گروه بین الملل: در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، دونالد ترامپ توانست حمایت گروهی از رای‌دهندگان را از دموکرات‌ها بگیرد که فکر می‌کردند تا یک نسل آینده به پیروزی آنها در کاخ سفید کمک خواهند کرد.
بعد از پیروزی باراک اوباما در سال ۲۰۰۸، بسیاری با افتخار اعلام کردند که ائتلاف رای‌دهندگان لیبرالی که اولین رئیس جمهور سیاه‌پوست را انتخاب کرد، با تغییر ترکیب جمعیتی آمریکا در حال قدرت گرفتن است.محافظه‌کاران مسن و سفیدپوست به تدریج در حال کنار رفتن بودند و پیش‌بینی شد که تا سال ۲۰۴۴ آمریکایی‌های غیر سفیدپوست اکثریت را تشکیل دهند. افراد دارای تحصیلات دانشگاهی، جوانان، سیاه‌پوستان، لاتین‌تبارها و سایر اقلیت‌های قومی، و همین طور طبقه کارگر به عنوان بخشی از این «ائتلاف رو به رشد» به حساب می‌آمدند.
این رای‌دهندگان در مسائل فرهنگی به چپ گرایش داشتند و از یک دولت فدرال فعال و یک شبکه قوی حمایتی اجتماعی، پشتیبانی می‌کردند. آنها در تعدادی کافی از ایالت‌ها، برای تضمین برتری دموکرات‌ها در آرای کالج انتخاباتی – و ریاست‌جمهوری – اکثریت داشتند.
این خوشبینان چپ‌گرا شعارشان این بود که «ترکیب جمعیتی سرنوشت‌ساز است». اما بعد از ۱۶ سال، به نظر می‌رسد سرنوشت مورد نظر آنها نقش بر آب شده است.
شکاف‌های اولیه زمانی ظاهر شد که رای‌دهندگان بدون مدرک دانشگاهی در انتخابات میان‌دوره‌ای سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ از دموکرات‌ها فاصله گرفتند، و در سال ۲۰۱۶ به صورت گسترده‌ای به اردوی ترامپ پیوستند.در سال ۲۰۲۰ جو بایدن با شهرتی که در طول نیم قرن به عنوان دوست طبقه کارگر به دست آورده بود، توانست رای‌ها را برگرداند تا به کاخ سفید راه پیدا کند، اما موفقیت او تنها یک وقفه موقت بود.امسال ترامپ علاوه بر افزایش حمایت خود در میان کارگران، توانست آرای دموکرات‌ها را در میان جوانان، لاتین‌تبارها و سیاه‌پوستان، کاهش دهد. او ائتلاف رو به رشد دموکرات‌ها را متلاشی کرد.
بر اساس رای‌پرسی‌ها (نظرسنجی‌های بعد از رای‌گیری)، ترامپ موفق به کسب این آرا شد:
- ۱۳ درصد از آرای سیاه‌پوستان در سال ۲۰۲۴، در حالی که جان مک‌کین، نامزد جمهوری‌خواه در سال ۲۰۰۸، تنها توانست ۴ درصد از این آرا را در برابر اوباما به دست بیاورد.
- ۴۶ درصد از آرای لاتین‌تبارها، در حالی که مک‌کین تنها ۳۱ درصد از این آرا را داشت.
- ۴۳ درصد از آرای افراد زیر ۳۰ سال، در برابر ۳۲ درصد مک‌کین در سال ۲۰۰۸.
- ۵۶ درصد از افرادی که مدرک دانشگاهی نداشتند، در حالی که در سال ۲۰۰۸، این اوباما بود که اکثریت را در این گروه کسب کرد.
ترامپ، پس از پیروزی دوباره در انتخابات ریاست جمهوری، از ائتلاف متنوع رای‌دهندگان خود تجلیل کرد.
او به شبکه ان‌بی‌سی گفت: «به تدریج دیدم که تغییر جهت امکان‌پذیر است، چون دموکرات‌ها با طرز فکر مردم کشور هم‌سو نیستند.»
