همچنین مزایای صرفه‌های ناشی از مقیاس، کاهش هزینه‌های تولید، افزایش بهره‌وری، بهبود کیفیت محصولات و توانایی رقابت در بازارهای جهانی از طریق کاهش قیمت تمام‌شده انجام می‌شود. برای بررسی وضعیت صرفه‌های مقیاس در صنایع ایران در بازه سال‌های ۹۹-۱۳۹۵ و شامل۱۱۲کد چهار رقمیISIC از طرح کارگاه‌های صنعتی۱۰ نفرکارکن وبیشتر از داده‌های مرکز آمار ایران استفاده شده است. براساس نتایج به‌دست آمده از ۱۱۲ رشته فعالیت با کد چهار‌رقمی،۷۷درصد رشته فعالیت‌های صنعتی بازدهی نسبت به مقیاس بزرگتر از یک دارند؛ بنابراین در این صنایع با افزایش دو برابری تولید می‌توان هزینه‌های تولید را کاهش داد. از جمله این صنایع تولید انواع رنگ و روغن جلا و پوشش‌های مشابه، تولید دوچرخه و صندلی چرخدار معلولین، ساخت تجهیزات پرتودهی، الکتروپزشکی و الکترودرمانی، تولید مالتا و ماءالشعیر، تولید ظروف و محفظه‌های چوبی، تولید پارچه‌های کشباف و قلاب‌بافی، ساخت کالاهای مصرفی الکترونیکی، تولید فرآورده‌های کوره کُک‌‌پزی و تولید بدنه (اتاق) وسایل نقلیه موتوری و ساخت تریلر و نیم‌تریلر است. ۲۳درصد صنایع شامل ۲۶صنعت (یا رشته فعالیت کد چهار‌رقمی آیسیک) که از صرفه‌های ناشی ازمقیاس برخوردار نیستند وعددی کمتر از یک دارند، عبارتند از صنایع تولید سایرپمپ‌ها، کمپرسورها، شیرها و سوپاپ‌ها؛ تولید تجهیزات بالابر و جابجاکننده؛ تولید نوشابه‌های بدون الکل، آب معدنی و سایر آب‌های پرشده در بطری؛ تولید سایر ماشینآلات با کاربرد خاص و تولید ماشینآلات استخراج معدن و ساختمان.
از ۱۱۲ رشته فعالیت با کد چهار‌رقمی تنها ۱۰درصد صنایع، قیمت کمتر یا مساوی هزینه نهایی تعیین کرده‌اند و رفتاری رقابتی داشته‌اند؛ از جمله صنایع تولید ماشینآلات استخراج معدن و ساختمان، تولید سایرپمپ‌ها، کمپرسورها، شیرها و سوپاپ‌ها، تولید سایر ماشینآلات با کاربرد خاص، تولید مواد ساختمانی از خاک رس، تولید پوشاک، به جز پوشاک از پوست خزدار، تولید نوشابه‌های بدون الکل، آب معدنی و سایر آب‌های پرشده در بطری، تولید قطعات و لوازم الحاقی وسایل نقلیه موتوری، تولید کالاهای نساجی آماده- به‌جز پوشاک، تولید کالاها از بتن و سیمان و گچ؛ آماده‌سازی و ریسندگی الیاف نساجی؛ کشباف و قلاب‌بافی و ساخت کالاهای مصرفی الکترونیکی را می‌توان نام برد.به‌عبارت دیگر در صنایع ایران، صرفه‌های ناشی از مقیاس به بهای کاهش رقابت یا افزایش درجه انحصار و کاهش رفاه مصرف‌کننده است.کشورهای مختلف برای بهرهمندی از صرفه‌های ناشی از مقیاس و رقابت سیاست‌ها و اقداماتی رادردستور کار قرار داده‌اند، به‌طوری که ژاپن با ایجاد کنسرسیوم‌های صنعتی بزرگ (کایزِن)؛ کره جنوبی با حمایت دولت از صنایع خاص، ایجاد خوشه‌های صنعتی و سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه؛ چین با ایجاد مناطق اقتصادی ویژه؛ آلمان با تمرکز بر مهندسی و تولید محصولات با کیفیت بالا؛ فرانسه با حمایت از صنایع بزرگ و ایجاد خوشه‌های صنعتی؛ کشورهای اسکاندیناوی با تمرکز بر محیط زیست و اقتصاد دانش‌بنیان؛ آمریکا با حمایت از نوآوری و ایجاد شرکت‌های بزرگ چندملیتی؛ کانادا با تمرکز بر منابع طبیعی و صنایع مرتبط با آن است.
