به گزارش خبرنگار ایرنا، ۲۳ بهمن شاید برای بیشتر نقاط ایران یک روز عادی در تقویم و فردای بعد از ۲۲ بهمن ماه باشد اما برای مردم اندوه دیده و جنگ‌زده استان ایلام، یک روز عادی و معمولی نیست بلکه دردی جانکاه که داغ آن هیچ گاه فراموش نمی شود.
در تاریخ جنگ هشت ساله رژیم بعث صدام علیه ایران، استان ایلام یکی از خطوط مقدم جبهه میانی بود که در طول این هشت سال حوادث تلخی را تجربه کرد که هر کدام از آنها خود به تفصیل می تواند درد نامه‌ای برای یک هنرمند، فیلم نامه‌ای برای یک فیلم‌ساز یا سناریویی برای کلک خیال انگیز یک مستندساز باشد.
حوادث جانگدازی چون بمباران ۱۵ خرداد سال ۱۳۶۱ ایلام، بمباران‌های پی در پی ایوان، ملکشاهی و زرنه در ۱۶ تا ۱۸ خرداد سال ۶۴، بمباران چادرنشینان روستای «ماربره» و نمونه‌های فراوان از این قبیل کشتارهای بی رحمانه قصاب حزب بعث که علیه مردم آواره و بی پناه استان ایلام روا داشت در تاریخ این دیار تا پایان جنگ تحمیلی به وفور مشهود و در حافظه تاریخ ثبت شده است.
اما در این میان حادثه زمین فوتبال چوار در ۲۳ بهمن سال ۶۵ یکی از جانکاه ترین رخدادهای سوزناک جنگ هشت ساله به شمار می‌رود که تلخی این واقعه و یادآوری آن پس از گذشت ۳۸ سال کام‌ها را زهر می‌کند.
ابن حادثه چنان هولناک است که گویی یک داستان‌سرا آن را از درون قصه‌ها و افسانه‌های خیالی پریان بیان می‌کند، قصه پر غصه پر کشیدن ۱۵ فوتبالیست و فوتبال دوست ورای باورهاست.
طبق کنوانسیون‌های بین‌المللی حمله به اماکن ورزشی و فرهنگی ممنوع است اما صدام ملعون با پشتوانه حامیان غربی، شرقی و منطقه‌ای خود، با حمله هوایی به زمین فوتبال چوار این خط قرمز بین المللی را به راحتی و آشکارا نقض کرد و لکه ننگی بر دامن مدعیان دروغین دفاع از حقوق بشر بر جا گذاشت.
طبق مقرّرات وضع شده در سال ۱۸۷۴ (کنفرانس بروکسل) و سال‌های ۱۸۹۹ و ۱۹۰۷ (کنفرانس لاهه) کشورهای متخاصم ملزم شده‌اند که از سرایت جنگ به افراد غیرنظامی خودداری کرده و افراد غیرنظامی را از صحنه درگیری خارج کنند و افزون بر آن از گسترش جبهه‌های جنگ به مناطق مسکونی منع شده‌اند.
ورزش فوتبال زبان مشترک همه مردم جهان است و قداست روح این ورزش بین المللی به گونه ای است که حتی در بحبوحه جنگ جهانی اول و به مناسبت آغاز سال نو میلادی ۱۹۱۴ قوای رزمی انگلیس و آلمان در یک آتش بس و توافق کوتاه مدت چند ساعته، با برگزاری دیدار فوتبال دوستانه ساعت‌هایی را به دور از جنگ و خونریزی سپری کردند و سال نو را در قالب بازی فوتبال جشن گرفتند.
با وجود همه اینها، در ۲۳ بهمن سال ۶۵ ورق سرنوشت یک بازی فوتبال در این کره خاکی برگشت و بازی فوتبال دوستانه تیم های چوار و ایلام به قتلگاهی خونین بدل گشت و جان ۱۵ فوتبالیست و تماشاچی فدای امیال شیطانی بعثیان شد.
در این روز بازی دوستانه‌ای میان تیم های جوانان چوار و ایلام به مناسبت پیروزی انقلاب اسلامی برگزار شد و بازی در نیمه نخست با نتیجه ۲ بر صفر به سود تیم ایلام به پایان رسیده بود و بعد از استراحت بین دو نیمه، بازی با سوت داور برای نیمه دوم آغاز شد.
با گذشت ۱۰ دقبقه از آغاز نیمه دوم تیم چوار با زدن یک گل هیجان بازی را به اوج رساند و هواداران این تیم بی‌صبرانه منتظر ادامه بازی بودند تا فوتبالیست های چوار بازی را به تساوی بکشانند.
ساعت دقیقه ۵۵ بازی و داور نقطه کرنر را نشان می‌داد که تیم ایلام بعد از خوردن یک گل آماده است تا یک ضربه کرنر را راهی دروازه چوار کند و داور و بیشتر بازیکنان در منطقه ۱۸ قدم تیم چوار قرار دارند اما به ناگاه روز روشن شب تیره شد و رنگ سبز مستطیل فوتبال به سرخی گرایید.
کرکسان شب‌زده بعثی با بمباران هوایی، دقیقه ۵۵ بازی فوتبال دوستانه ایلام و چوار را که به میزبانی شهر چوار در حال برگزاری بود را برای همیشه در تاریخ دفاع مقدس به رخدادی خونین و جنایتی جهانی تبدیل کردند.
