به گزارش ایکنا، علی معروفی آرانی، کارشناس حوزه صهیونیسم و یهودیت در مطلبی که با عنوان «زندان‌های رژیم صهیونیستی؛ گورستان زنده‌ها» در اختیار ایکنا قرار داده است، نوشت:
بدترین شکل ظلم، شکنجه است. وقتی به شما برچسب تروریست می‌زنند، به هیچ وجه نمی‌توانید از خود دفاع کنید؛ فکر می‌کنم آمریکایی‌ها این کار را کرده‌اند و اسرائیلی‌ها هم آن را اجرا می‌کنند.
در کرانه باختری، خشونت شهرک‌نشینان در حال افزایش است، اخراج گسترده جوامع فلسطینی در جریان است و خشونت نیروهای ارتش رژیم صهیونیستی بیداد می‌کند. بلایای بی‌شماری علیه مردم غزه که ذهن نمی‌تواند آنها را تحمل و قلب نمی‌تواند آنها را مهار کند، وجود دارد.
کمیته عمومی «علیه شکنجه در اسرائیل» گزارش می‌دهد که از 55 فلسطینی که در این مدت در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های رژیم صهیونیستی زندانی بودند، وضعیت نگران‌کننده‌ای دارند؛ گفتههای این اسرا پس از آزادی نشان می‌دهد که یک سیاست اداری و متمرکز بر آزار و شکنجه مستمر بر زندانیان فلسطینی در بازداشتگاه‌ها اعمال می‌شود. این آزار و شکنجه‌های مستمر شامل اعمال مکرر خشونت خودسرانه سخت و بدون ملاحظه است.
تجاوز، تحقیر، منع عبادت دینی؛ شیوه‌های شکنجه رژیم صهیونیستی
تجاوز جنسی، تحقیر، گرسنگی عمدی، شرایط غیربهداشتی اجباری، کم خوابی، منع و اقدامات تنبیهی برای عبادت دینی، مصادره کلیه اموال عمومی و شخصی و محرومیت از درمان پزشکی کافی گفته‌هایی است که بارها و بارها با جزئیات هولناک و با شباهت‌های وحشتناک عنوان شده است؛ گفتههای زندانیان نتایج یک فرآیند شتابزده را آشکار می‌کند که طی آن بیش از ده‌ها زندان فلسطینی، اعم از نظامی و غیرنظامی به شبکه‌ای از اردوگاه‌های اختصاص داده شده به آزار زندانیان تبدیل شدند. چنین فضاهایی که در آن هر زندانی عمداً به درد و رنج شدید و بی‌امان محکوم می‌شود، در واقع سرنوشتی است ناخود خواسته، بدون نظارت نهادهای بین‌المللی و صلیب سرخ جهانی.
گروه حقوق بشر یورومد مانیتور که گفتههای اسرای سابق فلسطینی را مستند کرده، گفت: اطلاعات جمع‌آوری‌شده به این نتیجه می‌رسد که ارتش اسرائیل به‌طور معمول و گسترده مرتکب جنایت‌های بازداشت خودسرانه، ناپدید کردن اجباری، قتل عمدی، شکنجه، رفتار غیرانسانی، خشونت و انکار محاکمه عادلانه می‌شود.
این گروه می‌گوید: زندانیان از دسترسی به غذا و مراقبت‌های پزشکی از جمله مراقبت‌های حیاتی محروم هستند، بر روی آنها آب دهان پرتاب می‌شود و مورد اعمال ظالمانه و تحقیرآمیز و آزار روانی از جمله تهدید به مرگ، توهین و سایر اشکال خشونت قرار می‌گیرند.
همچنین کمیته عمومی «علیه شکنجه در اسرائیل» در گزارشی تأکید می‌کند که شکنجه‌گران صهیونیست، زندانیان را به طور کامل برهنه می‌کنند و با شوک الکترونیکی مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند.