در ایران همانند بسیاری از کشورهای مختلف جهان آنچنان که گفته شد برای بهرهمندی از صرفه‌های ناشی از مقیاس سیاستهایی مانند حمایت از صادرات غیرنفتی؛ حمایت از سرمایه‌گذاری خارجی؛ ترویج خوشه‌های صنعتی؛ حمایت از انتقال فناوری با ایجاد مرکز توسعه فناوری؛ حمایت از تحقیق و توسعه؛ حمایت از توسعه زیرساخت‌ها و سایر اقدامات به اجرا درآمده است اما همچنان علی‌رغم برخوردای برخی از صنایع از منافع صرفه‌های ناشی از مقیاس، صنعت کشور به توسعه نرسیده است. به نظر می‌رسد علت را باید در عدم پایداری قوانین و تنظیم مقررات هوشمند، تحریم‌ها (که ایجاد انحصار می‌کند)، عدم برخورداری از رقابت وارداتی، و هوشمند‌نبودن حمایت‌ها جست‌وجو نمود. بنابراین صنعت کشور نیازمند استقرار نهادهای مدیریتی و قانونی‌ای است که سیاستگذاری بلندمدت داشته باشند.
از ۱۱۲ رشته فعالیت با کد چهار‌رقمی تنها ۱۰درصد صنایع، قیمت کمتر یا مساوی هزینه نهایی تعیین کرده‌اند و رفتاری رقابتی داشته‌اند؛ از جمله صنایع تولید ماشینآلات استخراج معدن و ساختمان، تولید سایرپمپ‌ها، کمپرسورها، شیرها و سوپاپ‌ها، تولید سایر ماشینآلات با کاربرد خاص، تولید مواد ساختمانی از خاک رس، تولید پوشاک، به جز پوشاک از پوست خزدار، تولید نوشابه‌های بدون الکل، آب معدنی و سایر آب‌های پرشده در بطری، تولید قطعات و لوازم الحاقی وسایل نقلیه موتوری، تولید کالاهای نساجی آماده- به‌جز پوشاک، تولید کالاها از بتن و سیمان و گچ؛ آماده‌سازی و ریسندگی الیاف نساجی؛ کشباف و قلاب‌بافی و ساخت کالاهای مصرفی الکترونیکی را می‌توان نام برد.به‌عبارت دیگر در صنایع ایران، صرفه‌های ناشی از مقیاس به بهای کاهش رقابت یا افزایش درجه انحصار و کاهش رفاه مصرف‌کننده است.کشورهای مختلف برای بهرهمندی از صرفه‌های ناشی از مقیاس و رقابت سیاست‌ها و اقداماتی رادردستور کار قرار داده‌اند، به‌طوری که ژاپن با ایجاد کنسرسیوم‌های صنعتی بزرگ (کایزِن)؛ کره جنوبی با حمایت دولت از صنایع خاص، ایجاد خوشه‌های صنعتی و سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه؛ چین با ایجاد مناطق اقتصادی ویژه؛ آلمان با تمرکز بر مهندسی و تولید محصولات با کیفیت بالا؛ فرانسه با حمایت از صنایع بزرگ و ایجاد خوشه‌های صنعتی؛ کشورهای اسکاندیناوی با تمرکز بر محیط زیست و اقتصاد دانش‌بنیان؛ آمریکا با حمایت از نوآوری و ایجاد شرکت‌های بزرگ چندملیتی؛ کانادا با تمرکز بر منابع طبیعی و صنایع مرتبط با آن است.
در ایران همانند بسیاری از کشورهای مختلف جهان آنچنان که گفته شد برای بهرهمندی از صرفه‌های ناشی از مقیاس سیاستهایی مانند حمایت از صادرات غیرنفتی؛ حمایت از سرمایه‌گذاری خارجی؛ ترویج خوشه‌های صنعتی؛ حمایت از انتقال فناوری با ایجاد مرکز توسعه فناوری؛ حمایت از تحقیق و توسعه؛ حمایت از توسعه زیرساخت‌ها و سایر اقدامات به اجرا درآمده است اما همچنان علی‌رغم برخوردای برخی از صنایع از منافع صرفه‌های ناشی از مقیاس، صنعت کشور به توسعه نرسیده است. به نظر می‌رسد علت را باید در عدم پایداری قوانین و تنظیم مقررات هوشمند، تحریم‌ها (که ایجاد انحصار می‌کند)، عدم برخورداری از رقابت وارداتی، و هوشمند‌نبودن حمایت‌ها جست‌وجو نمود. بنابراین صنعت کشور نیازمند استقرار نهادهای مدیریتی و قانونی‌ای است که سیاستگذاری بلندمدت داشته باشند.