هر روز برای نگارش این ستون سعی می کنیم به مطالب و موضوعات مختلفی بپردازیم که دغدغه مردم است. اما گویا جدایی این قلم با وضع معیشت و گرفتاری های مالی مردم، امکان پذیر نیست.
شرایط اقتصادی جامعه هر روز نسبت به روز قبل بدتر و بدتر می شود.منظور از شرایط اقتصادی، تجارت و واردات و صادرات نیست؛ بلکه حرف از درد روزمرگی مردم در تأمین مایحتاج روزانه است. نیازها و خدماتی که یک شهروند از خوراک و پوشاک و مسکن و حمل و نقل و آموزش و... به آن نیازدارد، مدام درحال افزایش است.
در چنین اوضاعی افزایش قیمت نرخ ارز نیز نمک بر زخم های اقتصادی مردم ریخته است. ورود قیمت دلار به کانال 70 هزار تومان مایه نگرانی جامعه گردیده است. نه از باب اینکه بخواهند دلاری بخرند و سرمایه گذاری داشته باشند؛ بلکه از باب افزایش زنجیره وار کالاها و خدماتی که حتی ارتباطی با نرخ ارز ندارند و صرفاً از باب روانی تحت تأثیر قرار می گیرند.
وضعیت گرانی دلار چیزی نیست که مردم در آن نقش داشته باشند و یا افزایش قیمت آن توسط دلالان انجام می شود یا بی توجی مسئولان اقتصادی سبب ساز این مسئله گردیده است. اگر کار در دست دلالان ارزی است، پس نظارت هدفمند برای کنترل این وضعیت به چه معناست؟!
اگر هم دلالان را خنثی کرده اید و به قول خودتان بازار تحت کنترل است پس این روند صعودی نرخ ارز چرا متوقف نمی شود؟!
سیاست ارزی کشور درحال حاضر از چه مدل و برنامه ای تبعیت می کند و قرار است قیمت نرخ ارز به کجا برسد. بسیاری از مردم به صورت مستقیم و غیر مستقیم درگیر این گرانی ارز شده اند و هزینه های سنگینی بر آنها تحمیل گردیده است.
بسیاری از خانواده هایی که دانشجو در خارج از کشور دارند، بسیاری از آنهایی که درگیر درمان بیمار خود در خارج هستند و آنهایی که برای اموراتشان در رفت و آمد به خارج از کشور هستند برای تهیه ارز به مشکل خورده اند و مجبورند هزینه های سنگینی برای خرید ارز بدهند.
نرخ ارز در تهیه و تأمین سوخت هواپیما برای حمل و نقل مسافری و باری به شدت اثرگذار است و افزایش هزینه مستقیماً بر مردم منتقل  می شود که واقعا قابل تحمل نیست.
بسیاری دیگر از اقشارجامعه هم که حتی به عمرشان یک دلار را در دست نگرفته اند نیز مجبورند گرانی های نرخ ارز را در زندگی و امورات جاریه خود تحمل کنند. مردم عادی کاری به بازار سرمایه ندارند اما وقتی به فروشگاه می روند لبنیات بخرند یا گوشت بخرند یا میوه بخرند باید به نرخ جدید ارز مبلغ اجناس را پرداخت کند.
چنین وضعیتی برای جامعه خسته کننده است. این ناهنجاری های اقتصادی برای مردم این ابهام را ایجاد کرده است که مسئولان اقتصادی کشور در حال چه فعالیتی هستند. این همه دستگاه و نهاد عریض و طویل که اول یا آخر عنوان خود واژه "اقتصادی" را یدک می کشند چطور این وضعیت را توجیه می کنند.
چطور می توان به مردم گفت که اقتصاد کشور با برنامه و مدیریت درحال پیگیری است، از سوی دیگر نوسانات ارزی تمام معادلات و داشته های اقتصادی جامعه را برهم بزند.
 این افزایش مداوم نرخ ارز بنیه اقتصادی مردم را به شدت ضعیف کرده است و اقشار مختلف حقوق بگیر اعم از کارمندان و کارگران قادر به تحمل این وضعیت نیستند. دولت چرا کاری برای کنترل نرخ ارز نمی کند و سامانی به این وضعیت نمی دهد. مردم انتظار دارند امورات اقتصادی و معیشتی به ثبات برسد، اما با چنین وضعیتی هیچ آرامش و ثباتی حاصل نخواهد شد.