در روز‌های نخست بازداشت، آنقدر اسرا و زندانیان را کتک می‌زنند که نه می‌توانند بنشینند و نه بایستدند یا اگر در حالت نشسته کتک بخورند، نمی‌توانند بلند شوند؛ در مورد بی‌خوابی هم همین‌طور. بسیاری از زندانیان از سوی سگ‌ها گاز گرفته می‌شوند و مراقبت‌های پزشکی بسیار کمی به اسرا ارائه می‌شود.
شکنجه بدنی واقعاً بد است، اما بدترین شکنجه، شکنجه روحی به اشکال مختلف است؛ اسرا و زندانیان آزاد شده از بند رژیم صهیونیستی معتقدند که تفاوت چندانی در شکنجه زندانیان فلسطین، گوانتانامو، بگرام و ابوغریب وجود ندارد.
کمیته عمومی «علیه شکنجه در اسرائیل» توضیح می‌دهد که نظامیان صهیونیستی در زندان دست اسیران را از پشت سر می‌بندند و آنها را در نوعی شکنجه با عنوان عملیات ارواح، مورد ضرب و شتم همزمان با حمله سگ‌های پلیس صهیونیستی قرار می‌دهند؛ این گزارش می‌افزاید که اسرا و زندانیان با چشم‌بند به زندان عوفر منتقل می‌شوند درحالی‌که زندانیان تصور می‌کنند که به اردوگاهی در نزدیکی غزه منتقل می‌شوند؛ بیش از ۱۰۰ زندانی بیمار و مجروح از شدت درد فریاد می‌زدند و بدون درمان رها می‌شوند.
هاآرتص همچنین یک مورد تکان‌دهنده جدید را از آزار جنسی به دست زندانبانان اسرائیلی فاش کرده است؛ به گفته وکیل یکی از اسرا که با عنوان زندانی S از او یاد شده و در زندان کتزیوت اسرائیل نگهداری می‌شود، این زندانی در حین بازداشت به دست نگهبانان اسرائیلی مورد خشونت و شکنجه مکرر قرار گرفته است؛ ویام بالوم، وکیل این اسیر فلسطینی اهل قلقیلیه در کرانه باختری گفته که او زمان آغاز جنگ غزه در اکتبر گذشته مکرراً شکنجه و تحقیر شده است؛ در یک مورد دیگر، اسیر S که اولین بار در سال ۲۰۰۴ به اتهام عضویت در شاخه نظامی حماس محکوم شده بود به دست چندین افسر مورد ضرب و شتم قرار گرفت؛ ماه گذشته میلادی هم، ویدئویی از آزار افسران اسرائیلی علیه یک اسیر در بازداشتگاه سدی تیمان در صحرای نقب منتشر شد، جایی که ده‌ها فلسطینی اهل غزه در آن نگهداری می‌شوند. تحقیقاتی که شبکه امریکایی سی‌ان‌ان انجام داده، تأیید می‌کند که در بازداشتگاه سدی تیمان، مردان در موقعیت‌های استرس‌زا قرار می‌گیرند.
به گفته گروه‌های حقوق فلسطینی، از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون، حداقل ۳۶ فلسطینی در این مرکز جان خود را از دست داده‌اند و حدس زده می‌شود که این به دلیل محرومیت از مراقبت‌های پزشکی حیاتی و آزار و اذیت آنها بوده باشد.
زندانی کردن بدون محاکمه
طی سال‌ها، اسرائیل صدها هزار فلسطینی را در زندان‌ها اسیر کرده است، زندان‌هایی که همیشه بیش از هر چیز ابزاری برای سرکوب و تسلط بر مردم فلسطین بوده‌اند.
سلول‌های زندان عوفر، اتاق‌هایی کوچک و فاقد تهویه هستند، حدود ۲۵ زندانی در هر اتاق نگهداری می‌شوند که تعدادی از آنان روی آهن و تعدادی دیگر روی زمین می‌خوابند. هر زندانی در طول روز فقط ۱۰۰ گرم نان، یک عدد خیار یا گوجه فرنگی و یک کیسه شیر دریافت می‌کند. استفاده از حمام و دستشویی نیز دارای دوربین بوده و برای همه قابل دید است. در زندان عوفر دو بند به نام جهنم برای شکنجه وجود دارد که اسرا نمی‌توانند افراد درون آن را هنگام شکنجه ببینند اما صدای فریاد آنان وقتی شکنجه می‌شوند را می‌شنوند.