ترامپ با پیامی سخت‌گیرانه درباره مهاجرت پیروز شد. این پیام که شامل تشدید کنترل مرزها و اخراج‌های گسترده می‌شد. این همان سیاست‌هایی بود که بایدن و دموکرات‌ها بعد از پس گرفتن قدرت از ترامپ در سال ۲۰۲۱، از آن فاصله گرفتند تا فعالان حقوق مهاجران در پایگاه‌های رای‌دهندگان لیبرال را خشمگین نکنند.
عبورهای غیرقانونی از مرزها در دوره بایدن به بالاترین رکورد رسید و بیش از هشت میلیون برخورد با مهاجران در مرز مکزیک ثبت شد.
کوین مارینو کابررا، عضو جمهوری‌خواه شورای شهر میامی-دید، می‌گوید: «ویدیویی از هیلاری کلینتون در انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها در سال ۲۰۰۸ وجود دارد که او در آن وعده ساخت دیوار، اخراج مهاجرانی که قانون را نقض می‌کنند و یاد دادن زبان انگلیسی به مهاجران را می‌دهد. جالب است که [از آن زمان دموکرات‌ها] تا این حد به سوی چپ رفته‌اند.»
در انتخابات ترامپ اولین جمهوری‌خواهی بود که از سال ۱۹۸۸ توانست در شهرستان میامی-دید ایالت فلوریدا با جمعیت بالای لاتین‌تبار پیروز شود.
او در شهرستان استار در جنوب تگزاس هم با جمعیت ۹۷ درصدی لاتین‌تبار، ۵۷ درصد آرا را به دست آورد. در سال ۲۰۰۸ تنها ۱۵ درصد آرای این منطقه به مک‌کین جمهوری‌خواه رسیده بود.
مایک مادرید، استراتژیست جمهوری‌خواه و مخالف ترامپ، که در زمینه الگوهای رای‌‌دهی لاتین‌تبارها تخصص دارد، گفت که مشکل شعار «ترکیب جمعیتی سرنوشت‌ساز است» این بود که همه آمریکایی‌های غیر سفیدپوست را به عنوان «اقلیت نژادی ناراضی» تلقی می‌کرد. او می‌گوید: «اما دیدگاه لاتین‌تبارها نسبت به خودشان این نیست و هرگز هم نبوده است.»
کِنارد هولمز، دانشجوی ۲۰ ساله در کارولینای جنوبی، گفت: «از این متنفرم که اگر سیاه‌پوست باشی، باید حتما دموکرات باشی، وگرنه انگار از سیاه‌پوستان و جامعه خودت متنفری.» او گفت که در بعضی مسائل با جمهوری‌خواهان موافق است و احساس می‌کند که سیاستمداران دموکرات رای سیاه‌پوستان به خودشان را امری بدیهی تلقی می‌کنند.
ترامپ توانست در بیش از ۲۳۶۰ شهرستان آمریکا فاصله آرای خود را بهبود دهد، در حالی که تنها در ۲۴۰ شهرستان شاهد کاهش آرا بود.
مسئله تنها تعداد شهرستان‌هایی نیست که ترامپ در آنها پیروز شده است. کامالا هریس نیاز داشت که در شهرها اختلاف معناداری را به ثبت برساند تا قدرت جمهوری‌خواهان در مناطق روستایی را خنثی کند. او در رسیدن به این هدف ناکام بود.
در شهرستان وین دیترویت، که طبق آخرین آمار سرشماری رسمی ۳۸ درصد جمعیت آن سیاه‌پوست است، هریس ۶۳ درصد آرا را به دست آورد که به میزان قابل توجهی کمتر از ۶۸ درصد جو بایدن در سال ۲۰۲۰ و ۷۴ درصد اوباما در سال ۲۰۰۸ بود.
نظرسنجی‌ها به طور پیوسته نشان می‌داد که اقتصاد و مهاجرت، دو مسئله‌ای بود که برای رای‌دهندگان اهمیت زیادی داشت، و در هر دو مورد ترامپ نسبت به هریس برتری دارد.
