به گزارش سلامت نیوز به نقل از clevelandclinic، دلایل مختلفی برای پوسته شدن پاهای شما وجود دارد. متخصص پوست، لورن زامبورسکی،توضیح می دهد که چه چیزی ممکن است باعث پوسته شدن پاها و انگشتان شما شود و چگونه آن را درمان کنید.

خشکی پوست

اگر پوست شما تمایل به خشکی دارد، می تواند منجر به پوسته پوسته شدن پوست شود و عواملی وجود دارند که می توانند باعث خشکی پوست شما شوند، مانند دوش گرفتن یا حمام آب گرم، گذراندن زمان بیش از حد زیر نور خورشید، کم آبی بدن، استرس یا حتی سیگار کشیدن.

برای کمک به درمان خشکی و پوسته پوسته شدن پوست پا و انگشتان پا، روی مرطوب‌کننده مناسب پوست خود تمرکز کنید. روزانه با تمیز کردن پوست خود با آب و صابون شروع کنید. سپس، از یک مرطوب کننده مناسب استفاده کنید.

و وقتی نوبت به استفاده از چه نوع مرطوب‌کننده‌ای می‌رسد، زامبورسکی مرطوب‌کننده‌ای را توصیه می‌کند که بدون رنگ و عطر باشد. می توانید از بین لوسیون، کرم و پماد نیز انتخاب کنید.

پمادها بیشتر مرطوب کننده هستند. لوسیون ها کمترین رطوبت را دارند. بنابراین همیشه استفاده از کرم یا پماد برای کمک به پوسته شدن پاها توصیه میشود. می‌توانید چندین بار در طول روز از یک مرطوب‌کننده استفاده کنید، اما حداقل قبل از خواب این کار را انجام دهید، زیرا در آن زمان است که نمی‌توانید آنقدر روی پاهای خود باشید تا اثر مرطوب کننده از بین برود.

او می گوید حتی می توانید یک مرطوب کننده بزنید و سپس جوراب نخی بپوشید.

انجام این کار واقعا می تواند به حفظ رطوبت در طول شب کمک کند و باعث می شود تا کمی بیشتر به لایه های پوست شما نفوذ کند.

عفونت های قارچی

عناصر قارچی همیشه روی پوست ما وجود دارند.

زامبورسکی توضیح می‌دهد: «اما گاهی اوقات، وقتی جوراب و کفش می‌پوشیم و گرم می‌شویم و عرق می‌کنیم، در واقع باعث رشد بیش از حد عناصر قارچی می‌شویم.»

این وضعیت می تواند باعث عفونت قارچی مانند پای ورزشکار شود. پاهای شما ممکن است قرمز، خارش دار و گاهی پوسته پوسته شوند.

اگر عفونت قارچی دارید، کرم ضد قارچ موضعی بدون نسخه را امتحان کنید.

و مهم است که از هر چیزی که باعث عفونت می شود در وهله اول اجتناب کنید. بنابراین، پاهای خود را به طور منظم بشویید (و مطمئن شوید که پوست خود را کاملا خشک کرده اید). همچنین مطمئن شوید که جوراب نخی بپوشید تا از رطوبت بیش از حد جلوگیری کند. استفاده از پودر پا برای کمک به مدیریت عرق نیز می تواند کمک کند.

آفتاب سوختگی

بله، پاهای شما ممکن است دچار آفتاب سوختگی شوند. در حالی که ممکن است به یاد داشته باشید که کرم ضد آفتاب را روی صورت، بازوها و پاهای خود بمالید، پاهای شما ناحیه معمولی از بدن شما هستند که ممکن است بدون کرم ضد آفتاب باقی بمانند، به خصوص در ماه‌های گرم‌تر که صندل می پوشید.

برای جلوگیری از آفتاب سوختگی در وهله اول، مطمئن شوید که ضد آفتاب - SPF 30 یا بالاتر - را روی پاهای خود بمالید.

استفاده از اسپری ضد آفتاب ممکن است برای پاهای شما آسان‌تر باشد، زیرا به سختی می‌توان کرم ضد آفتاب را در بین انگشتان پا استفاده کرد.

