آقای کسبی در مصاحبه اختصاصی با خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما افزود: تعداد آثار دباره مقام و منزلت حضرت زهرا (س) تا پیش از دوران قاجار به اندازه انگشتان یک دست نمی رسید.
وی گفت: ناصرخسرو قبادیانی در قرن پنجم، شعری درباره حضرت زهرا (س) دارد و بعد از آن در قرن نهم و دهم ابن حسام خسفی شعری درباره زهرای مرضیه سروده است.
حبیبی کسبی کم بودن اشعار تا قبل از دوران قاجار را به خاطر مقام و شخصیت بی نظیر حضرت زهرا (س) عنوان کرد و گفت: در روزگار ما مخصوصا بعد از انقلاب تعداد اشعار فاطمی گسترش پیدا کرد و شاعران آئینی خوبی در وصف حضرت زهرا (س) اشعار خود را می‌سرایند.
این شاعر در ادامه شعری در وصف فاطمه مرضیه خواند:
علی ماه است گردون را ولیکن اخترش زهراست
علی شاه است مردان را ولی تاج سرش زهراست
علی تنهاست تنها از خود حق نیز تنهاتر
ولی از خصم باکش نیست زیرا یاورش زهراست
همه عالم خراب حیدر و حیدر خراب او
علی کز عالمی دل‌برده تنها دلبرش زهراست
نمی‌نوشد کسی بی اذن زهرا از خم کوثر
علی ساقی کوثر هست اما ساغرش زهراست
زهی اقبال خاتونی که شد همپای او حیدر
زهی اقبال مولایی که کفو و همسرش زهراست
به یمن بوسه‌های مصطفی بر دست زهرا بود
که روشن شد رسول‌الله هم پیغمبرش زهراست
همه سعی غلوگویان به کسر شأن انجامید
که هرچه شأن او بالا بری بالاترش زهراست
بدا بر زاهدی که تکیه بر اعمال خود کرده است
خوشا بر روسیاهی که شفیع محشرش زهراست
که دیده غنچه‌ای نشکفته را پژمرده و پرپر
علی دیده که یاس بین دیوار و درش زهراست
این شاعر همچنین با اشاره به ریشه های شعر فاطمی در قرن پنجم هجری قمری این شعر از ناصر خسرو را خواند:
رضوان به هشت خلد نیارد سر
صدیقه گر بود به حشر یارش
باکش ز هفت دوزخ سوزان نی
زهرا( س) چو هست یار و مددکارش
آن روز بیایند همه خلق و مکافات
هم ظالم و هم عادل بی هیچ محابا
آن روز در آن هول و فزع بر سر آن جمع
پیش شهدا دست من و دامن زهرا(س)
چون به حب آل زهرا(س) روی شستی روز حشر
نشنود گوشت ز رضوان جز سلام و مرحبا