به گزارش رکنا، آزیترومایسین یک نوع آنتیبیوتیک از گروه ماکرولایدها است که برای درمان طیف وسیعی از عفونتهای باکتریایی تجویز میشود. این دارو با توقف رشد باکتریها، به بدن کمک میکند تا با عفونت مبارزه کند. برای مشاهده فیلم آشنایی با قرص آزیترومایسین 250 و کارکرد آن در اینجا کلیک کنید.
چه عفونتهایی با آزیترومایسین درمان میشوند؟
آزیترومایسین معمولاً برای درمان عفونتهای ناشی از باکتریهای حساس به این دارو تجویز میشود، از جمله:
عفونتهای دستگاه تنفسی فوقانی: مانند سینوزیت، فارنژیت (گلودرد) و برونشیت
فونتهای دستگاه تنفسی تحتانی: مانند پنومونی
عفونتهای پوستی: مانند سلولیت و عفونتهای پوستی ناشی از سوختگی
عفونتهای گوش میانی: در کودکان
برخی عفونتهای دستگاه تناسلی: مانند عفونتهای کلامیدیایی
چگونه آزیترومایسین عمل میکند؟
آزیترومایسین با تداخل در ساخت پروتئینهای باکتریایی، از رشد و تکثیر آنها جلوگیری میکند. این دارو به طور معمول به صورت خوراکی (به صورت قرص یا کپسول) مصرف میشود.
نکات مهم در مورد مصرف آزیترومایسین
حتماً تمام دوره درمان را کامل کنید: حتی اگر پس از چند روز مصرف دارو احساس بهبودی کردید، دوره درمان را قطع نکنید. قطع زودهنگام دارو میتواند باعث برگشت عفونت یا مقاوم شدن باکتریها به دارو شود.
به همراه غذا یا بدون غذا مصرف کنید: آزیترومایسین را میتوان همراه یا بدون غذا مصرف کرد.
عوارض جانبی: مانند هر داروی دیگری، آزیترومایسین نیز ممکن است عوارضی مانند تهوع، استفراغ، اسهال، سردرد و ناراحتی معده ایجاد کند. در صورت بروز عوارض شدید، با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی: آزیترومایسین ممکن است با برخی داروهای دیگر تداخل داشته باشد. بنابراین، قبل از مصرف این دارو، پزشک خود را از تمام داروهایی که مصرف میکنید، آگاه سازید.
آلرژی: اگر به آزیترومایسین یا سایر آنتیبیوتیکهای ماکرولاید حساسیت دارید، از مصرف این دارو خودداری کنید.
جدول مقایسه آزیترومایسین با سایر آنتیبیوتیکها
گروه آنتیبیوتیک | مکانیسم عمل | طیف اثر | عوارض جانبی رایج | موارد مصرف رایج |
---|---|---|---|---|
آزیترومایسین (ماکرولیدها) | توقف سنتز پروتئین باکتری | وسیع الطیف (گرم مثبت و برخی گرم منفی) | تهوع، استفراغ، اسهال، سردرد | عفونتهای دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی، عفونتهای پوستی، عفونتهای دستگاه تناسلی |
پنیسیلینها | تداخل در ساخت دیواره سلولی باکتری | عمدتاً گرم مثبت | واکنشهای آلرژیک، اسهال | عفونتهای استرپتوکوکی، پنوموکوکی، مننژیت، سیفلیس |
سفالوسپورینها | تداخل در ساخت دیواره سلولی باکتری (شبیه پنیسیلینها) | وسیع الطیفتر از پنیسیلینها | واکنشهای آلرژیک، اسهال، التهاب روده بزرگ | عفونتهای تنفسی، ادراری، پوستی و جراحی |
فلوروکینولونها | تداخل در ساخت DNA باکتری | وسیع الطیف (گرم مثبت و گرم منفی) | تهوع، استفراغ، اسهال، درد مفاصل، آسیب تاندونها | عفونتهای دستگاه ادراری، تنفسی، دستگاه گوارش، و استخوان |
تتراسایکلینها | توقف سنتز پروتئین باکتری | وسیع الطیف | تهوع، استفراغ، اسهال، حساسیت به نور، لکهدار شدن دندانها (در کودکان) | عفونتهای دستگاه تنفسی، دستگاه گوارش، و بیماریهای منتقله از راه جنسی |
چه کسانی نباید از قرص آزیترومایسین 250 استفاده کنند؟
مصرف هر دارویی، از جمله آزیترومایسین، ممکن است برای برخی افراد مناسب نباشد. در ادامه به برخی از مواردی که مصرف آزیترومایسین 250 میتواند برای آنها مضر باشد، اشاره میکنیم:
حساسیت به آزیترومایسین و مشکلات پزشکی خاص
حساسیت به آزیترومایسین یا سایر ماکرولیدها: افرادی که به آزیترومایسین یا سایر داروهای این خانواده مانند اریترومایسین یا کلاریترومایسین حساسیت دارند، نباید از این دارو استفاده کنند.
