"کنت رایت" (Kenneth Wright) نویسنده ارشد این مطالعه گفت: هنگامی که ما به دلایلی مانند شب کاری چند شب بیدار می‌مانیم، فیزیولوژی طبیعی بدن ما به سرعت تغییر می‌کند، به طوری که اگر این شب بیداری‌ها تداوم پیدا کند می‌تواند به سلامت ما آسیب برساند.

این مطالعه برای اولین بار به بررسی میان میزان پروتئین در خون انسان، که به عنوان "پروتئوم پلاسما" (plasma proteome) شناخته می‌شود و تاثیر تغییر زمان خواب و غذا بر آنها، می‌پردازد.

در این مطالعه همچنین به ۳۰ پروتئین اشاره شده است که صرف نظر از زمان غذا و خواب، این پروتئین‌ها با ساعت زیستی بدن عمل می‌کنند.

این یافته‌ها می‌تواند راه حلی برای درمان افرادی که شیفت شب کار می‌کنند و در معرض خطر ابتلا به دیابت و سرطان قرار دارند، ارائه دهد.

"کریستوفر دپنر" (Christopher Depner)، یکی از محققان این مطالعه گفت: اگر ما پروتئین‌هایی را که ساعت بدن را تنظیم می‌کنند، شناسایی کنیم، می‌توانیم زمان درمان‌ها را با همان پروتئین‌ها تنظیم کنیم.

برای آزمایش، محققان شش مرد سالم را انتخاب کردند، سپس این افراد به مدت شش روز در "مرکز تحقیق بالینی CU " بودند و طی این مدت محقان، غذا، خواب، فعالیت و قرار گرفتن آن‌ها در معرض نور را کنترل می‌کردند.

در روز‌های اول و دوم، این شش فرد طبق روال عادی زندگی می‌کردند. سپس آن‌ها به تدریج وارد یک مرحله که شیفت شب را شبیه سازی می‌کرد، قرار گرفتند در این مرحله آن‌ها به مدت ۸ ساعت در روز می‌خوابیدند و در تمام طول شب بیدار می‌ماندند و سپس غذا می‌خوردند.

محققان هر چهار ساعت از این افراد خون می‌گرفتند و از یک فناوری جدید که محققان دانشگاه کلرادو بولدر توسعه داده بودند، برای ارزیابی سطح و زمان الگو‌های روزانه ۱۱۲۹ پروتئین استفاده کردند. آن‌ها ۱۲۹ پروتئین را شناسایی کردند که الگوهایشان با شب بیداری تغییر می‌کرد.

دپنر افزود: "در روز دوم، ما پروتئین‌هایی که به طور معمول در طول روز افزایش و در شب کاهش می‌یابند را بررسی کردیم.

یکی از این پروتئین‌ها، "گلوکاگون" (glucagon) بود. این پروتئین باعث می‌شود کبد، قند بیشتری وارد جریان خون کند. هنگامیکه افراد در شب بیدار می‌ماندند، سطح این پروتئین حتی بیشتر از روز افزایش می‌یافت. در بلند مدت، این الگو می‌تواند به توضیح اینکه چرا خطر ابتلا به دیابت در افراد شب کار بالاتر است، کمک کند.

برنامه شبیه‌سازی شب‌کاری در افراد، میزان "فاکتور رشد فیبروبلاست ۱۹" (fibroblast growth factor ۱۹) را نیز کاهش داد.

محققان خاطرنشان کردند که تمام آن شش نفر در شرایط نورکم نگهداری می‌شدند بنابراین قرار گرفتن آن‌ها در معرض نور تأثیری بر نتایج نداشته است. حتی بدون نور در شب نیز پروتئین‌ها سریع‌تر تغییر می‌کردند، این نشان می‌دهد که مشکل تنها نور در شب نیست، هنگامی که افراد در زمان اشتباه غذا بخورند یا در زمان نامناسب بیدار بمانند این اعمال عواقبی نیز در پی دارد.