یاروسلاو تروفیموف در وال استریت ژورنال نوشت: پایتخت‌های غربی برای تغییرات کاخ سفید در زمینه تجارت و امنیت آماده می‌شوند، زیرا همکاری میان چین، روسیه، ایران و کره شمالی عمیق‌تر می‌شود.

 

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: دونالد ترامپ در حالی به کاخ سفید بازمی‌گردد که جهان درگیر دو جنگ منطقه‌ای گسترده‌تر است، رقبای آمریکا در حال تشکیل یک محور جهانی اقتدارگرایانه جدید هستند و برخی از نزدیک‌ترین متحدان ایالات متحده نگران پیامدهای انتخاب مجدد او هستند.

 

روسیه اکنون کره شمالی را در جنگ تقریباً سه‌ساله خود در اوکراین به خدمت گرفته است، جایی که پیشرفت‌های آهسته اما پیوسته‌ای دارد. جنگ یک‌ساله اسرائیل با گروه شبه‌نظامی فلسطینی حماس در غزه به تهاجم به لبنان و اولین تبادل مستقیم حملات موشکی بین اسرائیل و ایران گسترش یافته است. چین حمایت اقتصادی و سیاسی حیاتی از همکاری میان مسکو، پیونگ‌یانگ و تهران ارائه می‌دهد، در حالی که ارتش خود را برای یک جنگ احتمالی بر سر تایوان تقویت می‌کند.

 

در اظهاراتی که لرزه بر پایتخت‌های متحدان انداخت، ترامپ چند روز قبل از انتخابات ۵ نوامبر اعلام کرد که "در بسیاری از موارد، متحدان ما بدتر از به‌اصطلاح دشمنان ما هستند." او همچنین تهدید خود را تکرار کرد که تحت هیچ شرایطی از اعضای ناتو را که در مشارکت‌های خود در امنیت این اتحاد کوتاهی کرده‌اند، در برابر روسیه محافظت نخواهد کرد.

 

اروپایی‌ها در میان کسانی هستند که در سراسر جهان بیشترین نگرانی را درباره دومین دوره ریاست‌جمهوری ترامپ داشته اند. یک نظرسنجی گالوپ که ماه گذشته انجام شد نشان داد که اکثریتی قاطع در آلمان، فرانسه، ایتالیا و بریتانیا - و همچنین در کره جنوبی و ژاپن - از کامالا هریس حمایت می‌کردند. در مقابل، او تنها توسط ۱۲٪ از افراد مورد بررسی در روسیه حمایت شد.

 

با وجود وعده‌های بلندپروازانه زیتنوند، یک نقطه عطف تاریخی - که توسط اولاف شولتز، صدراعظم آلمان، پس از تهاجم روسیه به اوکراین در فوریه ۲۰۲۲ داده شد، اروپا توانایی‌های امنیتی خود را به اندازه‌ای که برای دفاع از خود نیاز دارد، گسترش نداده است. قاره همچنان به شدت به حفاظت آمریکایی وابسته است که دیگر تضمین‌شده نیست.

 

اکنون، با توجه به اینکه حمایت ترامپ از امنیت اروپا بسیار مورد تردید است، اروپا با آزمونی مواجه است که آیا اراده سیاسی برای حفاظت از آینده خود را دارد - که در کوتاه‌مدت شامل جلوگیری از پیروزی روسیه در اوکراین است.

 

برونو ترتریس، معاون مدیر بنیاد تحقیقات استراتژیک، یک اندیشکده که به دولت فرانسه مشاوره می‌دهد، گفت: "اگر این شوکی نیست که اروپا برای جمع‌وجور کردن خود نیاز داشت، نمی‌دانم چه چیزی می‌تواند باشد. در غیاب رهبری ایالات متحده، ناتو می‌تواند فلج شود." او گفت که رهبران بریتانیا، فرانسه، آلمان و لهستان باید به سرعت برای هماهنگی یک موضع مشترک ملاقات کنند، به ویژه برای جلوگیری از مشکلات دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ، زمانی که کشورهای اروپایی به دنبال قطع معاملات دوجانبه با واشنگتن بودند.

