حجت‌الاسلام و المسلمین سروش در واکنش به تاسیس «کلینیک ترک بی‌حجابی» گفت: بنده به عنوان کسی که نزدیک به چهار دهه فقه خوانده و تدریس می‌کنم در هیچ جا ندیدم که در روایات و کلمات فقها؛ فرد بی‌حجاب را به عنوان یک بیمار معرفی کرده باشند، کسانی که مدعی دین‌داری و امر به معروف و نهی از منکر هستند چگونه به خود اجازه می‌دهند به افرادی که بخشی از احکام دینی را عمل نکردند تعبیر بیمار را بدهند و برای آنها کلینیک ترک بی‌حجابی تاسیس کنند.
به گزارش ایسنا، برپایه متون تاریخی در بیش‌تر تمدن‌ها و ادیان جهان، در میان زنان حجاب معمول بوده است. هرچند فراز و نشیب زیادی داشته است و گاهی در برخی موارد مسئله حجاب به مسائل حکومتی تبدیل می‌شده و بعضا در شرایطی داشتن حجاب را ممنوع کرده‌اند.
براساس ماده ۶۴- مطابق مبانی شرعی و اصل هشتم قانون اساسی امربه معروف و نهی از منکر لسانی در حوزه پوشش و حجاب وظیفه اجتماعی همه مردم است و هیچکس را نمی‌توان به علت انجام واجب شرعی مؤاخذه کرد. اما امر به معروف و نهی از منکر در این حوزه باید با مهربانی و مدارا و با رعایت شروط آن از جمله نداشتن مفسده و احتمال تأثیر انجام شود. اقدام گشت ارشاد در ابتدا با تذکر لسانی آغاز اما در ادامه با برخوردهایی همراه بود.
در فرهنگ عمومی جامعه ما با به کار بردن کلمه «کلینیک»، در ذهن افراد عنوان بیمار تداعی می‌شود و این به خودی خود موضوع خوبی نیست، آنچه در هدف تاسیس این مجموعه نیز آورده شده است ارائه خدمات روان‌شناختی، مشاوره‌ای و مددکاری به افرادی است که تمایل به رعایت حجاب دارند. اما یک سوال. آیا افرادی که با تصمیم خود دست به بی‌حجابی زدند با اختلالات روانی روبه‌رو هستند؟، آیا ریشه این بی‌حجابی را نباید در دیگر اتفاقات جامعه جست‌وجو کرد؟، آیا فضای مجازی تاثیرگذار در رفتار اجتماعی افراد نیست؟،
در همین راستا به سراغ حجت‌الاسلام و المسلمین هادی سروش -استاد حوزه علمیه و محقق حوزه مهدویت- رفته‌ایم تا نظر وی در مورد تاسیس «کلینیک ترک بی‌حجابی» جویا شویم.
وی در مورد تاسیس «کلینیک ترک بی‌حجابی» اظهار کرد: در رابطه با حجاب تعبیر کلینیک نشان از بی‌اطلاعی مسئول یا مسئولینی دارد که این برنامه‌ها را تنظیم و به جامعه ارائه می‌کنند، کلینیک به معنای درمانگاه و محلی مداوای بیمار است، اما چند سوال از مسئولین دارم، اولا کسی که چنین طرحی برای تاسیس کلینیک داده است باید ثابت کند بی‌حجابی یک بیماری است و سپس صحبت از کلینیک کند، زیرا کلینیک به عنوان مرکز درمان برای افرادی است که ناراحتی جسمی و روانی دارند اما تاسیس چنین کلینیکی برای کسانی که بیماری جسمی و روحی ندارند یک اهانت نیست.
این استاد حوزه خاطرنشان کرد: سوال دوم این است که آیا بی‌حجابی می‌تواند در ردیف بیماری قرار بگیرد؟، ما سه زاویه بحث می‌توانیم در این خصوص داشته باشیم: زاویه اول این است که فرد بی‌حجاب را از نظر جسمی متهم به بیماری کنیم، اینکه روشن که این حرف باطلی است. زاویه دوم این است که ما فرد بی‌حجاب را متهم به بیماری روانی کنیم که در اینجا کارشناسان روانی و روان‌شناسان باید ارائه نظر کنند که آیا اگر کسی پوشش طبق معیارهای دینی، قومی و یا حتی منطقه‌ای نبود آیا واقعا از نظر روانی بیمار است، یعنی آزمایشگاه و روان پزشکان و اساتید روان‌شناسی چنین فردی را با عنوان بیمار روانی معرفی می‌کنند که باید دارو مصرف کند یا بستری شود.
