دستخوش تغییرات پیچیدهای میشوند که میتواند بر عملکردهای حیاتی آنها، بهویژه آنهایی که مربوط به حافظه، یادگیری و عملکردهای عصبی عمومی است، تأثیر بگذارد.
دانشمندان دهها نوع سلول را کشف کردهاند که با افزایش سن دستخوش تغییرات قابلتوجهی میشوند، که بیشتر آنها سلولهای پشتیبان مغز هستند که به سلولهای گلیال معروف هستند.
سلول های گلیال نقش حیاتی در حمایت از نورون ها دارند، زیرا مواد مغذی را فراهم می کنند، محیط اطراف نورون ها را حفظ می کنند و به حذف مواد زائد کمک می کنند.
تغییرات ژنتیکی
یک مطالعه اخیر نشان داد که این سلول ها با افزایش سن دچار تغییرات ژنتیکی قابل توجهی می شوند که بر عملکرد آنها تأثیر می گذارد. میکروگلیا اولین خط دفاعی مغز در برابر عفونت و آسیب است.
این مطالعه نشان داد که ژن های مرتبط با التهاب با افزایش سن در این سلول ها فعال تر می شوند و منجر به افزایش التهاب مزمن می شود که یکی از علائم اصلی پیری است.
دانشمندان همچنین در مورد تغییراتی که در ماکروفاژها رخ می دهد، که در حذف ذرات مضر و سلول های آسیب دیده تخصص دارند، با افزایش سن، کارایی آنها به دلیل تغییرات ژنتیکی که در معرض آنها قرار می گیرند کاهش می یابد، که منجر به تجمع مواد زائد سلولی می شود که ممکن است تأثیر منفی بگذارد. سلامت مغز
مهمترین مطالعات و اکتشافات علمی را دنبال کنید، زیرا تحقیقات تجربی جدید نشان می دهد که فعالیت متابولیک ماهیچه ممکن است به طول عمر قدیمی ترین گونه های مهره داران زنده در جهان کمک کند.
دانشمندان گفتند که الیگودندروسیت ها مسئول تشکیل و حفظ "لایه میلین" هستند که رشته های عصبی را احاطه کرده است، که انتقال سریع سیگنال های عصبی را تضمین می کند. گروه عظیمی از تغییرات ژنتیکی مربوط به عملکرد میلین است که درصد میلین را در مغز کاهش می دهد و منجر به کاهش کارایی عصبی می شود.
دانشمندان خاطرنشان کردند که سلولهای T واقع در هیپوتالاموس که نقش عمدهای در تنظیم متابولیسم و انرژی دارند، در سطح ژنتیکی نیز تغییر میکنند به گونهای که بر توانایی آنها در پاسخ به سیگنالهای محیطی تأثیر میگذارد که نشان میدهد پیری با اختلالات متابولیسم مرتبط است.
این مطالعه تأیید کرد که پیری در مغز یک فرآیند کلی نیست که همه سلولها را به طور یکسان تحت تأثیر قرار میدهد، بلکه بین انواع سلولها متفاوت است.
این مطالعه همچنین نشان داد که هیپوتالاموس یک منطقه محوری برای تغییرات بیان ژن در طول پیری است. سلول ها از اثرات قابل توجهی بر عملکردهای حیاتی خود، به ویژه در فرآیندهای مربوط به انرژی و متابولیسم رنج می برند.
این نتایج میتواند به توسعه درمانهایی برای هدف قرار دادن انواع سلولهای گلیال که با افزایش سن دستخوش تغییرات میشوند، کمک کند و همچنین افقهای جدیدی را برای درک عمیقتر مکانیسمهای بیولوژیکی پیچیدهای که پیری در مغز را کنترل میکنند، باز کند.