پیام اقتصادی ترامپ از مرزبندی‌های نژادی عبور کرد.
نیکول ویلیامز، یک متصدی بار سفیدپوست است که با همسر سیاه‌پوست و فرزندان دورگه‌شان در لاس وگاس در ایالت نوادا - یکی از ایالت‌های حساسی که ترامپ در آن پیروز شد - زندگی می‌کنند.
او می‌گوید: «ما از این حرف‌ها درباره سیاست‌های هویتی خسته شده‌ایم. ما فقط آمریکایی هستیم و تنها بهترین‌ها را برای آمریکایی‌ها می‌خواهیم.»
دموکرات‌ها در حال حاضر به شدت درگیر خودکاوی و بررسی دلیل ناکامی‌شان هستند، چون با شکستی دست و پنجه نرم می‌کنند که در آن کاخ سفید، سنا و شاید مجلس نمایندگان را به رقیب واگذار کرده‌اند.عناصر مختلف درون حزب درباره بهترین راه بازگشت از این شکست، مشاوره‌های خود را ارائه می‌دهند که اغلب با هم متناقض است.
برنی سندرز، سناتور چپ‌گرا، که دو بار برای نامزدی حزب دموکرات رقابت کرده نیز به سیاست‌های هویتی اعتراض کرده و حزب را به رها کردن رای‌دهندگان طبقه کارگر متهم کرده است.
هم‌زمان برخی دموکرات‌های میانه‌رو استدلال می‌کنند که مشکل ایجاد ارتباط با رای‌دهندگان، فراتر از اقتصاد و مهاجرت است. آنها به این نکته اشاره می‌کنند که کمپین ترامپ توانست از پیام‌های فرهنگی به عنوان ابزاری برای شکاف در ائتلاف دموکرات‌ها استفاده کند.
در میان مواضع دموکرات‌ها که در انتخابات امسال هدف حمله جمهوری‌خواهان قرار گرفت، این موارد جلب توجه می‌کرد: درخواست کاهش بودجه نیروهای پلیس، جرم‌زدایی از عبور غیرقانونی از مرز و جرایم کوچکی مانند سرقت از فروشگاه، و ارائه حمایت‌های بیشتر برای آمریکایی‌های ترنس.
بسیاری از این مواضع پس از قتل جورج فلوید در سال ۲۰۲۰ و ظهور جنبش «جان سیاهان اهمیت دارد» و همین طور تلاش‌های دیگر برای پیشبرد عدالت اجتماعی و اذعان به جنبه‌های تاریک‌تر تاریخ آمریکا پدیدار شد.
اما با گذشت چند سال، هنگام تلاش دموکرات‌ها برای جلب نظر رای‌دهندگان مردد و حفظ یکپارچگی درون حزب، بعضی از این مواضع برای آنها دردسرساز شد. برای مثال کامالا هریس از برخی مواضعی که در دوره اولین نامزدی خود در رقابت‌های مقدماتی ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۹ در پیش گرفته بود، فاصله گرفت.
در ماه آخر رقابت‌های ریاست جمهوری ۲۰۲۴، تیم ترامپ حمایت‌های قبلی هریس از انجام عمل جراحی تطبیق جنسیت برای زندانیان فدرال و مهاجران بازداشتی با بودجه مالیات‌دهندگان را در مرکز توجه خود قرار داد.
یکی از این تبلیغات به این صورت به پایان می‌رسید: «کامالا برای آنهاست. رئیس‌جمهور ترامپ برای شماست.»
تیم ترامپ در نیمه اول اکتبر بیش از ۲۱ میلیون دلار صرف تبلیغات برای موضوعات مرتبط با تراجنسیتی‌ها کرد که حدود یک سوم از کل هزینه تبلیغاتی آنها و نزدیک به دو برابر هزینه‌ای بود که برای تبلیغات مربوط به مهاجرت و تورم صرف کردند.
این نوع سرمایه‌گذاری در کارزار انتخاباتی زمانی انجام می‌شود که داده‌های موثق نشان می‌دهد یک تبلیغ در حال تغییر دیدگاه عمومی است.
