بیوگرافی سیامک صفری داروغه سریال مهیار عیار
سیامک صفری بازیگر نقش شاه مراد داروغه در سریال مهیار عیار است او از بازیگران شاخص سینما و تلویزیون ایران بوده و ۶۰ سال سن دارد. از مهمترین فیلم‌هایی که بازی کرده می‌توان به فیلم لختگی و شور عاشقی و آینه بغل زهرمار اشاره کرد.
او همچنین در سریال‌های آنام و دندون طلا و مختارنامه بازی کرده است.
همان طور که در ابتدای مطلب نیز اشاره شد، سیامک صفری متولد ۲۲ فروردین ۱۳۴۳ در تهران است او دارای فوق لیسانس کارگردانی تئاتر بوده و کار خود را در عرصه بازیگری با تئاتر استارت زده است. وی متاهل بوده و دارای یک فرزند دختر به نام ایرما می‌باشد.فعالیت های هنری سیامک صفری
سیامک صفری در سال ۱۳۶۷ و در سن ۲۴ سالگی بازیگری را با تئاتر آغاز کرد اولین نمایشی که در آن به ایفای نقش پرداخت نمایش آنها زنده‌اند می‌باشد که در تالار قشقایی به نمایش درآمد.
او در سال ۱۳۷۹ با بازی در سریال خیس اولین تجربه خود را در مقابل دوربین کسب کرد و در سال ۱۳۸۴ با فیلم ماهی‌ها عاشق می‌شوند موفق شد در سینما حضور پیدا کند.پ اما شهرت او برای بازی در سریال مختارنامه و دندون طلا است او همچنین در سریال آنام نقش مهمی را بر عهده داشت.
سیامک صفری در حال حاضر با تاسیس یک آموزشگاه بازیگری هنرجویان علاقمند به بازیگری را تدریس می‌کند که برخی از آنها در عرصه بازیگری گام گذاشتند.
حضور در سریال آنام
آنام سریالی دیدنی و پرمخاطب در تلویزیون است که داستان زندگی زنی میانسال به نام مارال است که زندگی پر ماجرا و سختی را پشت سر گذاشته و با تکیه بر قدرت اراده‌اش توانسته خود و خانواده‌اش را به آرامش و آسایش برساند. علاوه بر سیامک صفری در این سریال گلچهره سجادیه، عبدالرضا اکبری، مهرانه مهین‌ترابی، امیررضا دلاوری ، مجید واشقانی و … بازی کرده اند.
سیامک صفری در مختارنامه
سریال پرطرفدار مختارنامه به کارگردانی داوود میرباقری مربوط به زندگی مختار ثقفی است که سیامک صفری در آن نقش مزدور شامی (مردم مدائن را در زمان فرمانداری سعید بن مسعود ثقفی، عموی مختار، از لشکریان شام و کژدم‌های اَرباز ترساند ) را ایفا کرده است.
او در این سریال پربازیگر با فریبرز عرب‌نیا، فرهاد اصلانی، مهدی فخیم‌زاده، نسرین مقانلو، فریبا کوثری، حبیب دهقان‌نسب و بسیاری دیگر از بزرگان بازیگری همبازی بوده است.
سیامک صفری داروغه سریال مهیار عیار
یکی از سریال‌های پربیننده سیامک صفری سریال مهیار عیار می‌باشد که نقش شاه مراد داروغه را بر عهده دارد نقشی که به خوبی توانسته از عهده آن برآید و مورد توجه علاقه‌مندان به تلویزیون قرار بگیرد.
آثار سیامک صفری
مهمترین آثار آقای صفری در زمینه های مختلف عبارتند از
تئاتر
– مرثیه ای برای یک دراکولا، علی رزازیان، پردیس شهرزاد، (۱۳۹۶)
– لامبورگینی(۱۳۹۶)
– می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد (۱۳۹۵)
– خاطرات و کابوس‌های یک جامه دار از زندگی و قتل میرزا تقی خان فراهانی(۱۳۹۴)
– دژاوو (اردیبهشت و خرداد ۱۳۹۴)(به کارگردانی مسعود دلخواه)
– مردی برای تمام فصول (۱۳۹۳)
– دون کامیلو (اردیبهشت و خرداد ۱۳۹۳) (به کارگردانی کوروش نریمانی)
– مونولوگ بام طهران (کارگردان) (۱۳۹۱)
– گروتسکی بر تبارشناسی دروغ و تنهایی (۱۳۹۱)
– صد سال پیش از تنهایی ما (۱۳۹۰)
– آقای اشمیت کیه؟ (۱۳۹۰)
– بعضی وقت‌ها خوبه که آدم چشم هاشو ببنده… !(۱۳۹۰)
– «جن گیر» (۱۳۸۹) (به کارگردانی کوروش نریمانی)
– منهای دو (۱۳۸۹)
– رمولوس کبیر (۱۳۸۸)
– جن‌گیر (۱۳۸۸) (به کارگردانی کوروش نریمانی)
– شکار روباه (۱۳۸۷)
– هتل پلازا (۱۳۸۷) (به کارگردانی کوروش نریمانی)
– مرغابی وحشی (۱۳۸۶)
– شب‌های آوینیون (۱۳۷۹) (به کارگردانی کوروش نریمانی)
– اهل قبور
– در مصر برف نمی‌بارد
سینما
– آینه بغل (۱۳۹۶)
– استیگمات (۱۳۹۶)
– بمب (۱۳۹۶)
– انزوا (۱۳۹۵)
– پشت دیوار سکوت (۱۳۹۵)
– سوفی و دیوانه (۱۳۹۵)
– نرگس مست (۱۳۹۵)
– فراری (۱۳۹۴)
– نفس
– کارگر ساده نیازمندیم (۱۳۹۴)
– آخرین بار کی سحر را دیدی؟ (۱۳۹۴)
– امکان مینا (۱۳۹۴)
– دلتا ایکس (۱۳۹۴)
– سایه‌های موازی (۱۳۹۴)
– اعترافات ذهن خطرناک من (۱۳۹۳)
– تراژدی (۱۳۹۲)
– گزارش یک جشن (۱۳۸۹)
– ماهی‌ها عاشق می‌شوند (۱۳۸۳)
– اشکان، انگشتر متبرک و چند داستان دیگر (۱۳۸۶)
تلویزیون
– آنام(۱۳۹۶)
– آب پریا (۱۳۹۲)
– خاطرات مرد ناتمام (۱۳۹۱)
– تصویر گمشده (تله فیلم) (۱۳۹۰)
– مختارنامه (۱۳۸۹)
– گاوصندوق (۱۳۸۸)
– آخرین غزل (۱۳۸۷)
فیلم کوتاه
– هنوز مرگ کسب و کار من است (۱۳۸۹)
نمایش‌های رادیویی
– نوش جان کنت دراکولا (۱۳۸۶)
– ادیپ
– زنان فضل‌فروش (۱۳۸۶)
– در فراسوی افق (۱۳۸۷)
– تیغ کهنه (۱۳۸۷)
– کنار من بنشین (۱۳۸۷)
– پلّکان (۱۳۸۸)
– مادام بوآری و استاد افعال بی‌قاعده (۱۳۸۸)
– فرار از زندان (۱۳۸۸)
– روز واقعه (۱۳۸۸)
– لیرشاه (۱۳۸۸)
نمایش‌های تلویزیونی
– آنتیگونه در نیویورک (۱۳۸۶)
– هتل پلازا (۱۳۸۷)
– عزیز مایی (۱۳۸۷)
– «هویت» (۱۳۸۹)