به گزارش ایکنا، همایش الگوی حکمرانی اسلامی_ ایرانی پیشرفت با بهره‌گیری از تحول علوم انسانی، اجتماعی و هنر امروز، دوشنبه ۱۲ آذر با حضور اندیشمندان و مسئولان در فرهنگستان علوم برگزار شد. حسین سیمایی صراف، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در این نشست بیان کرد: این یک واقعیت است که باید در این دوره اهتمام بیشتری نسبت به علوم انسانی شود و امیدوارم بتوانیم در این دوره جایگاه علوم انسانی را ارتقاء دهیم.
وی ادامه داد: طی یک دهه تجربه اجرایی در سطوح مختلف، دغدغه جایگاه علم در سطوح حکمرانی داشته‌ام. دغدغه ایران از دوره مشروطه به درستی موضوع علم و پیشرفت بوده است. باید دید که نقش علم در سیاست و حکمرانی کجاست.
وزیر علوم افزود: من در جلسات زیادی حضور داشته‌ام که می‌خواستند درباره تورم، گرانی و... تصمیم‌گیری کنند و شاهد بوده‌ام که گویی این مسئله از صفر ایجاد شده و می‌خواستند درباره آن صحبت کنند در حالی که پژوهشگاه‌ها و دانشگاه‌های بسیاری به موضوع پرداخته‌اند. به همین دلیل عنوان سخنم را حکمرانی علمی انتخاب کردم.
وی با بیان اینکه می‌خواهم از علم در سیاستگذاری صحبت کنم و بپردازم که چه چیزی حکمرانی علمی نیست گفت: حکمرانی سند نوشتن پشت در‌های بسته نیست. نهاد‌های متعدد سند می‌نویسند و هیچ اطلاعی از هم ندارند و کاری هم به محدودیت‌های اجرایی ندارند.
سیمایی اظهار کرد: حکمرانی علمی نظریه‌پردازی نیست و نظریه‌ای که ناظر به حکمرانی است باید واقع‌بینانه باشد. معمولا رابطه بین نظریه و عمل قطع است و به همین دلیل در عمل دیده می‌شود گاهی مدیران می‌گویند مطالبی که در حوزه و دانشگاه مطرح است در عمل اجرایی نیست.
وی ادامه داد: حکمرانی علمی صرفاً حکمرانی عالمان نیست. ما عالم کم نداریم در بسیاری از مراجع تصمیم‌گیری عالمان نشسته‌اند، اما متاسفانه هنگام تصمیم‌گیری عالمانه عمل نمی‌کنند. حکمرانی علمی، حکمرانی عالمانه است و اگر اینگونه بود می‌توان گفت که حکمرانی علمی است. حکمرانی علمی، آرزواندیشی نیست و آینده پژوهی جایگاه خود را دارد که با آرزواندیشی متفاوت است. حکمرانی علمی امر ذهنی محض نیست و بلکه حکمرانی بر اساس شواهد است.
وزیر علوم افزود: حکمرانی علمی نخبه‌گرایی گلخانه‌ای نیست. حکمرانی علمی فقط برنامه نوشتن نیست، ما برنامه نیاز داریم ولی مدام برنامه نوشتن کاری اصولی نیست و در هیچ کشور توسعه یافته‌ای شاهد این حجم از برنامه‌نویسی نیستیم. حکمرانی علمی چانه‌زنی نیست. بسیاری از تصمیمات بر اساس توافقات پشت پرده است و با نگاه بخشی و سازمانی تصمیم‌ها گرفته می‌شود.
سیمایی تصریح کرد: روحیه عقل گریز و تعبد‌های نابه‌جا موضوع دیگری است که هنوز مرز‌های آن را تفکیک نکرده‌ایم. کلی گویی در حکمرانی علمی جایگاهی ندارد و تقلیل گرایی در حکمرانی از موانعی دیگر است.
وی اضافه کرد: اخیرا موضوع کاربردی شدن علوم باب شده است که این یکی از اشتباهاتی است که تا حدودی در حال ارتکاب آن هستیم. با این تلقی باید بسیاری از علوم انسانی مانند ادبیات، تاریخ، فلسفه و... را حذف کنیم در حالی که شخصیت علم به همین علوم انسانی است و اگر از انسان الهیات و فلسفه و ادبیات را بگیریم چه می‌ماند؟ جامعه بشری را علوم انسانی خوشبخت می‌کند و به سعادت می‌رساند.
انتهای پیام