پس از پیروزی قاطع ترامپ، ست مولتون، نماینده میانه‌رو دموکرات از ایالت ماساچوست، گفت حزب او باید در رویکرد خود در زمینه مسائل فرهنگی بازنگری کند.
او به نیویورک تایمز گفت: «دموکرات‌ها به جای آن که صادقانه درباره چالش‌هایی که بسیاری از آمریکایی‌ها با آن مواجهند صحبت کنند، زمان زیادی را صرف می‌کنند تا کسی را ناراحت نکنند. من دو دختر کوچک دارم و نمی‌خواهم آنها در زمین بازی از سوی یک ورزشکار مرد یا کسی که قبلا مرد بوده، تحت فشار قرار بگیرند، اما از من انتظار می‌رود به عنوان یک دموکرات از بیان این موضوع پرهیز کنم.»
اما دموکرات‌های ترقی‌خواه با این مسئله مخالفند و استدلال می‌کنند که ایستادگی برای حقوق اقلیت‌ها همواره از ارزش‌های اصلی حزب بوده است. جان موران، نماینده کنگره در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «اگر می‌خواهید از یک شکست انتخاباتی به عنوان فرصتی برای حمله به آسیب‌پذیرترین افراد استفاده کنید، باید شغل دیگری پیدا کنید.»
مایک مادرید، استراتژیست سیاسی، ارزیابی سخت‌گیرانه‌ای از وضعیت کنونی ائتلاف دموکرات‌ها دارد.
او می‌گوید: «حزب دموکرات بر پایه ائتلافی ناسازگار میان افراد رنگین‌پوست طبقه کارگر و سفیدپوستان ترقی‌خواه مرفه‌تر بنا شده که دغدغه‌‌های اصلی آنها مسائل فرهنگی است. تنها چسبی که این ائتلاف را کنار هم نگه می‌داشت ضدیت با جمهوری‌خواهان بود.»
او می‌گوید وقتی این چسب از هم گسست، حزب به نقطه شکست رسید.
دوره‌های بعدی انتخابات قطعا در فضای سیاسی مساعدتری برای دموکرات‌ها برگزار خواهد شد، و ترامپ که توانایی منحصر به فردی در جذب رای‌دهندگان جدید و کم‌اشتیاق داشت، در انتخابات بعدی دیگر نامزد نخواهد بود.
اما نتایج انتخابات ۲۰۲۴ نگرانی‌های زیادی را برای دموکرات‌ها در روزهای آینده به همراه خواهد داشت.
خود کمپین هریس معتقد است که او به ترامپ باخت چون با مردمی ناراضی روبرو شد که از آشفتگی‌های اقتصادی و اجتماعی پس از همه‌گیری کووید خشمگین بودند.
جن اوملی دیلون، رئیس کمپین هریس، در نامه‌ای به کارکنان آن نوشت: «شما با موانع و مشکلات بی‌سابقه‌ای مواجه شدید که عمدتا خارج از کنترل ما بودند. کل کشور به سمت راست گرایش پیدا کرد، اما در مقایسه با بقیه مناطق، ایالت‌های کلیدی کمترین میزان حرکت به سمت او [ترامپ]ّ را داشت. رقابت در جاهایی که ما [در آن برای جذب رای] تلاش کردیم نزدیک‌تر بود.»
موزِز سانتانا، پورتوریکویی ساکن فیلادلفیا، از یک گروه جمعیتی است که یک دهه پیش، از جمله رای‌دهندگان قابل اعتماد دموکرات‌ها به حساب می‌آمدند. اما او گفت که اطمینان ندارد دموکرات‌ها در دوره قدرت خود آنچه را وعده داده بودند عملی کرده باشند یا این که پیام امروز آنها با آمریکایی‌هایی مثل او ارتباط برقرار کند.
او گفت: «جو بایدن قول خیلی کارهای مترقی را داد، مثل این که بدهی دانشجویی را لغو کند و به مردم کمک کند تا تابعیت آمریکا را بگیرند. و هیچ‌کدام از اینها اتفاق نیفتاد. دونالد ترامپ چیز جدیدی ارائه می‌دهد.»
