جوان آنلاین: کانال تلگرامی ایران نوانس نوشت:

تنش‌ها بین ایران و ایالات متحده احتمالاً یکی از نخستین چالش‌های مهم سیاست خارجی دولت جدید ترامپ خواهد بود.

اگرچه بی‌اعتمادی جدی بین واشنگتن و تهران وجود دارد، اما دیپلماسی امکان‌پذیر است. ترامپ باید با ایران وارد تعامل شود و از فرصت محدود کنونی برای مهار برنامه هسته‌ای ایران به شیوه‌ای مسالمت‌آمیز و کاهش تنش با تهران بهره ببرد.

دولت اول ترامپ درس‌های آموزنده‌ای برای دولت دوم ارائه می‌دهد. ترامپ با خروج از برجام، سیاست «فشار حداکثری» را با هدف انزوای ایران از نظر اقتصادی و دیپلماتیک به اجرا گذاشت.

سیاست فشار حداکثری ترامپ که تا حد زیادی توسط دولت بایدن ادامه یافت، در نهایت نتوانست برنامه هسته‌ای تهران را متوقف کند و رفتار آن را در داخل یا خارج از کشور محدود کند.

با بازگشت ترامپ به کاخ سفید در ژانویه، سیگنال‌های متناقضی از سوی ترامپ و مشاورانش مشاهده می‌شود. از یک سو، گزارش‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه رئیس‌جمهور منتخب مایل به تجدید کارزار «فشار حداکثری» خود علیه ایران است. از سوی دیگر، نشانه‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه رئیس‌جمهور منتخب، چشم‌انداز معامله با تهران را بررسی می‌کند.

ترامپ نسبت به تلاش‌های آمریکا برای براندازی در تهران هشدار داده است، و تنها چند روز پس از انتخابات ریاست‌ جمهوری آمریکا، ایلان ماسک، از نزدیکان رئیس‌جمهور منتخب، با سفیر ایران در سازمان ملل برای گفتگو درباره کاهش تنش بین تهران و واشنگتن دیدار کرد.

مسعد بولس، مشاور ترامپ در امور خاورمیانه، اخیراً گفته است که ترامپ آماده «مذاکرات جدی» با ایران است.

تهران نیز به نوبه خود اخیراً با لحنی آشتی‌جویانه‌تر، هرچند محتاطانه پیش رفته است. عباس عراقچی در ماه نوامبر گفت که تهران آماده از سرگیری مذاکرات بر سر برنامه هسته‌ای خود است، اما هشدار داد که فرصت برای چنین گفتگوهایی محدود است.

این پنجره برای مذاکرات ممکن است برای مدت طولانی باز نماند. دو مانع اصلی در طرف ایالات متحده برای مذاکرات وجود دارد.

اول، دهه‌ها بی‌عملی در سیاست، واشنگتن را به سمت رویارویی با ایران سوق می‌دهد. این ریشه در یک سوء تفاهم اساسی از تهدیدی است که ایران برای منافع ایالات متحده ایجاد می کند. این تهدید در داخل واشنگتن به شدت اغراق شده است.

مانع دوم برای مذاکرات، هم از مخالفت‌های اسرائیل و هم از ادامه تشدید تنش‌ها در خاورمیانه نشأت می‌گیرد.

اقدام نظامی در ایران نتیجه معکوس خواهد داشت. حملات پیشگیرانه علیه تاسیسات هسته‌ای ایران، که احتمالاً موفق به از بین بردن برنامه هسته‌ای ایران نمی‌شوند، خطر تشویق بیشتر تهران برای حرکت سریع به سمت بمب را به همراه دارد.

پدافند هوایی و قابلیت‌های موشکی بالستیک ایران هزینه‌های مالی و انسانی قابل توجهی را بر ارتش ایالات متحده تحمیل می‌کند.

نیروهای آمریکایی پراکنده در سراسر خاورمیانه، اهداف آسانی برای حملات تلافی جویانه از سوی ایران یا شرکای منطقه‌ای آن خواهند بود. بدون مسیر مشخصی به پیروزی یا چشم‌اندازی از چگونگی پایان چنین درگیری طولانی، واشنگتن خود را به پرتگاه خواهد انداخت.

وقتی صحبت از ایران به میان می آید، بهترین گزینه ترامپ دیپلماسی است. او باید برای کاهش تنش با تهران تلاش کند، که یک گام ضروری به سوی فاصله گرفتن مورد نیاز ایالات متحده از خاورمیانه است.