رهبر معظم انقلاب سال ۱۴۰۰ در دیدار با اعضای برگزاری کنگره سه هزار شهید استان ایلام به حادثه تلخ بازی فوتبال چوار اشاره کردند و گفتند: «حوادث کم‌نظیری در استان ایلام به وقوع پیوست که متاسفانه مردمِ خودمان هم خبر ندارند، چه برسد به دیگران و خارج و ملّت‌های دیگری که مشتاقند حوادث کشور ما را بدانند؛ آنها که هیچ، حتّی مردمِ خودمان هم از خیلی از این قضایا خبر ندارند.
یکی همین قضیّه بمباران مسابقه فوتبال بچّه‌ها است در سال ۶۵ - بیست و سوّم بهمن ۶۵ - که این جوان‌های ایلامی، ۲ تیم ایلامی برای بزرگداشت و به یادبود هفتمین سال پیروزی انقلاب، یک مسابقه‌ای به این عنوان درست کردند و تعدادی از مردم هم جمع شدند، تماشا می‌کردند؛ هواپیمای عراقی آمد بالای سر، از نزدیک یعنی با توجّه به اینکه اینجا چه [برنامه‌ای] هست نه اینکه همین طور بمب بیندازند و تصادفاً بخورد به زمین فوتبال؛ نه، با توجّه - اینجا را زد و ده بازیکن شهید شدند، داور شهید شد، چند بچّه شهید شدند، بعضی از تماشاچیان شهید شدند؛ این حادثه کوچکی نیست، این حادثه بزرگی است؛ جا دارد که این جور حوادث در ابعاد جهانی شناخته بشود، گفته بشود، تکرار بشود.»
واقعه فوتبال چوار یک افسانه و قصه دراماتیک نیست بلکه یک تراژدی تلخ و مهجور و برآمده از دل تاریخ این سرزمین است که در گستره ملی کمتر به آن پرداخته شده و بیشتر مردم کشورمان از این رویداد بی‌خبرند.
مسئولان فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و جوانان هر چند به کرات در هنگامه فرا رسیدن ۲۳ بهمن با بیان مکررات بی ثمر برای ثبت این حادثه در سالنامه ورزشی سخن فرسایی می‌کنند، اما در عمل همچنان صفحه‌های تقویم ورزشی و گاهنامه ملی ایران خالی از ثبت این رخداد است در حالی که عمق این فاجعه عظیم می‌طلبد تا در ابعاد بین المللی و فدراسیون جهانی فوتبال به مردم دنیا شناسانده شود.
تمام اقدام فدراسیون فوتبال منحصر می‌شود به برگزاری یکی از بازی‌های لیگ برتر با یاد و نام شهدای چوار و دیدار دوستانه پیشکسوتان فوتبال استقلال و پرسپولیس با منتخب فوتبال استان ایلام.
یکی از محصولات انحصاری تولیدی شرکت پتروشیمی استان ایلام به نام «چوار ۶۵» راهی بازارهای داخلی و خارجی شد و برادران صیدخانی یک مستند داستانی با عنوان مستطیل قرمز ساختند و جشنواره ملی گرافیک با موضوع بمباران زمین فوتبال چوار در سال ۱۴۰۰ با مشارکت هنرمندان بومی و غیر بومی برگزار شد.
شهدای زمین فوتبال چوار
در این روز خونین و تاریخی یونس تلوکی، مجتبی ناصری، علی‌نجات کرمی، علی عباسی، محمد کمالوندی، جهانگیر کاوه، عبدالرزاق مهدیه، سیدمحمد زارعی، حسین هزاوه (بازیکنان فوتبال از ۲ تیم ایلام و چوار)، حمیدرضا رضایتی (داور مسابقه)، مراد آذرخش، خلیل، سجاد و محمدجواد مظفری، امجد حیدری (تماشاگران مسابقه) به شهادت رسیدند و علی قیطاسی، رحمت محمودی، الیاس گهرسودی، گل‌مراد فاضلی، فرمان فولادوند و سلمان کرد (بازیکنان فوتبال) مجروح و جانباز شدند.
اسامی شهدای تیم منتخب چوار و سن آنها در زمان شهادت: حسین هزاوه (بخشدار وقت چوار، سرمربی و کاپیتان) ۲۸ ساله، صید محمد زارعی (مدافع و هافبک) ۲۵ ساله، مجتبی ناصری (دروازه بان)۲۲ ساله، یونس تلوکی(هافبک) ۱۹ ساله، علی عباسی (دفاع) ۱۸ ساله.
اسامی شهدای تیم منتخب جوانان ایلام و سن آنها در زمان شهادت:جهانگیر کاوه (مهاجم) ۱۹ ساله، محمد کمالوند (مهاجم) ۱۸ ساله،علی نجات کرمی (هافبک)۱۶ ساله، عبدالرزاق مهدیه (مهاجم) ۱۶ ساله.
داور شهید حمیدرضا رضایتی ۱۹ ساله و تماشاگران شهید: مراد آذرخش ۱۵ ساله، امجد حیدری۱۳ ساله، خلیل مظفری هشت ساله، محمد جواد مظفری هفت ساله و سجاد مظفری پنج ساله.
دنیای شیرین فوتبال ایلام در سال ۶۵ با این حادثه جانگداز تلخ شد و کسی چه می‌داند شاید اگر این حادثه تلخ روی نمی‌داد هرکدام از این ورزشکاران و ورزش دوستان بعد از جنگ نام‌آورانی می شدند در تارک آسمان ورزش ایران.
روحشان شاد و یادشان جاوید...