∎
بعد از پیروزی باراک اوباما در سال ۲۰۰۸، بسیاری با افتخار اعلام کردند که ائتلاف رای‌دهندگان لیبرالی که اولین رئیس جمهور سیاه‌پوست را انتخاب کرد، با تغییر ترکیب جمعیتی آمریکا در حال قدرت گرفتن است.محافظه‌کاران مسن و سفیدپوست به تدریج در حال کنار رفتن بودند و پیش‌بینی شد که تا سال ۲۰۴۴ آمریکایی‌های غیر سفیدپوست اکثریت را تشکیل دهند. افراد دارای تحصیلات دانشگاهی، جوانان، سیاه‌پوستان، لاتین‌تبارها و سایر اقلیت‌های قومی، و همین طور طبقه کارگر به عنوان بخشی از این «ائتلاف رو به رشد» به حساب می‌آمدند.
این رای‌دهندگان در مسائل فرهنگی به چپ گرایش داشتند و از یک دولت فدرال فعال و یک شبکه قوی حمایتی اجتماعی، پشتیبانی می‌کردند. آنها در تعدادی کافی از ایالت‌ها، برای تضمین برتری دموکرات‌ها در آرای کالج انتخاباتی – و ریاست‌جمهوری – اکثریت داشتند.
این خوشبینان چپ‌گرا شعارشان این بود که «ترکیب جمعیتی سرنوشت‌ساز است». اما بعد از ۱۶ سال، به نظر می‌رسد سرنوشت مورد نظر آنها نقش بر آب شده است.
شکاف‌های اولیه زمانی ظاهر شد که رای‌دهندگان بدون مدرک دانشگاهی در انتخابات میان‌دوره‌ای سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ از دموکرات‌ها فاصله گرفتند، و در سال ۲۰۱۶ به صورت گسترده‌ای به اردوی ترامپ پیوستند.در سال ۲۰۲۰ جو بایدن با شهرتی که در طول نیم قرن به عنوان دوست طبقه کارگر به دست آورده بود، توانست رای‌ها را برگرداند تا به کاخ سفید راه پیدا کند، اما موفقیت او تنها یک وقفه موقت بود.امسال ترامپ علاوه بر افزایش حمایت خود در میان کارگران، توانست آرای دموکرات‌ها را در میان جوانان، لاتین‌تبارها و سیاه‌پوستان، کاهش دهد. او ائتلاف رو به رشد دموکرات‌ها را متلاشی کرد.
بر اساس رای‌پرسی‌ها (نظرسنجی‌های بعد از رای‌گیری)، ترامپ موفق به کسب این آرا شد:
- ۱۳ درصد از آرای سیاه‌پوستان در سال ۲۰۲۴، در حالی که جان مک‌کین، نامزد جمهوری‌خواه در سال ۲۰۰۸، تنها توانست ۴ درصد از این آرا را در برابر اوباما به دست بیاورد.
- ۴۶ درصد از آرای لاتین‌تبارها، در حالی که مک‌کین تنها ۳۱ درصد از این آرا را داشت.
- ۴۳ درصد از آرای افراد زیر ۳۰ سال، در برابر ۳۲ درصد مک‌کین در سال ۲۰۰۸.
- ۵۶ درصد از افرادی که مدرک دانشگاهی نداشتند، در حالی که در سال ۲۰۰۸، این اوباما بود که اکثریت را در این گروه کسب کرد.
ترامپ، پس از پیروزی دوباره در انتخابات ریاست جمهوری، از ائتلاف متنوع رای‌دهندگان خود تجلیل کرد.
او به شبکه ان‌بی‌سی گفت: «به تدریج دیدم که تغییر جهت امکان‌پذیر است، چون دموکرات‌ها با طرز فکر مردم کشور هم‌سو نیستند.»