اگر پاهای شما آفتاب سوخته است و پوسته پوسته شده است، توصیه می شود پوست را مرطوب نگه دارید و اگر متوجه چرک، قرمزی یا تورم شدید، ممکن است نشانه عفونت باشد. در این مورد، مهم است که به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

کم آبی بدن

وقتی به کم آبی فکر می کنید، معمولاً ممکن است به علائمی مانند خشکی لب ها، سردرد، سرگیجه و احساس خستگی فکر کنید.

زامبورسکی می‌گوید: «اگر بدن شما با کم‌آبی روبرو شده است، می‌تواند سد پوستی را به روش‌های مختلف مهار کند، یکی از آنها پوسته پوسته شدن پوست است».

خوردن یک رژیم غذایی سالم و متعادل و نوشیدن آب کافی در طول روز می تواند کمک زیادی به جلوگیری از کم آبی بدن کند.

و استفاده از مرطوب کننده روی پاها می تواند به افزایش رطوبت به پوست شما کمک کند.

اگزما

اگزما می تواند یک بیماری التهابی زمینه ای پوستی باشد که باعث خشکی و خارش پوست حتی روی پاها می شود.

زامبورسکی می‌گوید: «اگر پوست شما ملتهب شده است، می‌تواند باعث قرمزی، پوسته پوسته شدن، خارش و خشکی لایه بالایی پوست شود.»

در حالی که داشتن یک مرطوب کننده خوب برای کنترل اگزما ایده خوبی است، زامبورسکی می گوید ممکن است لازم باشد با متخصص پوست و مو در مورد افزودن یک داروی موضعی مانند استروئیدها نیز صحبت کنید.

پسوریازیس

پسوریازیس، یک بیماری پوستی خود ایمنی، می تواند باعث خارش و ناراحتی کف پا شود و اگر به پسوریازیس مبتلا هستید، ممکن است نواحی ضخیمی از پوست تغییر رنگ داده و پلاک ایجاد شود.

اگر متوجه پلاک‌هایی روی دست‌ها یا پاهای خود شدید، به آن پسوریازیس کف پلانتار می‌گویند. این مناطق یا تکه های خشک می توانند پوسته پوسته شوند.

اگر پسوریازیس دارید، ممکن است بتوانید با اجتناب از هرگونه محرک، وضعیت خود را مدیریت کنید. این موارد می تواند شامل اجتناب از محصولات مراقبت از پوست (صابون ها، پاک کننده ها و لوسیون ها) با رنگ ها و عطرهای تند باشد. تمیز و خشک نگه داشتن پاهایتان نیز مهم است، بنابراین به نوع جوراب و کفشی که استفاده می کنید فکر کنید.

همچنین ممکن است لازم باشد دارو را در درمان خود بگنجانید. گزینه ها می توانند شامل کرم ها یا پمادهای موضعی یا کورتیکواستروئیدهای موضعی باشند.

هیپرهیدروزیس

همه ما عرق می کنیم، اما اگر هیپرهیدروزیس دارید، بیش از حالت عادی عرق می کندی و این می تواند روی پاهای شما تأثیر بگذارد. ممکن است متوجه خارش و التهاب و حتی ترک خوردگی یا پوسته پوسته شدن پوست در پاها و انگشتان خود شوید.

اگر هیپرهیدروزیس دارید، برای تمیز نگه داشتن پاهایتان ضروری است که اغلب دوش بگیرید یا حمام کنید. همچنین مطمئن شوید که جوراب و کفش آزاد پوشیده اید.

پزشک همچنین ممکن است داروهایی مانند دستمال مرطوب گلیکوپیرونیوم دارویی یا ژل کلرید آلومینیوم را توصیه کند که می تواند به جلوگیری از تعریق بیش از حد کمک کند.

پیری پوست

با افزایش سن،تولید کلاژن ما کاهش می یابد که می تواند میزان کم آبی پوست ما را افزایش دهد. ممکن است متوجه خشکی و پوسته پوسته شدن پاهای خود شوید.

زامبورسکی توضیح می دهد: «با افزایش سن، پوست ما لزوماً مانند گذشته رطوبت را در خود نگه نمی دارد.»

لوسیون، کرم یا پماد حاوی مواد نرم کننده را انتخاب کنید تا پاهایتان به خوبی هیدراته شود.

دیابت

اگر دیابت دارید، ممکن است متوجه شوید که بریدگی‌هایی روی بدن شما (از جمله پاها و انگشتان پا) ممکن است دیر بهبود یابد و احتمال ابتلا به عفونت های پوستی مکرر بیشتر است.

