به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» یادداشت از احمدحسین شریفی///* برخی از مسؤولان فرهنگی را شنیدم که می‌گفتند پژوهش‌های «علم آزاد» می‌گوید دوران مواجهه سخت‌افزارانه با ناهنجاری‌های اجتماعی مثل بی‌حجابی و شراب‌خواری علنی و فسادهای اجتماعی، سپری شده است! اکنون زمان در پیش گرفتن سیاست‌های نرم و فرهنگی با این ناهنجاری‌هاست!
در این خصوص عرض می‌کنم، بنده تاکنون چنین پژوهش‌هایی را نه دیده‌ام و نه شنیده‌ام و البته بعید می‌دانم و بلکه محال می‌دانم هیچ پژوهشگر و محقق راستینی چنین ادعای را کرده باشد!
چون
خلاف بدیهیات مطالعات فرهنگی و اخلاقی است.
خلاف همه تجربیات زیسته بشری و همه تجربیات حکمرانی در تاریخ بشر است.
خلاف سبک و سیره حکمرانی معصومان علیهم السلام است.
خلاف صریح آموزه‌های دینی است.
هیچ جامعهای را سراغ نداریم تأکید می‌کنم هیچ جامعهای را سراغ نداریم که به صِرف تبلیغ و تبیین و روشنگری و به اصطلاح فعالیت فرهنگی، توانسته باشد حتی یک ارزش اجتماعی را نهادینه کرده باشد! حتی در ارزشی مثل «نظم ترافیکی در شهرهای شلوغ»، که به نظر می‌رسد، فهم و رعایت آن از بدیهی‌ترین مسائل انسانی و اجتماعی است.
اگر برخوردهای سخت‌افزارانه نباشد، و اگر هزینه‌های هنگفت برای نصب دوربین‌های نظارتی و حضور پلیس و تعیین و اخذ جرایم سنگین مالی و امثال آن باشد، حتی در مترقی‌ترین کشورها و جوامع، برای یک ساعت هم نمی‌توان از آن حفاظت کرد! کافی است در شهری مثل نیویورک یا پاریس یا لندن فقط یک ساعت برق سراسری قطع شود یا دوربین‌های کنترلی از کار بیفتد آنگاه به تعبیر اصحاب فرهنگ در همان کشورهای غربی «شورش اجتماعی» و «غارت‌گری اجتماعی» رخ می‌دهد!
حال، آن کدام پژوهشگر غیرسفارشی و کدام علم آزاد در ایران است که در مسائلی مثل بی‌عفتی اجتماعی، شراب‌خواری علنی، و آسیب‌های اجتماعی مدعی شود که می‌باید و حتی می‌توان با کار فرهنگی و مواجهه نرم‌افزارانه صرف اقدام کرد؟!
آری کسی که آزاد از دین، آزاد از حقیقت، آزاد از تجربه زیسته بشری، آزاد از عقلانیت باشد ممکن است چنین راه‌حل‌هایی را ارائه دهد. و ما البته مجاز نیستیم که عقل و خرد خود را به دست چنین افرادی دهیم که خود را از هفت دولت آزاد می‌دانند!
* ریاست دانشگاه قم