ترامپ با پیامی سخت‌گیرانه درباره مهاجرت پیروز شد. این پیام که شامل تشدید کنترل مرزها و اخراج‌های گسترده می‌شد. این همان سیاست‌هایی بود که بایدن و دموکرات‌ها بعد از پس گرفتن قدرت از ترامپ در سال ۲۰۲۱، از آن فاصله گرفتند تا فعالان حقوق مهاجران در پایگاه‌های رای‌دهندگان لیبرال را خشمگین نکنند.
عبورهای غیرقانونی از مرزها در دوره بایدن به بالاترین رکورد رسید و بیش از هشت میلیون برخورد با مهاجران در مرز مکزیک ثبت شد.
کوین مارینو کابررا، عضو جمهوری‌خواه شورای شهر میامی-دید، می‌گوید: «ویدیویی از هیلاری کلینتون در انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها در سال ۲۰۰۸ وجود دارد که او در آن وعده ساخت دیوار، اخراج مهاجرانی که قانون را نقض می‌کنند و یاد دادن زبان انگلیسی به مهاجران را می‌دهد. جالب است که [از آن زمان دموکرات‌ها] تا این حد به سوی چپ رفته‌اند.»
در انتخابات ترامپ اولین جمهوری‌خواهی بود که از سال ۱۹۸۸ توانست در شهرستان میامی-دید ایالت فلوریدا با جمعیت بالای لاتین‌تبار پیروز شود.
او در شهرستان استار در جنوب تگزاس هم با جمعیت ۹۷ درصدی لاتین‌تبار، ۵۷ درصد آرا را به دست آورد. در سال ۲۰۰۸ تنها ۱۵ درصد آرای این منطقه به مک‌کین جمهوری‌خواه رسیده بود.
مایک مادرید، استراتژیست جمهوری‌خواه و مخالف ترامپ، که در زمینه الگوهای رای‌‌دهی لاتین‌تبارها تخصص دارد، گفت که مشکل شعار «ترکیب جمعیتی سرنوشت‌ساز است» این بود که همه آمریکایی‌های غیر سفیدپوست را به عنوان «اقلیت نژادی ناراضی» تلقی می‌کرد. او می‌گوید: «اما دیدگاه لاتین‌تبارها نسبت به خودشان این نیست و هرگز هم نبوده است.»
کِنارد هولمز، دانشجوی ۲۰ ساله در کارولینای جنوبی، گفت: «از این متنفرم که اگر سیاه‌پوست باشی، باید حتما دموکرات باشی، وگرنه انگار از سیاه‌پوستان و جامعه خودت متنفری.» او گفت که در بعضی مسائل با جمهوری‌خواهان موافق است و احساس می‌کند که سیاستمداران دموکرات رای سیاه‌پوستان به خودشان را امری بدیهی تلقی می‌کنند.
ترامپ توانست در بیش از ۲۳۶۰ شهرستان آمریکا فاصله آرای خود را بهبود دهد، در حالی که تنها در ۲۴۰ شهرستان شاهد کاهش آرا بود.
مسئله تنها تعداد شهرستان‌هایی نیست که ترامپ در آنها پیروز شده است. کامالا هریس نیاز داشت که در شهرها اختلاف معناداری را به ثبت برساند تا قدرت جمهوری‌خواهان در مناطق روستایی را خنثی کند. او در رسیدن به این هدف ناکام بود.
در شهرستان وین دیترویت، که طبق آخرین آمار سرشماری رسمی ۳۸ درصد جمعیت آن سیاه‌پوست است، هریس ۶۳ درصد آرا را به دست آورد که به میزان قابل توجهی کمتر از ۶۸ درصد جو بایدن در سال ۲۰۲۰ و ۷۴ درصد اوباما در سال ۲۰۰۸ بود.
نظرسنجی‌ها به طور پیوسته نشان می‌داد که اقتصاد و مهاجرت، دو مسئله‌ای بود که برای رای‌دهندگان اهمیت زیادی داشت، و در هر دو مورد ترامپ نسبت به هریس برتری دارد.
پیام اقتصادی ترامپ از مرزبندی‌های نژادی عبور کرد.