 

الکس سوبل، قانون‌گذار بریتانیایی و رئیس گروه همه‌حزبی پارلمان بریتانیا در مورد اوکراین، گفت: "نتیجه باید تعهد بریتانیا و متحدان اروپایی به ارزش‌های آزادی و دموکراسی را تأیید کند...همه ما باید با هم کار کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که هیچ انزواگرایی و حمایت‌گرایی خزنده‌ای وجود ندارد."

 

هنگامی که از مقامات ارشد در پایتخت‌های متحدان درباره برخورد با ترامپ پرسیده شد، گفتند که ابتدا باید ببینند چه نوع دولتی را تشکیل می‌دهد و چه کسانی پست‌های کلیدی امنیت ملی و سیاست خارجی را پر می‌کنند. بسیاری از حرفه‌ای‌های امنیت ملی از دوره اول ترامپ به طور علنی با او قطع رابطه کرده‌اند و به دولت جدید باز نخواهند گشت.

 

محیط فعلی ترامپ شامل افرادی مانند مایک پمپئو، وزیر امور خارجه سابق، یک شاهین جمهوری‌خواه قدیمی در مورد روسیه و چین، جی‌دی ونس، انتخاب معاون ریاست‌جمهوری او، که به کاهش تعهدات به اروپا و تمرکز بر آسیا تمایل دارد، و همچنین انزواگرایان صریح و حامیان یک رویکرد کاملاً معاملاتی است. یک مقام ارشد اروپایی گفت: "همه چیز به این بستگی دارد که چه کسی چه شغلی را می‌گیرد... "نیمکت نازک است."

 

در حالی که ترامپ وعده داده است که ظرف ۲۴ ساعت در اوکراین صلح برقرار کند، او نشان نداده است که چگونه. مقامات اروپایی انتظار دارند که او سعی کند نوعی معامله بزرگ با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، انجام دهد - اما تعجب می‌کنند که آیا او پشتکار لازم برای رسیدن به یک توافق را دارد یا مانند پس از یک نشست ناموفق با کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، در سال ۲۰۱۹، تسلیم خواهد شد.

 

به نوعی، گزینه بهتر برای اروپا این است که ترامپ به سادگی کمک نظامی آمریکا به اوکراین را متوقف کند، بگوید که این یک مشکل اروپایی است و اروپا را در مقابل مسئولیت‌های خود قرار دهد، نوربرت روتگن، یک قانون‌گذار برجسته از حزب CDU مرکز-راست آلمان، گفت برای اروپا بسیار بدتر خواهد بود اگر ترامپ واقعاً مصمم به انجام یک معامله با پوتین باشد، روتگن گفت: "چنین توافقی تنها می‌تواند به هزینه امنیت اوکراین و بنابراین امنیت اروپا باشد."

 

یک مقام آلمانی گفت در سناریوی اول، تا زمانی که واشنگتن به اشتراک‌گذاری اطلاعات ادامه دهد و خیرخواه باقی بماند، اروپایی‌ها می‌توانند سلاح‌هایی از ایالات متحده برای اوکراین بخرند و از فروپاشی در میدان نبرد جلوگیری کنند. مقام گفت  اما بسیار سخت‌تر خواهد بود، اگر ترامپ تصمیم بگیرد که تمام کمک‌های امنیتی را به عنوان وسیله‌ای برای فشار بر اوکراین برای پایبندی به توافقی که برای پوتین قابل قبول باشد، متوقف کند.

 

در میان کشورهای بزرگ اروپایی، تنها لهستان به شدت در ارتش خود سرمایه‌گذاری کرده است و قصد دارد امسال بیش از ۴٪ از تولید ناخالص داخلی خود را صرف دفاع کند. در سه سال گذشته، کل کمک نظامی تحویل داده شده و تعهد شده آلمان به اوکراین - که برخی از آن‌ها تا سال ۲۰۲۸ نخواهد رسید - به ۲۸ میلیارد یورو، یا تقریباً ۲ دلار در هفته برای هر شهروند آلمانی، رسیده است.

