تازه‌ترین کتاب تقی پورنامداریان، استاد دانشگاه و پژوهشگر نام‌آشنای حوزه ادبیات، با عنوان «حنجرۀ زخمی جویبار؛ تأملی در شعر سهراب سپهری» از سوی نشر سخن منتشر شد.
نویسنده کوشیده در این اثر از زاویه دید جدیدی به شعرهای سپهری بنگرد. شاعر «هشت کتاب» از جمله شاعران مورد توجه پژوهشگران در دهه‌های گذشته بوده است. تاکنون آثار متعددی اعم از کتاب، مقاله و پایان‌نامه درباره سروده‌های او منتشر شده است.
شعر سهراب در ‌کنار ساختار و سبکی متفاوت، از منظر معنا و اندیشه نیز حرف‌های بسیار برای گفتن دارد. تأثیرپذیری او از عرفان شرق در کنار نمود دیگر هنرها مانند نقاشی، که سهراب در آن حوزه نیز نام‌آشناست، شعر او را متفاوت‌تر از سایر همقطاران کرده است.
پورنامداریان، سپهری را یکی از شاعران صاحب‌سبک معاصر می‌داند که زمینۀ معنایی ‌شعر او نیز مثل سبکش در مقایسه با شاعران معاصرش تازگی دارد.
در معرفی نوع نگاه پورنامداریان به شعر سهراب آمده است: او شاعری مردمی است، اما نه از آن جهت که مردمِ معاصرِ او از وضع سیاسی و اجتماعی و فقدان تساوی و آزادی رنج می‌برند، بلکه از جهت انسانیتی که اگرچه از طریق صنعت و تکنولوژی بسیار پیشرفت کرده است، اما روز به روز در گرفتاری‌ها غرق، و در فقدان اخلاق و معنویت مستغرق شده است.
سپهری در عصر غلبۀ صنعت و فاصله‌ها، از غیابِ سادگی‌ها و پاکی و صفای معنوی کودکیِ انسان و انسانِ کودک سخن می‌گوید و در عصرِ انسانِ تکنیکال، انسان کودک و زیبایی طبیعت را می‌ستاید.
سهراب سپهری با شعرهای خود توانست احساسات و افکار زیادی از جامعه را به تصویر بکشد و به این ترتیب تاثیر بسیار زیادی بر ادبیات فارسی معاصر بگذارد.
سبک ادبی سپهری به دلیل انتقادگری و توجه به مسائل اجتماعی و فرهنگی، تاثیر بسیار زیادی بر ادبیات فارسی معاصر داشته است و او به عنوان یکی از مهمترین شاعران معاصر ایران شناخته می‌شود.