به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، بر اساس تجزیه‌وتحلیل سازمان دیده‌بان آب‌وهوا که از طریق مؤسسه منابع جهانی قابل دسترس است، داده‌های بیش از ۶۰ سال انتشار کربن‌دی‌اکسید جهانی نشان می‌دهد که مناطق جهان با بیشترین سرانه انتشار کربن عبارتند از:
آمریکای شمالی ۱۵
اروپا و آسیای مرکزی ۷
آسیای شرقی و اقیانوسیه ۷
خاورمیانه و شمال آفریقا ۶
آمریکای لاتین و کارائیب ۳
جنوب آسیا ۲
جنوب صحرای آفریقا ۱
داده‌ها نشان می‌دهد که هرچند انتشار گازهای گلخانه‌ای طی چند دهه گذشته به‌طور قابل‌توجهی کاهش پیدا کرده، آمریکای شمالی از سال ۱۹۶۰ بیشترین میزان سرانه انتشار کربن‌دی‌اکسید را داشته است و از سال ۲۰۲۲ به بعد، انتشار سرانه کربن آن بیش از دو برابر سطح مشاهده‌شده در منطقه بعدی فهرست حاضر بوده است. این شکاف به‌طور عمده توسط کانادا و ایالات متحده آمریکا ایجاد می‌شود. در حالی که ارقام در منابع متفاوت به‌طور یکسان ثبت نشده، سرانه انتشار تخمینی مکزیک در سال ۲۰۲۲ حدود ۳.۴ متریک تن بوده است.
انتشار کربن‌دی‌اکسید از سال ۱۹۷۰ به‌طور قابل‌توجهی کاهش داشته که دلیل آن ترکیبی از پیشرفت‌های تکنولوژیکی، تغییر سیاست‌های دولت و تغییرات اقتصادی است. یکی از عوامل اصلی کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تولید انرژی پاک‌تر است. در طول دهه ۲۰۰۰ گاز طبیعی به‌تدریج جایگزین زغال‌سنگ به‌عنوان منبع اولیه انرژی شد و افزایش استفاده از سایر منابع انرژی همچون هسته‌ای، باد و خورشید وابستگی به سوخت‌های فسیلی را بیشتر کاهش داد. از سوی دیگر گسترش قوانینی از جمله قانون هوای پاک ۱۹۷۰ آمریکا به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای بیشتری کمک کرد. این قانون به دولت فدرال قدرت داد تا آلودگی هوا را از طیف وسیعی از منابع از جمله وسایل‌نقلیه تنظیم و تعدیل کند.
قوانین هوای پاک در سراسر جهان رایج شده است و اصلاحات متعددی طی سال‌های متمادی در آن‌ها صورت گرفته که دامنه پوشش آن‌ها را گسترش داده است. معرفی مالیات کربن و بازارهای کربن نیز نقش بسزایی در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ایفا می‌کنند. تغییرات اقتصادی نیز از دیگر عوامل مهم تغییرات کلی انتشار کربن به‌ویژه در کشوری همچون آمریکای شمالی است که یک اقتصاد مبتنی بر خدمات دارد. بخش خدمات این کشور به‌طور معمول انرژی کمتری نسبت به بخش صنعتی آن مصرف می‌کند که این امر با معرفی مفهوم «نشت کربن» همراه است، یعنی زمانی که شرکت‌ها تولید خود و انتشار آلاینده‌های ناشی از آن را به بخش دیگری از جهان برون‌سپاری می‌کنند.