زامبورسکی می‌افزاید: «دیابت می‌تواند باعث جریان خون ضعیف در پاهای شما شود، که بهبود زخم‌ها یا آسیب‌های دیگر را سخت‌تر می‌کند.

اگرچه ممکن است مراجعه به یک متخصص پوست برای لایه برداری پوست بین انگشتان پا منطقی باشد، اما اگر دیابت یا سایر شرایطی دارید که از بهبود این ناحیه جلوگیری می کند، بهتر است به متخصص غدد مراجعه کنید.

زامبورسکی توضیح می‌دهد: «افراد مسن‌تر ممکن است نتوانند به طور مرتب پاهای خود را بررسی کنند. چک کردن پای شما توسط یک متخصص می تواند بسیار مفید باشد، به خصوص اگر دیابت دارید.

درماتیت تماسی

اگر پوست شما، از جمله پاها و انگشتان پا، با چیزی که آن را تحریک می کند، تماس پیدا کند، ممکن است جوش هایی به نام درماتیت تماسی را تجربه کنید. این وضعیت می تواند شامل مواد موجود در کفش شما یا حتی جوراب هایی باشد که می پوشید.

پوشیدن جوراب های نخی به جای جوراب های ساخته شده از مواد مصنوعی می تواند به کنترل وضعیت شما کمک کند. همچنین ممکن است بخواهید قبل از پوشیدن جوراب و کفش، از یک کرم جذب کننده رطوبت روی پوست خود استفاده کنید.

چگونه از پوسته پوسته شدن پوست پا و انگشتان پا جلوگیری کنیم؟

با رعایت بهداشت مراقبت از پوست می توانید از پوسته شدن پوست روی پاها و انگشتان پا جلوگیری کنید. زامبورسکی موارد زیر را توصیه می کند:

• جوراب هایتان را وقتی مرطوب است عوض کنید. این کار می تواند بعد از ورزش یا فعالیت های دیگری باشد که ممکن است باعث عرق کردن پوست شما شود. همچنین به جای پارچه های مصنوعی مانند اسپندکس، پارچه های تنفس پذیر مانند پنبه را انتخاب کنید.
• روزانه پاهای خود را بشویید. ما اغلب هنگام دوش گرفتن یا حمام به این ناحیه از بدن خود توجه نمی کنیم. اما پاک کننده ملایمی را انتخاب کنید که فاقد رنگ و عطر باشد.
• ناحیه بین انگشتان پا را به خوبی خشک کنید. از یک حوله نخی استفاده کنید تا مطمئن شوید که پوست بین انگشتان پا را به درستی خشک کرده اید.
• در دوش های عمومی، استخرها و سالن های ورزشی صندل بپوشید. پابرهنه رفتن در هنگام حضور در استخر یا رختکن آسان است، اما مکان‌های عمومی می‌توانند بستری برای رشد میکروب‌ها باشند.
• پوست را مرطوب نگه دارید تا ترک نخورد. از یک لوسیون، کرم یا پماد مرطوب کننده استفاده کنید تا ناحیه را هیدراته نگه دارید. قبل از خواب از لوسیون مناسب استفاده کنید، سپس جوراب نخی بپوشید تا رطوبت را مسدود کند.
• از مواد محرک یا آلرژی زا اجتناب کنید. از محصولات مراقبت از پوست (صابون، شوینده‌ها، لوسیون‌ها و غیره) که حاوی رنگ‌های تند، عطرها و سایر مواد تحریک کننده هستند دوری کنید.

در آخر

در حالی که بیشتر دلایل لایه برداری پوست پاها و انگشتان پا جدی نیستند و می توان آنها را در خانه درمان کرد، اگر درمان های خانگی موثر نبود باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

همچنین در صورت تجربه موارد زیر باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشید:

• درد
• تورم
• مشکل در راه رفتن
• پاهایی که در لمس گرم هستند
• پوستی که سیاه به نظر می رسد
• تب یا لرز
• پوست ترک خورده که مایعاتی مانند چرک ترشح می کند

زامبورسکی می‌گوید: «در آن مرحله، ممکن است نیاز به مدیریت داروهای تجویزی یا حداقل ارزیابی بیشتر باشد تا مطمئن شویم که هیچ چیز جدی‌تری در جریان نیست.»