به گزارش خبرنگار ایلنا، زنگ خطر «کوچک شدن حریم آثار و بافت‌های تاریخی» سالهاست به صدا درآمده است. هشداری که از دوره ریاست عزت الله ضرغامی وجود داشت و دامنه آن تا دوره سیدرضا صالحی امیری وزیر وقت میراث فرهنگی، گردشگری ادامه پیدا کرد.

اما نگرانی از کوچک شدن حرایم در دولت چهاردهم و وزیر جدید وزارت میراث‌فرهنگی زمانی تشدید شد که صالحی امیری در مجلس دفاع خود هنگام گرفتن رأی از نمایندگان دربارۀ «بازنگری حریم آثار تاریخی» گفت: «بسیاری از نمایندگان مجلس از حریم آثار تاریخی ناراضی هستند و باید حریم این آثار مورد بازنگری قرار بگیرد.»

جمله‌ای که ظاهرا به‌نظر می‌رسید بیشتر برای جلب رضایت نمایندگان برای رای به وزیر پیشنهادی به کار گرفته شد اما با گذشت سه ماه از روی کار آمدن سیدرضا صالحی امیری، گویی این جمله کوتاه و مبهم با کوچک شدن غیرقانونی بافت تاریخی سبزوار و ابلاغ توسط وزیر میراث‌فرهنگی رنگ واقعیت گرفته است.  

حالا اما «غلامحسین زارعی» نماینده شهر دشتی و تنگستان در استان بوشهر نسبت به وضعیت حرایم شهرها، محوطه‌ها و آثار تاریخی کشور ابراز نگرانی کرده است.

او در گفتگویی با ایلنا گفت: متاسفانه یکی از موضوعاتی که از سمت دولت، بخش‌خصوصی و مردم مغفول مانده، موضوع حفاظت از میراث‌فرهنگی است.

غلامحسین‌ زارعی تاکید کرد: یکی از موضوعاتی که می‌تواند در اقتصاد و معیشت کشور تاثیرگذار باشد میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری است که درحال‌حاضر هم از طرف دولت و هم از سمت بخش‌خصوصی و مردم مغفول مانده است.

او تاکید کرد: یکی از وظایف اصلی وزارت میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری موضوع حفاظت از آثار تاریخی، طبیعی و گردشگری است. چندی پیش موضوع اورامانات را در حوزه میراث‌فرهنگی پیگیری می‌کردم هر چند که  اورامانات از این قاعده مستثنی نیست و وظیفه متولیان میراث‌فرهنگی حفاظت از محوطه‌ها، حرایم و آثار تاریخی کشور است که متاسفانه در این زمینه نقطه‌ ضعف داریم.

عضو فراکسیون گردشگری مجلس همچنین تاکید کرد: نه تنها در بحث حفاظت از میراث‌فرهنگی اورامانات که درحال‌حاضر احساس می‌کنم حریم بسیاری از آثار و محوطه‌های ایران دارد به خطر می‌افتد و زمانی که یک اثر یا یک محوطه ثبت جهانی است یعنی مسئولیت ما در حفاظت از این آثار دو چندان است.

او گفت: بحث حفاظت از آثار تاریخی کشور امری ضروری است که به‌زودی در فراکسیون گردشگری مجلس مطرح و پیگیری خواهم کرد تا به حصول نتیجه برسد به امید آنکه روزی فرا برسد که میراث‌فرهنگی نیاز به معرفی و پیگیری برای حفاظت‌های بیشتر نداشته باشد و خود معرف کل جامعه باشد.