صاحب‌خبر - سعید آقایی: جوانانی که روزی تنها در سایه‌های وزنه‌برداری ایران ایستاده بودند، حالا در قامت قهرمانان درخشیدند. نواب نصیرشلال، مردی که با جسارت و صبوری، خرابه‌ای از تیم‌ملی را به کارگاهی برای ساختن قهرمانان تبدیل کرد، نشان داد طلای واقعی بر گردن اوست؛ نه به‌خاطر مدال، بلکه به‌خاطر اعتماد به جوان‌ها. پس از ناکامی در المپیک، همه نگاه‌ها به نواب نصیرشلال دوخته شد. او در میان هجمه انتقادات، سکوت نکرد. در مصاحبه‌ای صریح و جنجالی گفت: «ویرانه‌ای را تحویل گرفتم که آواربرداری‌اش نیاز به زمان دارد». او از روزهای ابتدایی آغاز به‌ کارش، آشکارا از عقب‌ماندگی وزنه‌برداری ایران سخن گفت و تأکید کرد: «کار نشده»، «چهره‌های جدیدی نیستند» و «مسیری طولانی در پیش داریم». اما نواب، صرفاً منتقد نبود؛ او معمار هم بود. * پایه‌گذار تحول تیم ملی وزنه‌برداری ایران، سال‌ها با ترکیبی ثابت در عرصه‌های بین‌المللی ظاهر شده بود. نسل جدیدی تربیت نشده بود و چهره‌های باسابقه نیز دیگر توان مقابله با رقبای جهانی را نداشتند. نواب نصیرشلال با چشمانی تیزبین و اراده‌ای راسخ، مسیر جدیدی را طراحی کرد. از همان روزهای نخست، وعده جوان‌گرایی داد. وقتی اردوهای تیم‌ملی آغاز شد، نیمی از نفرات دعوت‌شده از تیم‌های پایه بودند؛ نشانه‌ای آشکار از برنامه‌ریزی او برای پوست‌اندازی در تیم ملی. این تحول، در مسابقات جهانی بحرین به ثمر نشست. تیم‌ملی ایران با هدایت نواب، میانگین سنی ۲۲ سال و ۱۰ ماه داشت و به جوان‌ترین و در عین حال نخستین تیم تاریخ وزنه‌برداری ایران تبدیل شد که توانسته روی سکوی نایب‌قهرمانی جهان بایستد. درخشش جوان‌های ۱۸ و ۱۹ ساله، نه‌تنها باعث غرور مردم ایران شد، بلکه پیام روشنی به منتقدان داد: اعتماد به جوانان، تنها راه بازگشت به دوران طلایی است. * طلای اصلی بر گردن نواب نواب نصیرشلال حالا به‌عنوان معمار تحول وزنه‌برداری ایران، مدال جوان‌گرایی را بر گردن آویخته. تیمی که با جسارت و اعتماد او ساخته شد، نیمی از نفراتش روی سکو رفتند و مدال گرفتند. او اما نگاهش به آینده است؛ آینده‌ای که وعده داده پر از مدال‌های طلای جهانی و المپیک خواهد بود. او در یکی از مصاحبه‌هایش گفت: «اینها جوان‌های ۱۹-۱۸ ساله‌اند. جای این بچه‌ها در مسابقات جهانی بزرگسالان نیست اما ما مجبور بودیم این پوست‌اندازی را زودتر شروع کنیم. این اتفاق برای‌شان یکی دو سال زودتر افتاد، آنها نیاز دارند در میدان‌های بزرگ تجربه کسب کنند. از عملکردشان راضی‌ام و قول می‌دهم این جوان‌ها در آینده نه‌چندان دور، هم طلای جهان خواهند گرفت، هم مدال المپیک». * پاسخ به منتقدان البته این تحول، منتقدان خودش را هم داشت؛ کسانی که به حضور جوان‌ها در رقابت‌های جهانی خرده گرفتند و نواب را به‌خاطر انتخاب‌هایش زیر سؤال بردند اما او بی‌اعتنا به این صداها، با آرامش و اعتمادبه‌نفس مثال‌زدنی گفت: «یک سری افراد کوته‌فکر، شاید از سر حسادت، خرده می‌گیرند به این بچه‌ها اما من به آنها اعتماد کردم و جواب هم می‌گیرم. اگر اشتباهی باشد، پاسخگو خودم هستم. این تیم، آینده وزنه‌برداری ایران را می‌سازد». * جوانانی که آینده‌سازند نتیجه جوان‌گرایی، نایب‌قهرمانی جهان بود اما این پایان مسیر نیست. نصیرشلال می‌داند این تیم، آینده وزنه‌برداری ایران را تضمین می‌کند. او تأکید می‌کند: «بچه‌ها نیاز به کسب تجربه دارند و باید در مسابقات مهم حضور پیدا کنند. این تازه شروع راه است. ما برای المپیک برنامه داریم و از دل این تیم، قهرمانانی بیرون خواهند آمد که سال‌ها در اوج بمانند». * چشم‌انداز یک قهرمانی دیگر نصیرشلال در بحرین نشان داد قهرمانی، فقط به بالا بردن وزنه‌ها محدود نمی‌شود. قهرمانی واقعی، ساختن نسلی است که باور کنند می‌توانند جهان را فتح کنند. او با اعتماد به جوان‌ها، راهی را آغاز کرده که شاید در کوتاه‌مدت، نتیجه نهایی‌اش دیده نشود اما بی‌تردید وزنه‌برداری ایران را به دوران طلایی بازمی‌گرداند. طلای واقعی، نه بر گردن وزنه‌برداران که بر گردن نواب نصیرشلال است؛ مردی که به‌جای تسلیم شدن در برابر انتقادات، تصمیم گرفت تغییر کند، بسازد و تاریخ‌ساز شود.∎​