 

مقامات در فرانسه، لهستان و چندین کشور اروپایی دیگر نگران هستند که آلمان به طور فزاینده‌ای مایل به همکاری با ترامپ در یک معامله‌ای است که حاکمیت اوکراین را تضعیف می‌کند - زیرا شولتز خود را به عنوان "نامزد صلح" پیش از انتخابات ملی که باید سال آینده در آخرین مهلت برگزار شود، معرفی می‌کند. احزاب طرفدار روسیه در جناح راست افراطی و چپ افراطی در کشور در حال خوردن به پایگاه انتخاباتی شولتز هستند و نظرسنجی‌ها پیش‌بینی می‌کنند که CDU مرکز-راست به قدرت بازخواهد گشت. رهبر CDU، فریدریش مرتز، تا حدودی بیشتر شاهین بوده است و گفته است که او تأمین موشک‌های دقیق دوربرد Taurus به اوکراین را که قادر به ضربه زدن به روسیه هستند، تحت شرایط خاصی تأیید خواهد کرد، چیزی که شولتز بارها رد کرده است.

 

گابریلیوس لندسبرگیس، وزیر امور خارجه صریح لیتوانی، این هفته به شبکه‌های اجتماعی رفت و به رهبران غربی هشدار داد که با تلاش برای قطع یک معامله با روسیه، "ما بی‌احترامی را انتخاب می‌کنیم و جنگ خواهیم داشت."

 

در حالی که یکی از نزدیک‌ترین معتمدان ترامپ در اروپا نخست‌وزیر مجارستان، ویکتور اوربان، بوده است - که با کمک به اوکراین مخالف است و روابط گرم‌تری با روسیه دارد - رئیس‌جمهور منتخب همچنین رابطه نزدیکی با رئیس‌جمهور محافظه‌کار لهستان، آندژی دودا، توسعه داده است. بر اساس گفته‌های افرادی که با این دیدار آشنا هستند در دیداری با دودا در آوریل، ترامپ به نقل از اوربان گفت که روسیه همیشه در جنگ‌های زمینی پیروز بوده است، هیتلر و ناپلئون را شکست داده است و بنابراین اوکراین را خرد خواهد کرد. دودا به آن رکورد چالش کرد و اشاره کرد که روسیه تنها زمانی موفق بوده است که مورد تهاجم قرار گرفته است - و چنین رکوردی از شکست‌ناپذیری در هنگام تهاجم به کشورهای دیگر ندارد.

 

در خاورمیانه، برخلاف اروپا بسیاری از متحدان و شرکای آمریکایی از پیروزی ترامپ خوشحال یا حتی هیجان‌زده هستند. با سوابق حقوق بشری متنوع، بسیاری از این دولت‌ها منتظرند که واشنگتن به آن‌ها درس ندهد.

 

ترکیه امیدوار است که ترامپ نیروهای آمریکایی را از سوریه خارج کند و منطقه کردها را رها کند. نخست‌وزیر اسرائیل، بنیامین نتانیاهو، به حمایت ترامپ برای اقدامات تهاجمی‌تر علیه ایران حساب می‌کند، در حالی که سعودی‌ها و دیگر کشورهای خلیج فارس معتقدند که ترامپ تضمین‌های معتبرتری برای امنیت خودشان ارائه خواهد داد. بسیاری در جهان عرب نیز معتقدند که ترامپ - برخلاف رئیس‌جمهور بایدن - نتانیاهو را مجبور خواهد کرد که جنگ در غزه را کاهش دهد، جایی که ده‌ها هزار فلسطینی در سال گذشته توسط اقدامات نظامی اسرائیل کشته شده‌اند. اسرائیل بارها خواسته‌های دولت بایدن را نادیده گرفته است.

 

عبدالخالق عبدالله، دانشمند سیاسی و مفسر در امارات متحده عربی، گفت: "احساس آرامش وجود دارد که ترامپ پیروز شده است... ما به یک رئیس‌جمهور قوی ایالات متحده نیاز داریم نه یک رئیس‌جمهور ضعیف ایالات متحده که بایدن ثابت کرده است که هست، و هریس هم می‌بود. یک رئیس‌جمهور ضعیف ایالات متحده برای منطقه بد است - و حتی برای فلسطینی‌ها بد است."

