به گزارش فارن پالیسی، کوری شاکه پژوهشگر برجسته محافظه‌کار که سابقه خدمت در مقام‌های کلیدی وزارت خارجه، وزارت دفاع و شورای امنیت ملی ایالات متحده را در کارنامه خود دارد، می گوید: ترامپ بر این باور است که غیرقابل پیش‌بینی بودن یا به قول خودش «دیوانگی» او، یک نقطه قوت است.
او گفت: در مورد خاورمیانه باید به برخی نکات مهمی که در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ دستاورد‌های برجسته‌ای محسوب می‌شوند، اشاره کنم. از مهم‌ترین این دستاوردها، پیمان ابراهیم بود؛ پیمانی که به واسطه آن، ترامپ توانست کشورهای عربی منطقه خاورمیانه را متقاعد کند تا به‌صورت علنی از منافع مشترک خود با اسرائیل حمایت کنند و به همکاری و به رسمیت شناختن متقابل متعهد شوند. این توافق به‌راستی تحولی بنیادین در مناسبات خاورمیانه پدید آورد.
در مورد ایران هم به پشتیبانی غیرمستقیم از حملات اسرائیل به رژیم ایران گرایش خواهد داشت. بعید نیست که دولت ترامپ، اسرائیل را برای نابودی زیرساخت‌های هسته‌ای در ایران تجهیز کند. هرچند گمان نمی‌کنم ترامپ خود تمایل به آغاز چنین حمله‌ای داشته باشد؛ او به‌کارگیری نیروی نظامی را می‌پسندد، اما از حمله مستقیم به ایران پرهیز می‌کند. با این حال، ممکن است ابزار‌های لازم را در اختیار اسرائیل بگذارد تا از دستیابی رژیم ایران به تسلیحات هسته‌ای جلوگیری کند.
در مورد سایر کشورهای جهان هم مسئله اصلی این نیست که نفوذ آمریکا کاهش یابد، بلکه این است که قدرت ایالات متحده به شکلی سنگین‌تر بر دیگر کشور‌ها اعمال شود.