«به نام خدا»
«این یادداشت تقدیم به آن فوتبالی های ریز بین. آنهایی که با دل و جان فوتبال می‌بینند و خواندن نوشته های ورزشی حالشان را خوب میکند و حس نوستالژی با دیدن تصاویر قدیمی در تمام بدنشان پدید می آید.»
آرتین رضایی - چهارشنبه - ۲۳/۸/۱۴۰۳
ارنست هاپل در ۲۹ نوامبر ۱۹۲۵ و در وین اتریش چشم به جهان گشود. جهانی که فوتبالش را تغییر داد. همان جهانی که او را فراموش کرده است. همان جهانی که شاهد قهرمانی هامبورگ در لیگ قهرمانان اروپا بود و شاهد فاینورد بر بام اروپا. اما کیست که قدر هاپل را بداند؟ در دنیایی که همه از سر الکس فرگوسن، پپ گواردیولا و مربیان محبوب همانند این دو صحبت میکنند، چه کسی درباره او حرف میزند؟
بخش اول: «به عنوان یک بازیکن»
ارنست هاپل به عنوان یک بازیکن خوب در راپید وین اتریش و راسینگ کلاب فرانسه به میدان می‌رفت. مجموعا ۲۸۲ بازی انجام داد و ۳۴ گل به ثمر رساند. اولین بازی خود را هنگامی که ۱۷ سال سن داشت انجام داد. ۱۴ سال دیگر هم برای راپید توپ زد و عملا اسطوره راپید وین محسوب میشده و میشود. با اتریش به مقام سومی در جام جهانی ۱۹۵۴ رسید. ۶ قهرمانی در بوندسلیگا اتریش، ۱ قهرمانی در جام حذفی اتریش و جام زنتروپا از دیگر افتخارات او در دوران بازی او بودند.
ارنست هاپل در مصاف با برزیل
بخش دوم: «به عنوان یک سرمربی»
اولین باشگاهی که ارسنت هاپل را به عنوان سرمربی پذیرفت، ادو دن هاخی بود که در سال ۱۹۶۷/۱۹۶۸ با هاپل قهرمان جام حذفی هلند شد. پس از ادو دن هاخ یه سانفرانسیسکو گلدن گیل و پس از آن به فاینورد رفت. جایی که دنیای فوتبال این را فهمید که نابغه سرمربی گری جدیدی در خود میبیند: هاپل با فاینورد توانست قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در سال ۱۹۶۹/۱۹۷۰ بشود. لیگ برتر هلند را در فصل ۱۹۷۰/۱۹۷۱ بردند. و در سال ۱۹۷۰، فاتح جام بین قاره ای شدند. هاپل بعد از فاینورد به سویا رفت و نتوانست جامی با آن تیم بگیرد. چالش بعدی او، کلوب بروژ بود. ارنست هاپل در ۴ سال نشستن روی نیمکت این تیم بلژیکی، ۳ بار در فصل های ۱۹۷۵/۱۹۷۶ و ۱۹۷۶/۱۹۷۷ و ۱۹۷۷/۱۹۷۸ قهرمان لیگ برتر بلژیک شد و در فصل ۱۹۷۶/۱۹۷۷ که فاتح لیگ شده بود، در جام حذفی بلژیک هم پیروز شد. پس از کلوب بروژ، به هلندی رفت که ۴ سال قبل تر نمایش هنرمندانه و شاعرانه توتال فوتبالش را انجام داده بود و باید در جام جهانی ۱۹۷۸ بازی میکرد. هاپل با هلند به فینال رسید اما نتوانست آرژانتین قدرتمند و یاران ماریو کمپس و دنیل پاسارلا را شکست بدهد که شاید یکی از دلایل آن، غیبت کرایف در فینال بود. همان سال از هلند به هارلبکه و سپس استاندارد لیژ رفت. در استاندارد لیژ، دو جام بدست آورد. یکی جام حذفی بلژیک در فصل ۱۹۸۰/۱۹۸۱ و دیگری سوپرجام بلژیک در سال ۱۹۸۱. نوبتی هم که باشد، نوبت به هامبورگ است. ارسنت هاپل در سال ۱۹۸۱ به هامبورگ رفت و آنجا بود که دو بار بوندسلیگا، یک بار جام حذفی آلمان و یک بار لیگ قهرمانان اروپا را برد که نقطه عطف و سندی بود بر هوش و داشت بالای هاپل و توانایی انکار ناپذیرش. بوندسلیگا را در ۱۹۸۱/۱۹۸۲ و ۱۹۸۲/۱۹۸۳ فتح کردند، جام حذفی آلمان را در فصل ۱۹۸۶/۱۹۸۷ و لیگ قهرمانان اروپا را هم در فصل ۱۹۸۲/۱۹۸۳. سواروفسکی تیرول آخرین تیم باشگاهی او در دوران باشکوه سرمربی گری اش بود که لیگ برتر اتریش (۱۹۸۸/۱۹۸۹ و ۱۹۸۹/۱۹۹۰) و جام حذفی اتریش (۱۹۸۸/۱۹۸۹) را با این تیم برد. نهایتا در سال ۱۹۹۲ تبدیل به سرمربی تیم ملی کشور خودش یعنی اتریش شد و از دنیای فوتبال به طور رسمی کنار رفت. سرمربیانی انگشت شماری در فوتبال یافت میشوند که اینگونه باشند: ساکت، آرام، جدی، سیگاری قهار و یک مغز متفکر.
ارنست هاپل - هامبورگ؛ یاد باد آن روزگاران، یاد باد!