 

این ایران را به عنوان تنها کشور بزرگ خاورمیانه‌ای باقی می‌گذارد که بازگشت ترامپ به کاخ سفید را به عنوان یک تهدید واضح می‌بیند. ترامپ در دوره قبلی خود، مجوز ترور فرمانده نیروی قدس ایران، قاسم سلیمانی، را صادر کرد و ایالات متحده را از توافق هسته‌ای که توسط دولت اوباما مذاکره شده بود، خارج کرد. سینان اولگن، مدیر اندیشکده Edam در استانبول، گفت: "نحوه‌ای که مقامات ایرانی این نتیجه را خواهند خواند، به نظر من، تلاش برای تسریع برنامه هسته‌ای خود برای به دست آوردن یکبازدارندگی هسته‌ای برای حفاظت از امنیت حکومت خودشان است."

 

در آسیا، مانند اروپا، شرط‌بندی بر این است که دولت دوم ترامپ چه شکلی خواهد داشت. یک مقام سابق چینی اشاره کرد که با وجود حضور شاهین‌های چین در محیط ترامپ، ترامپ - برخلاف بایدن - هرگز به صراحت نگفت که ایالات متحده بر سر تایوان به جنگ خواهد رفت و بیشتر احتمال دارد که به لابی تجاری که خواهان تنش‌زدایی با چین است، گوش دهد. مقام سابق به تغییر نظر ترامپ در مورد ممنوعیت Tik-Tok به عنوان اثبات عمل‌گرایی او در مورد پکن اشاره کرد. ایلان ماسک، مدیرعامل تسلا و حامی ترامپ نیز سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی در چین دارد.

 

در حالی که مقامات در تایوان، کره جنوبی و ژاپن نگران تعرفه‌های سختی هستند که ممکن است به راه آن‌ها بیاید، برخی نیز فرصت‌های جدیدی در ریاست‌جمهوری ترامپ می‌بینند. تاکاشی کاواکامی، مشاور سیاست خارجی نخست‌وزیر جدید ژاپن، شیگرو ایشیبا، این ماه در مصاحبه‌ای با نشریه Daily Cyzo با بیان اینکه پیروزی ترامپ به ژاپن اجازه می‌دهد تا حاکمیتی را که از پایان جنگ جهانی دوم محدود شده بود، بازپس گیرد، کنترل بر بخش زیادی از حریم هوایی ژاپن را بازپس گیرد و زمین‌های اشغال شده توسط پایگاه‌های نظامی ایالات متحده را بازپس گیرد، خبرساز شد.

 

او گفت "ما می‌توانیم ابتکار عمل را به دست بگیریم و به یک کشور واقعاً مستقل تبدیل شویم،"  و به جای پیروی از رهبری ایالات متحده، "راهی ماهرانه برای مدیریت توازن قدرت با چین، روسیه و کره شمالی پیدا کنیم."

 

گوردون فلیک، مدیرعامل مرکز Perth USAsia در دانشگاه استرالیای غربی، گفت، در ژاپن و کره جنوبی به طور یکسان، حس جدیدی از عدم قطعیت احتمالاً بحث‌ها درباره قابلیت‌های نظامی بومی، از جمله سلاح‌های هسته‌ای احتمالی، را باز خواهد کرد. این محیط جدید ممکن است متحدان و شرکای آمریکایی - مانند ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و فیلیپین - را به همکاری دفاعی نزدیک‌تر کند، اما همچنین می‌تواند تشویق به احتیاط در رابطه آن‌ها با واشنگتن کند.

 

او گفت در هر صورت، بازگشت ترامپ - و مقیاس پیروزی او - متحدان آمریکا را مجبور به بازنگری در رویکرد خود خواهد کرد،.

 

فلیک گفت "فکر نمی‌کنم کسی بتواند پیش‌بینی کند که این بازنگری‌ها چگونه انجام خواهد شد زیرا ما نیز در جوامع دموکراتیک زندگی می‌کنیم... و در یک جامعه دموکراتیک، دیگر نمی‌توانید حمایت از ایالات متحده را به صورت مسلم فرض کنید به طریقی که همیشه داشته‌ایم."