نیکول ویلیامز، یک متصدی بار سفیدپوست است که با همسر سیاه‌پوست و فرزندان دورگه‌شان در لاس وگاس در ایالت نوادا - یکی از ایالت‌های حساسی که ترامپ در آن پیروز شد - زندگی می‌کنند.
او می‌گوید: «ما از این حرف‌ها درباره سیاست‌های هویتی خسته شده‌ایم. ما فقط آمریکایی هستیم و تنها بهترین‌ها را برای آمریکایی‌ها می‌خواهیم.»
دموکرات‌ها در حال حاضر به شدت درگیر خودکاوی و بررسی دلیل ناکامی‌شان هستند، چون با شکستی دست و پنجه نرم می‌کنند که در آن کاخ سفید، سنا و شاید مجلس نمایندگان را به رقیب واگذار کرده‌اند.عناصر مختلف درون حزب درباره بهترین راه بازگشت از این شکست، مشاوره‌های خود را ارائه می‌دهند که اغلب با هم متناقض است.
برنی سندرز، سناتور چپ‌گرا، که دو بار برای نامزدی حزب دموکرات رقابت کرده نیز به سیاست‌های هویتی اعتراض کرده و حزب را به رها کردن رای‌دهندگان طبقه کارگر متهم کرده است.
هم‌زمان برخی دموکرات‌های میانه‌رو استدلال می‌کنند که مشکل ایجاد ارتباط با رای‌دهندگان، فراتر از اقتصاد و مهاجرت است. آنها به این نکته اشاره می‌کنند که کمپین ترامپ توانست از پیام‌های فرهنگی به عنوان ابزاری برای شکاف در ائتلاف دموکرات‌ها استفاده کند.
در میان مواضع دموکرات‌ها که در انتخابات امسال هدف حمله جمهوری‌خواهان قرار گرفت، این موارد جلب توجه می‌کرد: درخواست کاهش بودجه نیروهای پلیس، جرم‌زدایی از عبور غیرقانونی از مرز و جرایم کوچکی مانند سرقت از فروشگاه، و ارائه حمایت‌های بیشتر برای آمریکایی‌های ترنس.
بسیاری از این مواضع پس از قتل جورج فلوید در سال ۲۰۲۰ و ظهور جنبش «جان سیاهان اهمیت دارد» و همین طور تلاش‌های دیگر برای پیشبرد عدالت اجتماعی و اذعان به جنبه‌های تاریک‌تر تاریخ آمریکا پدیدار شد.
اما با گذشت چند سال، هنگام تلاش دموکرات‌ها برای جلب نظر رای‌دهندگان مردد و حفظ یکپارچگی درون حزب، بعضی از این مواضع برای آنها دردسرساز شد. برای مثال کامالا هریس از برخی مواضعی که در دوره اولین نامزدی خود در رقابت‌های مقدماتی ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۹ در پیش گرفته بود، فاصله گرفت.
در ماه آخر رقابت‌های ریاست جمهوری ۲۰۲۴، تیم ترامپ حمایت‌های قبلی هریس از انجام عمل جراحی تطبیق جنسیت برای زندانیان فدرال و مهاجران بازداشتی با بودجه مالیات‌دهندگان را در مرکز توجه خود قرار داد.
یکی از این تبلیغات به این صورت به پایان می‌رسید: «کامالا برای آنهاست. رئیس‌جمهور ترامپ برای شماست.»
تیم ترامپ در نیمه اول اکتبر بیش از ۲۱ میلیون دلار صرف تبلیغات برای موضوعات مرتبط با تراجنسیتی‌ها کرد که حدود یک سوم از کل هزینه تبلیغاتی آنها و نزدیک به دو برابر هزینه‌ای بود که برای تبلیغات مربوط به مهاجرت و تورم صرف کردند.
این نوع سرمایه‌گذاری در کارزار انتخاباتی زمانی انجام می‌شود که داده‌های موثق نشان می‌دهد یک تبلیغ در حال تغییر دیدگاه عمومی است.