بعید می‌دانم که یک روان‌شناس قوی و حتی متوسط را پیدا کنید که فرد بی‌حجاب را به خاطر نوع پوشش سرایت به مساله روانی کند. اگر اینگونه باشد در دنیای امروز که شاید بتوانیم بگوئیم اکثریت زنان تابع حجابی که ما در شریعت و فقه بیان می‌کنیم نیستند پس تمام این خانم‌ها بیمار روانی به شمار می‌روند. واقعا چگونه این اتهام و اهانت به یک خانم زده می‌شود.
حجت‌الاسلام والمسلمین سروش یادآور شد: بعید می‌دانم که یک روان‌شناس قوی و حتی متوسط را پیدا کنید که فرد بی‌حجاب را به خاطر نوع پوشش سرایت به مساله روانی کند. اگر اینگونه باشد در دنیای امروز که شاید بتوانیم بگوئیم اکثریت زنان تابع حجابی که ما در شریعت و فقه بیان می‌کنیم نیستند پس تمام این خانم‌ها بیمار روانی به شمار می‌روند. واقعا چگونه این اتهام و اهانت به یک خانم زده می‌شود.
وی افزود: زاویه سوم در این موضوع مربوط به دین، شریعت و فقه می‌شود، بنده به عنوان کسی که نزدیک به چهار دهه فقه خوانده و تدریس می‌کنم در هیچ جا ندیدم که در روایات و کلمات فقها؛ فرد بی‌حجاب را به عنوان یک بیمار معرفی کرده باشند، اتفاقا نگاه دین نسبت به کسانی که شریعت و احکام دین را اجرا نمی‌کنند نگاه توام با کرامت و شخصیت است و هیچگاه دین و شریعت که در فقه در این موضوعات خود را نشان می‌دهد انسانی که مرزی در احکام دینی رعایت نکرده است از او تعبیر بیمار نمی‌شود زیرا این تعبیر پر اهانت است.
این محقق حوزه مهدویت باین کرد: در روایات ما از گناهکاران تعبیر «بنده خدا» می‌شود و خدای متعال هیچگاه بندگان خود را که مرتکب گناه هم شده باشند مورد اهانت قرار نمی‌دهد، خداوند در سوره ۵۳ سوره زمر از گناهکاران چنین تعبیری دارد «قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَیٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ / (ای رسول رحمت) بدان بندگانم که (به عصیان) اسراف بر نفس خود کردند بگو: هرگز از رحمت (نامنتهای) خدا نا امید مباشید، البته خدا همه گناهان را (چون توبه کنید) خواهد بخشید، که او خدایی بسیار آمرزنده و مهربان است». تعبیر قرآن برای گناهکاران تعبیر عبادی(بندگانم) است و می‌بینیم که خداوند برای بندگان گناه‌کار خود هم از چه تعبیری استفاده می‌کند.
حجت‌الاسلام سروش ابراز کرد: کسانی که مدعی دین‌داری و امر به معروف و نهی از منکر هستند چگونه به خود اجازه می‌دهند به افرادی که بخشی از احکام دینی را عمل نکردند تعبیر بیمار را بدهند و برای آنها کلینیک ترک بی‌حجابی تاسیس کنند، این تعبیرات نشان از این دارد که این افراد نتوانستند دین را بشناسند یا نتوانستند به حقیقت شریعت و فقه راه پیدا کنند. ما برای اجرایی شدن احکام دین باید راهی جز اهانت به افراد را انتخاب کنیم نه راهی که باعث شود دنیا ما را مورد تمسخر قرار دهد. همین که در دنیای امروز با این رسانه‌های فراگیر این خبر مخابره شد ما را مورد تمسخر قرار دادند و گفتند کیلینک بی‌حجابی برای بی‌حجابان درست کردند، به این دقت کردید این کار چه آبرویی از کشور و دین ارزشمند ما برده و آبروی ما چگونه دستخوش بازی دیگران قرار گرفته است.
این محقق حوزه مهدویت تاکید کرد: امیرالمومنین(ع) در مورد حفظ آبروی اسلام و مسلمانان بسیار تاکید داشتند، برای نمونه اگر اجرای حد شرعی بر فرد خطاکار باعث می‌شد که او مجبور به ترک کشور اسلامی شود حضرت این حد را اجرا نمی‌کردند، پس باید در تعبیرات و تصمیم‌گیرها از افراد نخبه و کارشناس استفاده شود نه افرادی که ضعف اجتماعی و سیاسی دارند زیرا برای اجرای احکام دینی مهم، مساله اول آبروی دین‌دار است.