این اقدامات البته به معنای مقابله با مهاجران قانونی نیست، این دسته از شهروندان افغان چند دهه در شهرهای مختلف ایران حضور دارند و بدون هیچ مانعی به کسب و کار مشغول هستند اما هدف برنامه‌های سختگیرانه دولت چهاردهم، مهاجران غیرقانونی هستند که دقیقاً روشن نیست چه کار و فعالیتی دارند و حتی کسی نمی‌داند در کدام شهر ایران زندگی می‌کنند و وقوع برخی جرایم که توسط اتباع بیگانه طی دو تا سه سال اخیر رخ داده نیز تأیید می‌کند عموماً این دسته از مهاجران، در چنین بزه‌کاری‌هایی نقش دارند و بعضاً پس از ارتکاب جرم، بدون مانع از مرز عبور کردند و به کشور خود بازگشتند.
دولت‌مردان همچنین مسیر اقامت مهاجران را نیز مشخص کردند که لازم است تقاضای خود را با مدارک معتبر ارائه کنند و کارت اقامت موقت بگیرند و در زمان خود نیز آن را تمدید کنند.
اسکندر مومنی وزیر کشور دولت چهاردهم طی چند ماه اخیر همچنین با اشاره به رها بودن مرزهای شرقی و گسترده بودن این مرزها، تأکید کرد که طرح انسداد مرزهای شرقی را در دست دارد تا شاهد ورود بی‌ضابطه شهروندان افغانستان به کشور نباشیم، اتفاقی که اگر رخ دهد، ره‌گیری این غیرمجازها، دشوار و هزینه‌بر است.
آنچه که درخصوص انسداد مرزهای شرق توسط مدیران ارشد گفته شد هم منطقی و هم ضروری است و بالاتر از همه همراستا با اولویت‌های امنیت ملی و در چنین موضوعی، نمایندگان به جای اظهار لحیه و انتقاد، باید کنار دولت باشند.
این یک تصمیم سیاسی یا یک اقدام جناحی نیست بلکه تصمیمی مهم است که در شوراهای عالی کشور اتخاذ شده و شبیه به طرح سه‌فوریتی مجلس شورای اسلامی است که کسی نباید با آن مخالفت کند آن هم مانند نماینده مردم خاش، با استدلالی ضعیف و
عجیب و غریب. علی کرد نماینده خاش، میرجاوه، تفتان، کورین و نصرت‌آباد در مخالفت با طرح دولت برای انسداد مرزهای شرق کشور گفت: «مرز‌ها را نباید تهدیدی برای مرزنشینان کرد باید فرصتی برای مباحث اقتصادی، امنیتی و فرهنگی دانست. وقتی که دیوار و سیم خاردار کشیدیم چگونه می‌خواهیم صدور انقلاب کنیم؟ چگونه می‌خواهیم تفکر ایرانی را به آن سوی مرز‌ها بفرستیم که از نظر فرهنگی به ما نزدیک هستند؟»
این نماینده مجلس بیان کرد: «انسداد فیزیکی در این دنیای الکترونیک و فضای مجازی شکسته شده است. اگر ما این کار را کنیم کار عقلانی نیست، چرا هزینه‌های زیادی صرف کردیم و این محدویت‌ها را برای خودمان به وجود آوردیم؟ ببینید من مرز فیزیکی را نفی نمی‌کنم، در یک شرایطی گروهک‌های معاند و جندالشیطان بودند در آن مقطع درست بود، اما امروز که موبایل آمده، فضای مجازی آمده تبادل دانش از فضا آمده است، در انسداد فیزیکی مرز‌ها باید تجدید نظر شود.»
درخصوص این بخش از اظهارات عضو مجموع نمایندگان استان سیستان چند نکته را لازم به طرح می‌دانیم:
نخست این‌که جمهوری اسلامی ایران مرزی طولانی با کشور افغانستان و پاکستان دارد که صیانت از این پهنه برای هیچ دولتی ممکن نیست و در چنین شرایطی، حصار مرزی بهترین انتخاب است اما گذرگاه‌های مرزی به قوت خود باقی هستند و مأموران نیز در این گذرگاه‌ها استقرار دارند و درصورت احداث حصار یا دیوار نیز شهروندان افغانستانی و پاکستانی می‌توانند از همین گذرگاه‌ها تردد کنند. احداث حصار برای افرادی ناگوار است که از مسیرهای غیرقانونی و دور از این گذرگاه‌های مرزی برای تردد استفاده می‌کنند.
این نکته که وی گفت انسداد فیزیکی در این دنیای الکترونیک و فضای مجازی شکسته شده است و اگر ما این کار را کنیم کار عقلانی نیست و هزینه‌بر است، نیز سخن دقیقی نیست چون همسایه غربی ما ترکیه که از نظر تکنولوژی‌های ارتباطی هم کشوری توسعه‌یافته است و هم در مقایسه با ایران جایگاه برتری دارد، برای مقابله با تهدیدی به نام مهاجران غیرقانونی، دیواری بتنی در چند صد کیلومتر از مرزهای خود با ایران احداث کرد.
احداث حصار همچنین برای مرزنشینانی که در آن‌سوی مرزها خویشاوندانی دارند و برابر سنت چندهزارساله قصد دارند از گورستان‌های مشترک، چراگاه‌ها و مراتع استفاده کنند نیز مانعی محسوب نمی‌شود و آنان می‌توانند هر زمان که اراده کردند از گذرگاه، تردد کنند.
نکته عجیب درخصوص سخنان این نماینده جایی بود که وی ضمن انتقاد از دولت مدعی شد اگر مرزها را ببندیم چگونه می‌خواهیم انقلاب را صادر کنیم که درخصوص این بخش از اظهارات وی باید گفت اگر منظور از صدور انقلاب، انتقال ارزش‌های فرهنگی و مشترکات دینی است که باید گفت به همان صورت که این ارزش‌ها را به کشورهایی که با آنان مرز مشترک نداریم، صادر کردیم. مگر شرط مبادلات فرهنگی داشتن مرز مشترک است ؟
اگر هم منظور ایشان از صدرو انقلاب ادعاهای ایدئولوژیک و کلی‌گویی‌های مبهم است که برخی گرایش‌های سیاسی بر آن اصرار داشتند، لازم است به این سوال افکار عمومی پاسخ دهد که دقیقاً چه چیزی را می‌خواهد به کشور دوست و برادر افغانستان و پاکستان صادر کند ؟ تورم ۶۰ درصد را ؟ دلار هفتاد هزار تومانی را ؟ فقر و فساد و تبعیض را ؟
اگر منظور و از صادر کردن انقلاب این اقلام است، به ایشان اطمینان می‌دهیم مردم افغانستان و پاکستان به اندازه کافی در رنج و مصیبت هستند و نیازی به این آیتم‌ها ندارند. از ایشان به‌عنوان نماینده مردم توقع داریم در اظهارات و موضع‌گیری‌های خود، عقلانیت را در نظر بگیرد و برابر طرحی که دولت قصد اجرای آن را دارد و اتفاقاً برابر امنیت ملی و منافع درازمدت شهروندان است، دست به استدلال‌های انحرافی نزند و از اجرای آن دفاع کند.