حساسیت به هر یک از اجزای تشکیلدهنده دارو: اگر به هر یک از مواد تشکیلدهنده قرص آزیترومایسین حساسیت دارید، از مصرف آن خودداری کنید.
مشکلات پزشکی خاص
بیماری کبدی: افرادی که دارای بیماری کبدی هستند، باید قبل از مصرف آزیترومایسین با پزشک خود مشورت کنند.
بیماری کلیوی: در برخی موارد، بیماری کلیوی شدید ممکن است نیاز به تنظیم دوز دارو یا احتیاطهای خاص داشته باشد.
اختلالات ضربان قلب: افرادی که دارای اختلالات ضربان قلب هستند، باید قبل از مصرف آزیترومایسین با پزشک خود مشورت کنند.
میاستنی گراویس: این بیماری یک اختلال عصبی عضلانی است که میتواند با مصرف آزیترومایسین تشدید شود.
سایر موارد
زنان باردار و شیرده: زنان باردار و شیرده باید قبل از مصرف آزیترومایسین با پزشک خود مشورت کنند.
کودکان: ایمنی و کارایی آزیترومایسین در کودکان زیر 16 سال به طور کامل مشخص نشده است و باید با تجویز پزشک مصرف شود.
علائم حساسیت به آزیترومایسین:
بثورات پوستی
خارش
تورم صورت، لبها، زبان یا گلو
تنگی نفس
اگر پس از مصرف آزیترومایسین هر یک از علائم فوق را تجربه کردید، بلافاصله مصرف دارو را قطع کرده و به پزشک مراجعه کنید.
تداخلات دارویی قرص آزیترومایسین 250
آزیترومایسین به عنوان یک آنتیبیوتیک پرکاربرد، ممکن است با برخی داروهای دیگر تداخل داشته باشد و اثربخشی آنها را کاهش دهد یا عوارض جانبی جدیدی ایجاد کند. به همین دلیل، بسیار مهم است که قبل از مصرف آزیترومایسین، پزشک خود را از تمام داروهایی که مصرف میکنید (اعم از داروهای تجویزی، بدون نسخه و مکملهای گیاهی) آگاه سازید.
برخی از مهمترین تداخلات دارویی آزیترومایسین عبارتند از:
داروهای ضد آریتمی: داروهایی که برای تنظیم ضربان قلب استفاده میشوند (مانند کینیدین و پروپافنون) ممکن است در ترکیب با آزیترومایسین خطر بروز مشکلات قلبی را افزایش دهند.
وارفارین: این دارو یک رقیقکننده خون است و مصرف همزمان آن با آزیترومایسین ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد.
آنتیاسیدها: مصرف همزمان آنتیاسیدها (داروهای ضد اسید معده) با آزیترومایسین ممکن است جذب آزیترومایسین را کاهش دهد. بنابراین، بهتر است این دو دارو با فاصله زمانی مناسب از هم مصرف شوند.
داروهای مهارکننده پروتئاز HIV: این داروها برای درمان عفونت HIV استفاده میشوند و ممکن است با آزیترومایسین تداخل داشته باشند.
داروهای کاهشدهنده کلسترول (استاتینها): مصرف همزمان آزیترومایسین با برخی از استاتینها ممکن است خطر آسیب عضلانی را افزایش دهد.
ارگوتامین و دیهیدروارگوتامین: این داروها برای درمان میگرن استفاده میشوند و مصرف همزمان آنها با آزیترومایسین ممکن است باعث ایجاد مشکلات جدی مانند اسپاسم عروق خونی شود.
علاوه بر موارد ذکر شده، آزیترومایسین ممکن است با سایر داروها نیز تداخل داشته باشد. برخی از علائم احتمالی تداخلات دارویی عبارتند از:
سرگیجه و خوابآلودگی
ضربان قلب نامنظم
مشکلات تنفسی
بثورات پوستی
زردی پوست یا چشمها
مهم است بدانید که این لیست کامل نیست و ممکن است تداخلات دارویی دیگری نیز وجود داشته باشد. همیشه قبل از مصرف هر دارویی، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر علائم عفونت شما پس از چند روز مصرف دارو بهبود نیافت یا بدتر شد.
اگر به دارو حساسیت نشان دادید (مانند بثورات پوستی، خارش، تورم، مشکل در تنفس).
اگر عوارض جانبی شدیدی را تجربه کردید.
توجه: اطلاعات ارائه شده در این متن صرفاً جهت اطلاعرسانی است و نباید به عنوان جایگزینی برای مشاوره پزشکی تلقی شود. برای تشخیص و درمان دقیق بیماری، همیشه به پزشک خود مراجعه کنید.