پس از پیروزی قاطع ترامپ، ست مولتون، نماینده میانه‌رو دموکرات از ایالت ماساچوست، گفت حزب او باید در رویکرد خود در زمینه مسائل فرهنگی بازنگری کند.
او به نیویورک تایمز گفت: «دموکرات‌ها به جای آن که صادقانه درباره چالش‌هایی که بسیاری از آمریکایی‌ها با آن مواجهند صحبت کنند، زمان زیادی را صرف می‌کنند تا کسی را ناراحت نکنند. من دو دختر کوچک دارم و نمی‌خواهم آنها در زمین بازی از سوی یک ورزشکار مرد یا کسی که قبلا مرد بوده، تحت فشار قرار بگیرند، اما از من انتظار می‌رود به عنوان یک دموکرات از بیان این موضوع پرهیز کنم.»
اما دموکرات‌های ترقی‌خواه با این مسئله مخالفند و استدلال می‌کنند که ایستادگی برای حقوق اقلیت‌ها همواره از ارزش‌های اصلی حزب بوده است. جان موران، نماینده کنگره در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «اگر می‌خواهید از یک شکست انتخاباتی به عنوان فرصتی برای حمله به آسیب‌پذیرترین افراد استفاده کنید، باید شغل دیگری پیدا کنید.»
مایک مادرید، استراتژیست سیاسی، ارزیابی سخت‌گیرانه‌ای از وضعیت کنونی ائتلاف دموکرات‌ها دارد.
او می‌گوید: «حزب دموکرات بر پایه ائتلافی ناسازگار میان افراد رنگین‌پوست طبقه کارگر و سفیدپوستان ترقی‌خواه مرفه‌تر بنا شده که دغدغه‌‌های اصلی آنها مسائل فرهنگی است. تنها چسبی که این ائتلاف را کنار هم نگه می‌داشت ضدیت با جمهوری‌خواهان بود.»
او می‌گوید وقتی این چسب از هم گسست، حزب به نقطه شکست رسید.
دوره‌های بعدی انتخابات قطعا در فضای سیاسی مساعدتری برای دموکرات‌ها برگزار خواهد شد، و ترامپ که توانایی منحصر به فردی در جذب رای‌دهندگان جدید و کم‌اشتیاق داشت، در انتخابات بعدی دیگر نامزد نخواهد بود.
اما نتایج انتخابات ۲۰۲۴ نگرانی‌های زیادی را برای دموکرات‌ها در روزهای آینده به همراه خواهد داشت.
خود کمپین هریس معتقد است که او به ترامپ باخت چون با مردمی ناراضی روبرو شد که از آشفتگی‌های اقتصادی و اجتماعی پس از همه‌گیری کووید خشمگین بودند.
جن اوملی دیلون، رئیس کمپین هریس، در نامه‌ای به کارکنان آن نوشت: «شما با موانع و مشکلات بی‌سابقه‌ای مواجه شدید که عمدتا خارج از کنترل ما بودند. کل کشور به سمت راست گرایش پیدا کرد، اما در مقایسه با بقیه مناطق، ایالت‌های کلیدی کمترین میزان حرکت به سمت او [ترامپ]ّ را داشت. رقابت در جاهایی که ما [در آن برای جذب رای] تلاش کردیم نزدیک‌تر بود.»
موزِز سانتانا، پورتوریکویی ساکن فیلادلفیا، از یک گروه جمعیتی است که یک دهه پیش، از جمله رای‌دهندگان قابل اعتماد دموکرات‌ها به حساب می‌آمدند. اما او گفت که اطمینان ندارد دموکرات‌ها در دوره قدرت خود آنچه را وعده داده بودند عملی کرده باشند یا این که پیام امروز آنها با آمریکایی‌هایی مثل او ارتباط برقرار کند.
او گفت: «جو بایدن قول خیلی کارهای مترقی را داد، مثل این که بدهی دانشجویی را لغو کند و به مردم کمک کند تا تابعیت آمریکا را بگیرند. و هیچ‌کدام از اینها اتفاق نیفتاد. دونالد ترامپ چیز جدیدی ارائه می‌دهد.»