در پیشرفتی انقلابی در زمینه مراقبتهای سرطان، دانشمندان در حال بررسی تزریقهایی هستند که روی متابولیسم تأثیر میگذارند و میتوانند به عنوان روشی جدید برای تشخیص و درمان سرطان روده مورد استفاده قرار گیرند. سالانه حدود ۴۴,۰۰۰ مورد جدید سرطان روده بزرگ در بریتانیا تشخیص داده میشود و این بیماری افراد در تمام سنین را تحت تأثیر قرار میدهد. در این بین، تعدادی از تزریقهای جدید مانند Wegovy، که برای کاهش وزن استفاده میشود، و Ozempic، که برای دیابت نوع ۲ تجویز میشود، امیدهایی در کاهش التهاب روده و کاهش احتمال بروز سرطان روده ایجاد کردهاند.
به گزارش انتخاب به نقل از میرور؛ این پروژه تحقیقاتی ۲۰ میلیون پوندی به سرپرستی پروفسور برجسته تیم اسپکتر و سارا بری از کالج کینگ لندن انجام میشود و تمرکز آن بر سرطانهای کولورکتال و نقش باکتریهای روده است. طبق گزارش Mail on Sunday، این تحقیق به دنبال این است که مشخص کند آیا وجود برخی باکتریهای خاص در میکروبیوم روده میتواند احتمال ابتلا به سرطان روده را افزایش دهد یا خیر. محققان گفتهاند: “به نظر میرسد اگر برخی از باکتریهای خاص در میکروبیوم وجود داشته باشند، احتمال ابتلا به بیماری بیشتر است.”
اگر این یافتهها تأیید شوند، پزشکان ممکن است بتوانند با استفاده از نمونه مدفوع، خطر ابتلا به تومورها را در مراحل بعدی پیشبینی کنند. در حال حاضر پاسخ دقیقی در این زمینه وجود ندارد، اما ممکن است طی پنج سال آینده به نتیجه برسیم. این میتواند تحولی بزرگ در این زمینه باشد.
نقش چهرههای مشهور در آگاهیرسانی
مرحومه دیم دبرا جیمز یکی از اولین چهرههای مشهوری بود که تجربهاش از سرطان روده را از طریق پلتفرم خود به نام Bowel Babe با دیگران به اشتراک گذاشت. از آن زمان به بعد، افراد دیگری از جمله ایمی داودن از برنامه Strictly و جیمز ون در بیک از مجموعه Dawson’s Creek نیز به صورت عمومی تجربیات خود از ابتلا به این بیماری را با مخاطبان در میان گذاشتهاند.
نتایج جدید تحقیقات درباره Ozempic
مطالعهای که سال گذشته در مجله JAMA Oncology منتشر شد، نشان داد که برخی داروها به طور غیرمستقیم خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را با کنترل دیابت و وزن، که هر دو از عوامل خطرزا برای این بیماری هستند، کاهش میدهند. پژوهشگران دانشگاه کیس وسترن رزرو در ایالت اوهایو دریافتند که تزریق داروهای آگونیست گیرنده GLP-1، مانند Ozempic، خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را در بیماران دیابت نوع ۲ تا ۴۴ درصد کمتر از بیمارانی که از انسولین استفاده میکنند و ۲۵ درصد کمتر از بیمارانی که با متفورمین درمان میشوند، کاهش داده است.