محرومیت و کمبود امکانات در بسیاری از روستاهای ایران، از جمله روستای پشتکوه در استان هرمزگان، به یکی از معضلات اساسی تبدیل شده است. این روستا، که در فاصله ۱۰۰ کیلومتری از بندرعباس و در منطقه‌ای کوهستانی واقع است، با مشکلاتی چون کمبود خدمات بهداشتی و آموزشی، جاده‌های غیرمناسب و نبود امکانات رفاهی دست و پنجه نرم می‌کند. به رغم وجود جاذبه‌های طبیعی و ظرفیت‌های گردشگری، این منطقه از رشد و توسعه باز مانده و مردم آن در سایه محرومیت، همچنان با مشکلات عدیده‌ای مواجه هستند.

به عنوان مثال در این منطقه فقط دو مرکز بهداشت با فاصله‌های چندین کیلومتری از یکدیگر وجود دارد، که امکان دسترسی به آن‌ها برای اکثر مردم ممکن نیست. البته از آنجایی که این مراکز فاقد پزشک و دارو برای مراجعه کنندگان هستند، بهره چندانی برای افراد نزدیک به این مراکز نیز وجود ندارد، و مشکلات آن‌ها را حل نمی‌کند.

خانه‌های بهداشت، صرفا به مکانی برای اطلاع از جامعه آماری روستا تبدیل شده‌اند، و به گفته خودشان، خانه بهداشت محلی برای پیشگیری است و جایی برای درمان نیست!
این بهانه‌ها، مشکلات زیادی را برای مردم، خصوصا مادرهای باردار به وجود آورده است که بعضی از آن‌ها مجبور شده‌اند فرزندانشان را در طول مسیر و قبل از رسیدن به بیمارستان به دنیا بیاورند و این یک خطر جدی برای مادر و فرزند به شمار می‌آید و با کرامت انسانی او نیز سازگار نیست.

همانطور که از اسم روستا به نظر می‌رسد، پشتکوه، یک منطقه کوهستانی به شمار می‌رود، و زیستگاه انواع گونه‌های مار و عقرب‌های سمی است که به انسان مجال رسیدن به بیمارستان‌های شهر را نمی‌دهند و بعضی از بیماران در مسیر غیر استاندارد و حتی غیر آسفالت جان خود را از دست می‌دهند، و این یکی از مسائلی که وجود پزشک در روستا را حیاتی میکند.

مشکل جاده‌ی این روستا به یک مطالبه چندین ساله تبدیل شده است که علاوه بر به خطر افتادن جان و مال مردم، به علت گردنه‌های خطرناک و عدم وجود تابلوهای راهنمایی رانندگی و روشنایی، روستا را از پیشرفت‌های اقتصادی باز نگاه داشته است، و گاها بسیاری از مردم از آمدن به این روستا حتی برای یک روز صرف نظر می‌کنند.

یکی دیگر از مشکلات اساسی مردم، نبود معلم و مدرسه مناسب برای تحصیل دانش آموزان با استعداد روستا است که یکی از موانع جدی برای پیشرفت دانش آموزان است.
دانش آموزانی که با هزار امید مسافت طولانی را پیاده طی میکنند تا به مرکز آموزشی برسند ولی تنها با یک معلم روبرو می‌شوند که مجبور است هم‌زمان به تمام پایه‌ها در یک کلاس درس بیاموزد.
در این منطقه چیزی به نام مقطع متوسطه دوم وجود ندارد و صرفا دانش آموزان به زحمت می‌توانند خود را به مدرسه مقطع راهنمایی برسانند، که با وجود بعد مسافت، شرایط برای همه دانش آموزان یکسان نبوده و خیلی از آن‌ها در حسرت پیشرفت تحصیلی از مقطع ابتدایی به مقاطع بالاتر باز می‌مانند، و به شغل زراعت و دامداری مشغول می‌شوند.
لازم به ذکر است که بسیاری از مردم، مخصوصا بانوان، برای کسب درآمد و امرار معاش، مجبورند کیلومترها به روستاهای مجاور بروند تا بتوانند با کار کردن در مزارع آن‌ها روزگار خود را بگذرانند.

روستای پشتکوه از جاذبه‌های گردشگری بسیار زیبایی برخوردار است که نظر هر شخصی را به خود جلب می‌کند، مانند چشمه‌های گوارا، باغ‌های مرکبات و نخلستان‌های زیبا، و انواع میوه‌های مناطق معتدل و گرمسیری که معرفی آن‌ها به مردم خالی از لطف نیست و مردم روستا می‌توانند با فروش محصولات خود به صورت درست و سازمان یافته امرار معاش کنند، که متاسفانه این باغات، هر ساله دچار آتش سوزی‌ می‌شود و نبود مرکز آتشنشانی باعث به خطر افتادن جان و مال مردم و همچنین جاذبه‌های گردشگری می‌شود.
جمعیت این روستا به دلیل نبود شغل و امکانات رفاهی مناسب، و حتی یک پاسگاه برای حفظ امنیت مردم، روز به روز در حال کاهش است و اکثر جوانان پس از ازدواج به شهر مهاجرت می‌کنند و جمعیت روستا با وجود اینکه مقام معظم رهبری در فرمایشات خود همواره به توجه به روستاها در راستای جلوگیری از مهاجرت روستاییان به شهرها تأکید دارند روز به روز در حال کاهش است.

اگرچه روستای پشتکوه هرمزگان به دلیل موقعیت جغرافیایی و منابع طبیعی‌اش پتانسیل بالایی برای رشد و توسعه دارد، اما نبود توجه و سرمایه‌گذاری در این منطقه، آن را به یکی از محروم‌ترین روستاهای استان تبدیل کرده است.

ضروری است که مسئولان با نگاه ویژه‌ای به این مناطق توجه کنند و با فراهم آوردن زیرساخت‌های لازم، نه تنها مشکلات جاری را حل کنند بلکه فرصتی برای شکوفایی اقتصادی و اجتماعی روستائیان فراهم آورند. تنها در این صورت است که می‌توان امید داشت جمعیت روستا کاهش نیافته و مردم آن با آرامش و رفاه در زادگاه خود زندگی کنند.

نسیم اسپید-فعال دانشجویی*

انتهای پیام/