همشهری آنلاین-یکتافراهانی : شش ماه پس از برخورد جنبشی، ناسا تایید کرد این ماموریت موفقیت آمیز بوده است و مدت زمانی که دیمورفوس برای گردش به دور سیارک همراه بزرگ تر خود صرف می کند ۳۳ دقیقه کاهش یافته است. پس از برخورد، یکی از مدارهای دیمورفوس به دور دیدموس حدود ۱۱ ساعت و ۲۳ دقیقه طول می کشد.

تغییر شکل دیمورفوس

به نظر می رسد این ضربه عمیق تر از حد انتظار بود و در نتیجه دیمورفوس از شکل تقریباً متقارن به شکل درازتر شبیه هندوانه مستطیلی تغییر کرد. ابتدا، دیمورفوس یک شکل کروی مایل بود. با این حال، پس از آن به چیزی تبدیل شد که به عنوان «بیضی سه محوری» توصیف می شود.

این برخورد همچنین باعث شد که مدار دیمورفوس به سمت داخل مارپیچی شود، بنابراین دوره مداری آن ۳۳ دقیقه و ۱۵ ثانیه کاهش یافت. این فرآیند دینامیک گرانشی بین دیمورفوس و دیدیموس را تغییر داده است زیرا این دو جسم از نزدیک به هم مرتبط هستند.

اختلال در تعادل

به گزارش سایت riazor این اختلال در تعادل همچنین منجر به افزایش جزئی در چگالی دیمورفوس شد که اکنون در فاصله تقریباً ۳۷۸۰ فوتی به دور دیدموس می چرخد ‌که تقریباً ۱۲۰ فوت نزدیک تر از قبل از برخورد است.

طبق مطالعه جدیدی که درک ریچاردسون، ستاره شناس دانشگاه مریلند انجام داد، این پیشرفت ها پیامدهای مهمی برای اکتشافات آینده سیارک ها دارند.
برای مثال، تغییرات غیرمنتظره در شکل و حرکت دیمورفوس نشان می‌دهد که ممکن است در حال غلتیدن باشد زیرا به دنبال تعادل گرانشی جدیدی با دیدیموس است. این بی‌ثباتی سؤالاتی را در مورد امکان‌پذیری فرود فضاپیما در Dimorphos برای تحقیقات بیشتر ایجاد می‌کند.

بیشتر بخوانید :

• تهدیدی دیگر برای زمین با نزدیک شدن سیارک غول پیکر

• سیاره نهم منظومه شمسی یا دینامیک نیوتنی اصلاح‌شده؟ | تحقیقات جدید ستاره‌شناسان درباره ناحیه بیرونی منظومه شمسی

تلاش های برای انحراف سیارک های خطرناک

ریچاردسون می گوید : ممکن است صد سال طول بکشد تا تغییرات قابل توجهی در سیستم مشاهده شود. اما تنها چند سال از تاثیر آن می گذرد. یادگیری در مورد مدت زمانی که دیمورفوس طول می کشد تا ثبات خود را به دست آورد، چیزهای مهمی در مورد ساختار داخلی آن به ما می گوید که به نوبه خود از تلاش های آینده برای انحراف سیارک های خطرناک خبر می دهد.

مأموریت هرا

جالب‌توجه است که دیدیموس، سیارک بزرگ‌تر، شکل خود را حفظ کرده است؛ یعنی می‌تواند تغییرات قابل‌توجهی را تحمل کند. در مورد دیمورفوس، تصور می‌شود یک جرم «تپه آوار» شبیه به سیارک بننو است.
با درنظرگرفتن این مشاهدات، فرصت‌های تحقیقاتی جدیدی در مورد شکل‌گیری، ترکیب و تکامل این اجرام آسمانی ایجاد می‌کند.
پیش‌بینی مأموریت هرا آژانس فضایی اروپا ست که قرار است در اواخر سال ۲۰۲۶ پرتاب شود.

توانمندی بیشتر برای محافظت از زمین

نتایج پیشگامانه مأموریت DART ناسا نه‌تنها دیمورفوس را تغییر شکل داد، بلکه رویکرد ما به تحقیقات سیارکی را نیز تغییر داد. همان‌طور که ما منتظر بینش ماموریت هرا هستیم، در آستانه یک دوره جدید در دفاع از سیاره قرار داریم. در نهایت، این امر درک ما را از این اجرام نجومی افزایش می‌دهد و ما را برای محافظت از زمین توانمند می‌کند.