به گزارش خبرگزاری ایمنا، با وقوع انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ احمد کاظمی یکی از نخستین کسانی بود که به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و با عزم و اراده‌ای استوار به دفاع از کشور و آرمان‌های انقلاب پرداخت؛ احمد به سرعت توانست خود را به عنوان یکی از فرماندهان جوان و با استعداد نشان دهد؛ توانایی‌های نظامی و مدیریتی او به سرعت نظر مقامات بالای سپاه را به خود جلب کرد و او به فرماندهی لشکر ۱۴ امام حسین (ع) منصوب شد.
احمد در این دوران، با ایمان و اراده‌ای که کمتر در میان فرماندهان هم‌سن و سالش دیده می‌شد، به دفاع از میهن پرداخت و نه تنها یک فرمانده نظامی برجسته بود، بلکه به‌عنوان یک رهبر معنوی نیز شناخته می‌شد و همواره در کنار نیروهایش بود، در شرایط سخت و طاقت‌فرسا، با آنها قدم به قدم پیش می‌رفت و هیچ‌گاه آنها را تنها نمی‌گذاشت.
در سال‌های ابتدایی جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، حاج احمد کاظمی نقش کلیدی در عملیات‌های بزرگی همچون بیت‌المقدس و خیبر ایفا کرد، لشکر تحت فرماندهی او یکی از اولین یگان‌هایی بود که موفق به عبور از رودخانه کارون و رسیدن به جاده اهواز به خرمشهر شد و نقش مهمی در آزادسازی خرمشهر داشت و با شجاعت و استقامت بی‌نظیری به مقابله با دشمن پرداخت و نشان داد که چگونه ایمان و اراده می‌تواند سدهای بزرگ را در هم بشکند.
یکی از هم رزمان او در خاطراتش تعریف می‌کند: احمد همیشه در خط مقدم بود و در عملیات بیت‌المقدس، وقتی نیروهای ما با آتش سنگین دشمن روبه‌رو شدند، بدون هیچ ترسی به آنها گفت که اگر ایمان داشته باشند، می‌توانند پیروز شوند و همین باعث شد، آنها با روحیه‌ای مضاعف به پیشروی ادامه دهند.
پس از اتمام عملیات‌های بزرگ زمینی احمد کاظمی به سمت فرماندهی نیروی هوایی سپاه منصوب شد و این دوران یکی از نقاط عطف زندگی او بود، چرا که توانست با نگاهی نوآورانه و مدیریت استثنایی، نیروی هوایی سپاه را به سطحی بالاتر از نظر توان رزمی و تجهیزاتی برساند.
او نیروی هوایی سپاه را به هواپیماهای جت پشتیبانی نزدیک سوخو ۲۵ و بالگردهای میل ۱۷ تجهیز کرد و بدین ترتیب توان رزمی سپاه را به شدت افزایش داد و یکی از مهم‌ترین دستاوردهایش در این دوران، همراهی با حسن طهرانی‌مقدم در توسعه موشک‌های بالستیک بود که تأثیر بسزایی در قدرت دفاعی ایران داشت.
در سال ۱۳۸۲ که زلزله ویرانگری در شهر بم رخ داد که منجر به کشته و زخمی شدن هزاران نفر شد، کاظمی که همواره به مردم‌دوستی و نوع‌دوستی معروف بود، بلافاصله دست به کار شد و با آماده‌سازی فرودگاه بم و بسیج ناوگان هوایی سپاه، به کمک زلزله‌زدگان شتافت، توانست در کوتاه‌ترین زمان ممکن نیروهای امدادی را به منطقه برساند و از طریق حمل‌ونقل هوایی بیش از ۳۰ هزار مجروح را جابه‌جا کند، این اقدامش نشان از روحیه فداکاری و عشق به مردمش بود.
احمد کاظمی در سال ۱۳۸۴ به‌عنوان فرمانده نیروی زمینی سپاه منصوب شد و در این دوران با تجربه و توانایی‌های بالای خود، موفق شد ساختار و سازمان نیروی زمینی را بهبود بخشد؛ احمد سه نشان فتح را در دوران فعالیتش در سپاه پاسداران دریافت کرد و به عنوان یکی از برجسته‌ترین فرماندهان نظامی ایران شناخته شد.
او در نوزدهم دی سال ۱۳۸۴ در حالی که به همراه چند تن از همراهانش عازم مأموریتی بود، در سانحه هوایی سقوط هواپیمای داسو فالکون ۲۰ در نزدیکی ارومیه به شهادت رسید، این خبر برای همه کسانی که او را می‌شناختند، شوک بزرگی بود.
این شهید والامقام به وصیت خودش در جوار حسین خرازی و رضا حبیب‌اللهی در گلستان شهدای اصفهان به خاک سپرده شد و مهم‌ترین میراث او روحیه‌ای بود که در میان نیروهای سپاه و مردم ایران به جا گذاشت و نشان داد که عشق به میهن و ایمان به خدا، می‌تواند از هر مانعی عبور کند و هر دشواری را به پیروزی تبدیل کند.
یاد و خاطره احمد کاظمی، این سرباز بزرگ ایران، همیشه در دل مردم باقی خواهد ماند، او ثابت کرد که هیچ چیزی نمی‌تواند عشق به میهن را در دل مردان و زنان ایرانی خاموش کند.
نام احمد کاظمی به‌عنوان یکی از قهرمانان برجسته جنگ تحمیلی در تاریخ ایران ثبت شده است، او نه تنها به عنوان یک فرمانده نظامی برجسته شناخته می‌شود، بلکه به عنوان الگویی برای نسل‌های آینده، کسانی که به دنبال خدمت به کشورشان هستند، به یاد آورده می‌شود. بسیاری از هم‌رزمان و همراهانش بارها از او به عنوان فردی یاد کرده‌اند که توانست روحیه جمعی را در میان نیروهایش تقویت کند.
پس از شهادت احمد کاظمی، بسیاری از جوانان ایرانی او را به عنوان الگوی خود انتخاب کردند، او نمادی از مقاومت، استقامت و فداکاری در راه میهن بود، نام او بر مدارس، مراکز فرهنگی و حتی واحدهای نظامی گذاشته شد تا نسل‌های آینده یاد گیرند که چگونه می‌توانند با اراده و ایمان، تأثیری ماندگار بر جامعه خود بگذارند.