به گزارش خبرگزاری ایمنا، با گسترش فناوری و افزایش استفاده از گوشی‌های هوشمند، نرم‌افزارها به یکی از ابزارهای کلیدی در زندگی روزمره مردم تبدیل و بخش جدایی‌ناپذیری از زندگی روزمره افراد و کسب‌وکارها شده‌اند.
امروزه این نرم‌افزارها به‌عنوان ابزاری ضروری در زندگی روزمره افراد شناخته می‌شود و نقش حیاتی در تسهیل امور مختلف ایفا می‌کند؛ نرم‌افزارها از ارتباطات و سرگرمی گرفته تا آموزش، سلامت، تجارت و خدمات دولتی، به بخش‌های مختلف جامعه نفوذ کرده و به‌طور قابل توجهی کیفیت زندگی مردم را بهبود بخشیده است.
با رشد استفاده از گوشی‌های هوشمند و اینترنت، اهمیت نرم‌افزارها هر روز بیشتر نمایان می‌شود؛ این ابزارهای دیجیتال نه‌تنها فرایندها را سریع‌تر و کارآمدتر می‌کند، بلکه به کسب‌وکارها و دولت‌ها نیز این امکان را می‌دهد که خدمات خود را به‌شکلی نوآورانه و دسترسی‌پذیرتر ارائه دهد.
در دنیای دیجیتال امروز، اپلیکیشن‌ها به قلب تپنده کسب‌وکارها و زندگی روزمره تبدیل شده است؛ از ساده‌ترین نیازهای روزانه تا پیچیده‌ترین فرایندهای تجاری، این نرم‌افزارها توانسته است جهان را متحول کند، در حالی که کشورهای پیشرفته‌ای همچون آمریکا با بهره‌گیری از زیرساخت‌های قوی، به قطب‌های اصلی نوآوری تبدیل شده‌اند، ایران نیز با وجود چالش‌ها و محدودیت‌ها، در تلاش است تا جایگاه خود را در این عرصه پیدا کند؛ شرایط ساخت اپلیکیشن‌های قوی در ایران دارای فرصت‌ها و چالش‌هایی است که بر توسعه این صنعت تأثیر می‌گذارد.
آمریکا از متخصصان ایرانی بهره می‌برد
حمید ضیایی‌پور در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه برای تولید یک اپلیکیشن پرمخاطب و بین‌المللی چند مورد لازمه کار است، اظهار کرد: می‌توان گفت که ایران در زمینه طراحی و برنامه‌نویسی تنها موردی است که ظرفیت بالقوه زیادی دارد، یعنی ما نیروی انسانی بسیار قدرتمند و توانمندی داریم و در بسیاری از اپلیکیشن‌های جهانی، ایرانی‌ها در رده‌های بالا حضور دارند، به‌طوری که مدیر اپلیکیشن اوبِر «Uber Technologies Inc» که اپلیکیشن مشهور دنیا همچون تاکسی اینترنتی است، یک ایرانی است یا اپلیکیشن ای‌بِی «ebay» که همچون دیجی‌کالا و آمازون برای فروش محصولات است نیز مدیری ایرانی دارد.
وی ادامه داد: متخصصان آی‌تی و هوش مصنوعی ایرانی از ناسا گرفته تا پلتفرم‌هایی همچون گوگل و یاهو بسیاری از اپلیکشن‌ها و حتی توئیتر، مدیرعاملان ایرانی داشتند، یعنی ما نیروی انسانی توانمندی که بتواند مدیریت کند، طراحی کند، برنامه‌نویسی کند و این اپلیکیشن‌ها را روانه بازار کند داریم، اما نیروی انسانی توانمند ما در خارج از کشور می‌درخشد و در کشورمان کمتر به آن‌ها توجه می‌شود.
قوانینی که جایی نیست
کارشناس حوزه رسانه عنوان کرد: در حوزه ساخت اپلیکیشن باید قوانین و مقررات حامی اپلیکیشن باشد، که نه‌تنها در ایران چنین مقررات و ضوابطی وجود ندارد، بلکه در کشورهای دیگر نیز وجود ندارد و آمریکا در این زمینه یکه‌تاز است و به موجب قانون موسوم به قانون ارتباطات آمریکا پلتفرم در برابر محتوای کاربر هیچ مسئولیتی ندارد و مسئولیت محتوای منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی برعهده کاربران است، این فقط در آمریکا است که چنین قانونی وجود دارد و حتی اتحادیه اروپا و کشورهای دیگر این فرایند را ندارند؛ در همین راستا اغلب پلتفرم‌های بزرگ جهانی در هر کشوری که فعال هستند، دفتر مرکزی خود را به‌دلیل قوانین موجود در آمریکا به آنجا بردند.
ضیایی‌پور گفت: در کارزارهای انتخاباتی سال ۲۰۲۰، پلتفرم‌های اجتماعی حتی خود رئیس‌جمهور وقت آمریکا یعنی ترامپ را مسدود کرد، یعنی قانون به اپلیکیشن‌ها آن‌قدر قدرت داده است تا اگر فردی خطا کرد حتی اگر رئیس‌جمهور آمریکا باشد آن را مسدود کند، بنابراین در آمریکا قوانینی که بر پلتفرم‌ها حاکم است باعث شده است که آنجا مهد توسعه پلتفرم‌ها باشد.
