به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نشست «مسئله فلسطین از نگاه ادبیات» با حضور جمعی از اهالی فرهنگ و ادب در کافه سمیه حوزه هنری انقلاب‌اسلامی برگزار شد. این نشست با حضور ابراهیم شمشیری گردآورنده «کتاب نسل‌کشی در قرن ۲۱»، حبیب یوسف‌زاده مترجم کتاب «یازده زندگی» و سمیه جمالی منتقد و کارشناس با حضور تعدادی از دوست‌داران ادبیات مقاومت برگزار شد.
شمشیری از اساتید دانشگاه به عنوان اولین سخنران برنامه در آغاز عنوان کرد: برای هر فردی که در ایران عزیز زندگی می‌کند طبیعی است که سعی داشته باشد نقش موثری در زمینه کمک و احقاق حقوق فلسطین داشته باشد. ما باید بتوانیم نسبت به مسئله فلسطین مواجهه بین‌المللی داشته باشیم. به این معنا که آثار و نوشته‌هایمان بازتاب بین‌المللی پیدا کند و محدود به گستره ایران نباشد.
او با اشاره به حضورش در نمایشگاه کتاب شارجه ادامه داد: این نمایشگاه به عنوان یکی از مهم‌ترین نمایشگاه‌های جهان عرب، غرفه‌های قابل‌توجهی را به فلسطین اختصاص داده بود. آثار بسیاری هم درباره این موضوع منتشر شده است. این نشان می‌دهد آنها به خوبی توانسته‌اند مسئله فلسطین را به عنوان یک امر خارج از مرزها مطرح کنند. ما هم باید بتوانیم آثار و نوشته‌های خود را فراتر از مرزهای جغرافیایی نشر دهیم و فلسطین را به عنوان امری جهانی مطرح کنیم.
این فعال حوزه رسانه با بیان اینکه مسئله فلسطین همواره دغدغه مردم ایران بوده است، بیان کرد: حتی در دوران قبل از انقلاب نیز آثار مهمی درباره مقاومت مردم فلسطین منتشر می‌شد و مردم به طور قاطع حمایت خود را از جریان مقاومت بیان می‌کردند.
تولید اثر برای فلسطین باید مستمر باشد
در ادامه حبیب یوسف‌زاده مترجم کتاب «لهجه‌های غزه‌ای» با تاکید بر این امر که این کتاب ترجمه عربی ندارد از چگونگی شکل‌گیری این اثر و نسبت آن با دغدغه فلسطین پرداخت.
وی در ادامه با اشاره به این سخن مقام معظم رهبری که «هیچ روایتی در تاریخ باقی نمی‌ماند مگر اینکه با هنر در آمیخته باشد»، عنوان کرد: ما علاوه بر پرداختن به مسئله فلسطین در قالب‌های هنری و ادبیات باید توجه داشته باشیم که هر کاری که انجام می‌دهیم باید استمرار داشته باشد.
یوسف‌زاده با تاکید بر این امر که ما چه بخواهیم و چه نخواهیم نماینده مبارزه با سلطه استکبار جهانی هستیم، افزود: لاجرم باید بتوانیم آثار زیادی درباره مقاومت مردم فلسطین تولید و منتشر کنیم.
او ادامه داد: شاید مهم‌ترین رسالت ما همین باشد که یک اتاق فکر ایجاد کنیم که در آن آثار و روایت‌های مربوط به فلسطین را جمع‌آوری کنیم و در اختیار مخاطبان قرار دهیم.
یوسف‌زاده اظهار داشت: کار نیکو کردن از پر کردن است. باید کتاب‌های مربوط به مسئله فلسطین و مقاومت به لحاظ کمی و کیفی افزایش پیدا کند. همانگونه که مقام معظم رهبری عنوان کردند بعد از جنگ سرد کشور گشایی‌ها به اشکال نامرئی انجام می‌شود پس ما هم ناگزیر هستیم برای مقابله به همین شکل عمل کنیم. یکی از مهم‌ترین کارها برای مقابله با این شکل از کشورگشایی‌های نامحسوس رجوع به ادبیات و داستان‌نویسی است.
مترجم کتاب «یازده زندگی» بیان داشت: یکی از اشتباهات ما در حوزه کار فرهنگی شعارزدگی است. بدین معنا که خیلی شعاری و عیان پیام را به مخاطب انتقال می‌دهیم در حالی که می‌توان از طریق بیان داستان‌های ادبی و مذهبی به شکلی غیرمستقیم پیام خود را انتقال داد.
ادبیات، فلسطین را به زبان مشترک تبدیل می‌کند
سپس سمیه جمالی منتقد و کارشناس حوزه ادبیات و داستان‌نویسی با اشاره به نقش ادبیات در بیان عواطف و احساسات مشترک همه انسان‌ها گفت: ادبیات امری فرا سرزمینی و فراتر از همه مرزهاست و به نحوی می‌توان گفت ادبیات زبان مشترک همه انسان‌ها در همه فرهنگ‌ها است. اگر بخواهیم با آدم‌های مختلف و با معیارهای مختلف ارتباط برقرار کنیم یکی از بهترین راه‌ها ادبیات است.
جمالی تاکید کرد: مسئله فلسطین از مسائل مهمی است که از طریق ادبیات می‌تواند زبان مشترکی پیدا کند و تبدیل به امری فرامرزی شود.
این منتقد ادامه داد: هر نویسنده‌ای باید به دنبال جهان خودش باشد و به شکلی خودجوش موضوعات را دنبال کند. مانند همین مسئله فلسطین. موضوع فلسطین باید تبدیل به امری فردی و خودخواسته باشد نه امری سفارشی. این بدین معناست که برای نویسنده باید مسئله فلسطین دغدغه‌ای شخصی باشد.
او با تاکید بر اینکه مسئله فلسطین در ایران تبدیل به امری سیاست زده شده است، اضافه کرد: ادبیات باید بتواند موضوعات این چنینی را خارج از فضای سیاست و حکومتی دنبال کند و این آثار به شکل مستقل خلق شوند. متاسفانه در بین قشر روشنفکری و حتی قشر مذهبی‌های سنتی پرداختن به موضوعات مثل مسئله فلسطین رنگ و بوی سیاسی پیدا می‌کند. مشکل این است که ما اساساً آشنایی با مسئله فلسطین نداریم. اینکه آنها چگونه زندگی می‌کنند و چه آداب و رسومی دارند. همه این موضوعات زیر نقاب سیاست پنهان شده است.
در پایان مهمان‌ها هر کدام جمع‌بندی از گفته‌های خود داشتند و حاضران در برنامه سوالات خود را مطرح کردند.
∎