به گزارش خبرگزاری بسیج از دامغان، دیار شهیدان، عالمان و ادیبان، دامغان شاهد بازگشت کبوتر خونین بال دیگری از کربلای جبهه‌ها پس از چنددهه به خانه بود؛ "شهید والامقام محمدرضا شجاعیان" ساعتی قبل در میان استقبال مردم شهیدپرور و بصیر این دیار، مسئولان کشوری و لشگری و همرزمان ثابت قدمش در لشگر ۵۸ ذوالفقار ارتش جمهوری اسلامی با عطر عشق و اسپند، میهمان عزیز دست‌های یاریگر اسلام و انقلاب شد و پیکر پاکش که دیگر به رشیدی و بلندی آن روز که رفته بود نبود؛ از آستان نورانی امامزادگان جعفر و محمد (ع) دامغان تا گلزار شهدای فردوس رضا (ع) تشییع شد؛ نامش بر سنگی زیبا سال‌ها قبل حک شده بود؛ محمدرضا جان به گلستان لاله‌های پرپر این خطه خوش آمدی.
گوهر جا مانده در تنگه ابوقریب در حالی پس از ۳۶ سال شناسایی شد و به آغوش خانواده بازگشت که مادر بزرگوارش پس از ۱۷ سال چشم انتظاری، بیست سال قبل به دیدار حق شتافته و چشمش به دیدار "محمدرضا " روشن شده؛ اما خواهران و برادرانش عاشقانه از برادرشان استقبال کردند؛ اشکهایشان رنگ بصیرت و عطر ایثار داشت؛ گویی می‌خواستند مانند، سید شهیدان اهل قلم به ما بگویند: " پندار ما این است که ما مانده ایم و شهدا رفته اند، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده اند. "