کارشناس حوزه رسانه ادامه داد: ما در اقتصاد جهانی نیستیم، بنابراین کشورهای دیگر نمی‌توانند وارد محیط‌های داخلی ایران شوند، همچنین تحریم هستیم و بسیاری از این پلتفرم‌ها ما را تحریم کردند، بنابراین به لحاظ منطقی در ایران نمی‌تواند یک پلتفرم جهانی شکل بگیرد.
ضیایی‌پور با اشاره به اینکه برای بهبود وضعیت همه‌چیز به مجلس شورای اسلامی و نهاد قانون‌گذاری کشور مرتبط است، افزود: نهاد قانون‌گذاری کشور باید قوانین مترقیانه‌ای برای حمایت از سرمایه‌گذاری در حوزه پلتفرم‌ها و اپلیکیشن‌های بزرگ تصویب کند، همچنین نهادهای دیگر حاکمیتی باید آن را پشتیبانی کنند و بودجه‌های لازم را برای ایجاد زیرساخت‌های فنی و ارتباطی فراهم کند.
وی با بیان اینکه ایران پهنای باند کافی برای یک اپلیکیشن جهانی را ندارد، می‌گوید: موتورهای جست‌وجو همچون گوگل، فیسبوک و تلگرام به‌تنهایی هر کدام پهنه باندی که برای اینترنت مصرف می‌کنند، چند برابر پهنه باند کل کشور ایران است، بنابراین سرمایه‌گذاری روی این اپلیکیشن‌ها نیازمند یک عزم ملی، بودجه‌های کلان، مشارکت‌های بین‌المللی، جذب سرمایه‌گذاری خارجی، به‌کار گرفتن نیروی انسانی توانمند و قوانین و مقررات بالادستی است که از توسعه این اپلیکیشن‌ها حمایت کند.
ایران به چه زیرساخت‌هایی نیاز دارد؟
کارشناس حوزه رسانه اظهار کرد: این اپلیکیشن‌ها فقط یک نرم‌افزار نیستند و در واقع در پشت آن‌ها چندین لایه نکات فنی، قانون‌گذاری، اجرایی و سرمایه‌گذاری وجود دارد؛ همچنین در بحث بازاریابی و تبلیغات، باید در محیط جهانی هضم شوند تا بتوانند سرمایه جهانی جذب کنند.
وی ادامه داد: ما در شرایطی که در داخل کشور قوانین و مقررات محدودکننده‌ای حتی برای آزادی‌های شخصی شهروندان داریم آیا می‌توانیم تحمل کنیم که یک اپلیکیشن جهانی بیاید و در محیط ما شکل بگیرد که آزادی‌هایی مثل کشورهای برزیل، کوبا، ونزوئلا، فیلیپین و ژاپن را داشته باشد؟ آیا ما آن‌ها را در فرهنگ خودمان هضم می‌کنیم؟
ضیایی‌پور خاطرنشان کرد: ایران تنها ظرفیتی که برای ساخت اپلیکیشن دارد در حد، منطقه‌ای، بین تمدنی، کشورهای فارسی‌زبان و تا حدودی کشورهای اسلامی است؛ به‌طوری که می‌تواند با توسعه اپلیکیشن‌هایی بر پایه مشترکات فرهنگی، تاریخی، زبانی و کشورهای حوزه تمدنی فارسی‌زبان همچون افغانستان، تاجیکستان، بخشی از عراق، بخشی از جمهوری آذربایجان و فارسی‌زبانان دنیا که حدود ۲۰۰ میلیون را شامل می‌شود، می‌تواند در این زمینه به‌عنوان گام اول اقدام کند تا شاید با موفقیت بیشتری روبه‌رو شود.
به گزارش ایمنا، ساخت اپلیکیشن‌ها نه‌تنها ابزاری برای رشد اقتصادی و تسهیل زندگی است، بلکه به تقویت زیرساخت‌های دیجیتال کشورها و افزایش توان رقابتی آن‌ها در عرصه جهانی کمک می‌کند؛ کشورهایی که در این زمینه سرمایه‌گذاری می‌کنند، قادر خواهند بود توسعه پایدارتری را تجربه کنند.
ساخت و موفقیت اپلیکیشن در کشورهایی همچون آمریکا، نتیجه تعامل بین زیرساخت‌های قوی، سیاست‌های حمایتی و محیط رقابتی و نوآورانه است، همچنین ایران از ظرفیت‌های خوبی همچون نیروی انسانی و دانشگاه‌ها برای ساخت اپلیکیشن برخوردار است، اما در طرف مقابل نیز محدودیتی‌هایی اساسی مانع این رشد و زمینه می‌شود که باید به آن توجه شود تا حداقل در حوزه ملی و بومی‌سازی اپلیکیشن برای خود موفق عمل کند.