به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، امروز روز دانشجوست. روز دانشجویی در کشوری که در معرض بحران مهاجرت نخبگان قرار دارد. نسل جوانی که از کودکی با پولی که از مالیات و عوارض مردم و بیت المال تأمین می‌شود، تحصیل کرده‌اند. نسلی که مردم ایران، با وجود تمام سختی‌ها، تورم، تحریم‌ها و اقتصاد انحصاری، اقتصاد خانوار خود را می‌چرخانند و فرزندان خود را تحت آموزش‌های علمی و هنری قرار می‌دهند. اما همین نسل، پس از رسیدن به سن بهره‌وری و توانایی برای توسعه کشور، به دلیل شرایط نامناسب اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، مجبور به ترک کشور می‌شود. این مهاجرت نه به معنای یک حرکت ساده، بلکه به‌واسطه نبود بستر مناسب برای رشد و کار، فساد، رانت، زیرساخت‌های فرسوده و حتی نبود زیرساخت‌های لازم برای فعالیت‌های علمی و شغلی صورت می‌گیرد.
امروز روز دانشجوست در کشوری که دانشجویان به دلیل فیلترینگ، دسترسی به منابع علمی و مقالات ندارند و حتی برای کسب علم باید از سد هزار فیلتر عبور کنند.
امروز روز دانشجوست در کشوری که دانشگاه‌هایش فرسوده‌اند و مراکز تحقیقاتی و آزمایشگاه‌های پیشرفته‌ای ندارند.
امروز روز دانشجوست در کشوری که به دلیل محدودیت‌های عجیب ارتباطی، حتی دانشجویان قادر به برقراری ارتباط علمی با هم‌نسلان خود در دیگر کشورها نیستند و از ترس اتهام به روابط امنیتی، از تبادل علم و دانش می‌گریزند.
امروز روز دانشجوست در کشوری که بسیاری از دانشجویان به دلیل هزینه‌های سنگین تحصیل، مجبور به انصراف از ادامه تحصیل می‌شوند.
امروز روز دانشجوست در کشوری که حتی در انتخاب اعضای هیئت علمی، به‌جای توجه به علم و تخصص، رانت، آشنایی و سهمیه‌ها حرف اول را می‌زنند.
امروز روز دانشجوست در کشوری که دانشجویان در کنار تحصیل، دغدغه پیدا کردن شغل دارند. شغلی که در این کشور با تورم بالا و مشکلات اقتصادی به سختی پیدا می‌شود و در نهایت، بسیاری مجبورند در شغلی خارج از حوزه تخصصی خود کار کنند تنها به‌خاطر گذران زندگی.
امروز روز دانشجوست در کشوری که تفاوت حقوق میان افراد با مدرک دیپلم و دکتری چندان محسوس نیست، زیرا توانایی کارفرمایان در پرداخت حقوق، تحت تأثیر تورم است و این نشان‌دهنده بی‌عدالتی در توزیع منابع است.
و جالب اینکه بخش خصوصی ورشکسته است و بخش دولتی که استخدام‌های آن بیشتر بر اساس رانت و وابستگی است، به‌گونه‌ای عمل می‌کند که افراد با تخصص کمتر در این بخش‌ها مشغول به کار می‌شوند، در حالی که افرادی با علم بیشتر، در بخش‌هایی فعالیت می‌کنند که تأثیر چندانی در رشد کشور ندارند و تنها برای تأمین معاش خود کار می‌کنند.
امروز روز دانشجوست در کشوری که دانشگاه‌هایش ساختمان‌های فرسوده دارند.
امروز روز دانشجوست در کشوری که دانشجویان در حالی که در حال تحصیل هستند، در تلاش برای دریافت ویزای مهاجرت و ترک وطن‌اند. این رفتن نه به‌خاطر اشتیاق، بلکه از روی ناچاری است.
مسئولان محترم! در چنین شرایطی، چگونه روز دانشجو را به دانشجویان و نسل آینده کشور تبریک می‌گویید؟ چگونه برایشان فردایی روشن می‌خواهید و چگونه در چشمان آنها نگاه می‌کنید و از آنها می‌خواهید در این شرایط که خود ساخته‌اید، فردای ایران را بسازند؟ چگونه از آنها می‌خواهید بمانند و بسازند؟