به گزارش گروه علمی ایرنا از وبگاه سای‌تِک‌دِیلی، در بسیاری فرهنگ‌های باستانی، در مراسم آیینی از آلات موسیقی استفاده می‌کردند. جوامع باستانی آزتِک از دوره پیشا- کُلُمبی (برهه‌ای از تاریخ قاره آمریکا که هنوز اروپاییان به این قاره وارد نشده بودند) دارای مجموعه کدهای اسطوره‌ای بودند که بخشی از مراسم آیینی و قربانی آنها نیز به شمار می‌رفت. این مراسم شامل عناصر نمادین بصری و صوتی خدایان اساطیری جهان اموات آزتک بود که ممکن است در سوت مرگ آزتک نیز تبلور یافته باشد.
آزتک یک تمدن باستانی در آمریکای مرکزی بوده است. آزتک‌ها افرادی هستند که از آزتلان (سرزمین افسانه‌ای آزتک‌ها) می‌آمدند. آنها خود را بیشتر مکزیکا صدا می‌کردند که امروزه نام کشور مکزیک از آن کلمه مشتق شده است.
سوت مرگ آزتک‌ها به شکل جمجمه و ممکن است یادآور میکتلان تکوتلی، ارباب آزتک‌های دنیای زیرین باشد.
ساختار منحصربه‌فرد سوت مرگ آزتک
گروهی از پژوهشگران دانشگاه زوریخ در سوئیس به سرپرستی ساشا فروهولز (Sascha Frühholz)، استاد علوم اعصاب‌شناختی برای درک سازوکارهای فیزیکی پشت صدای سوت مرگ آزتک، نسخه‌های اصلی این سوت را که در موزه مردم‌شناسی برلین قرار دارند، به صورت دیجیتال سه‌بعدی بازسازی کردند. این مدل‌ها نشان داد سوت مرگ دارای یک ساختار داخلی منحصربه‌فرد متشکل از دو محفظه صوتی رودررو است که در اثر تلاطم (توربولانس) فیزیکی هوا، صدای جیغ ایجاد می‌کنند.
فروهولز می‌گوید: این سوت ساختار منحصربه‌فردی دارد و نمی‌توانیم آن را با هیچ ساز موسیقی دیگری از سایر فرهنگ‌های پیشا- کلمبی یا سایر زمینه‌های تاریخی و معاصر مقایسه کنیم.
صدای وحشت‌انگیز سوت مرگ
گروه پژوهشی، صدای نسخه اصل سوت مرگ آزتک‌ها همچنین صدای نسخه کپی دست‌ساز آن را ضبط و برای شنوندگان پخش کردند. شنوندگان این صداها، آنها را بسیار سرد و ترسناک ارزیابی کردند. به نظر می‌رسد سوت مرگ آزتک‌ها از نظر پژواکی و به صورت تأثیرگذار، سایر صداهای بازدارنده را تقلید می‌کند.
جالب‌تر از همه اینکه به نظر افرادی که صدای سوت مرگ آزتک‌ها را شنیدند، این سوت تا حدی شبیه صداهای طبیعی مانند صدا یا فریاد انسان است.
هنگام پخش صدای سوت مرگ برای افراد، واکنش‌های مغزی آنها نیز بررسی و مشخص شد بخش‌هایی از مغز که به سیستم عصبی‌عاطفی مربوط هستند به‌شدت به این صدا پاسخ می‌دهند که این ماهیت دلهره‌آور آن را تأیید می‌کند.
پژوهشگران همچنین فعالیت مغز را در مناطقی مشاهده کردند که صداها را با معنای نمادین مرتبط می‌کند.
موسیقی، هم در فرهنگ‌های معاصر و هم در فرهنگ‌های باستان، دارای تأثیر عاطفی قوی بر انسان‌ها بوده است؛ به همین دلیل از آن در زمینه‌های مذهبی آیینی و اساطیری استفاده می‌شود. جوامع آزتک احتمالاً به طور خاص از ماهیت ترسناک و نمادین صدای سوت مرگ استفاده می‌کردند تا روی مخاطبان خود در مراسم‌های خود تأثیر بگذارند.