درست قبل از شروع جنگ، تعداد کلی فلسطینی‌هایی که توسط رژیم صهیونیستی اسیر شده‌اند و به‌عنوان «زندانی امنیتی» طبقه‌بندی شده‌اند، 5192 نفر بود که حدود 1319 نفر بدون محاکمه به‌عنوان «بازداشت‌های اداری» نگهداری می‌شوند. در اوایل ژوئیه 2024، 9623 فلسطینی در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های اسرائیل زندانی بودند که 4781 نفر از آنها بدون محاکمه، بدون ارائه اتهامات علیه آنها و بدون دسترسی به حق دفاع از خود بازداشت شدند.
تحقیر اسرا و زندانیان توسط زندان‌بان مورد تشویق است
شکنجه زندانیان و اسرای فلسطینی با حمایت کامل دولت اسرائیل و بنیامین نتانیاهو اجرا می‌شود. بدرفتاری دسته جمعی توسط ده‌ها نگهبان، که ماه‌ها آشکارا در سراسر زندان‌ها انجام می‌شود، بدون حمایت و تشویق ایتامار بن گویر ممکن نیست.
بن گویر با اجرای عقده سیاسی خود آشکارا سیاست تحقیر اسرای فلسطینی و پایمال شدن حقوق اولیه آنها را از همان لحظه روی کار آمدن خود، مدت‌ها قبل از جنگ، با استفاده از تغییرات قانونی، انتصابات سیاسی و بیانیه‌های عمومی که برای راندن مردم فلسطین از سرزمین‌های اشغالی طراحی شده بود، هدایت کرده است.
اولین نشانه‌های این تغییر، مجموعه‌ای از اقدامات سیاسی برای تشدید وضعیت اسرای فلسطینی در چند سال گذشته بود؛ به طور خاص، چندین تصمیم توسط رژیم اسرائیل، از جمله بن گویر، ماه‌ها قبل از جنگ، تغییر سیاست قابل توجهی را نشان داد از جمله، بن گویر دستوراتی را برای محدود کردن دیدارهای خانوادگی و لغو گزینه آزادی زودهنگام صادر کرد؛ برخی از تغییراتی که او اعمال کرد به وضوح هدف دیگری جز عذاب اسرای فلسطینی نداشت.
در رژیم اسرائیل، ترس عمیق و غریزه انتقام از فلسطینیان و مردم غزه طبق سیاست‌های بنیامین نتانیاهو و بن گویر همیشه تازه و داغ است. برای رژیم صهیونیستی و وزیر امنیت ملی این رژیم، این عقده و حقارت وجو دارد تا با استفاده از مکانیسم‌های ظالمانه‌ای که در اختیار دارند، با اعمال ایدئولوژی نژادپرستانه خود، فشار بیشتری را بر اسرای فلسطینی و مردم غزه اعمال کنند.
کوبی یاکوبی، یکی از نزدیکان وزیر بن گویر که در اوج جنگ توسط وی به عنوان بازجو و بازپرس در زندان فلسطینیان منصوب شده بود، به محض روی کار آمدن وی قصد خود را برای اجرایی کردن سیاست‌های بن گویر اعلام کرد و افزایش دفعات شکنجه اسرای فلسطینی را در اولویت برنامه‌های خود قرار داد تا به پیشرفت در رده‌های بالای دولتی دست پیدا کند.
پروژه حبس فلسطینیان، از سیاست‌های رژیم آپارتاید اسرائیل
داستان پروژه حبس فلسطینیان نه در 7 اکتبر آغاز شد و نه با انتصاب ایتامار بن گویر به عنوان وزیر امنیت داخلی بلکه ریشه‌های آن بسیار عمیق تر از این است. بدون بررسی نقش کلیدی این پروژه در سرکوب اجتماعی و سیاسی مجموعه فلسطینیان در طول سالیان، نمی‌توان وضعیت کنونی را هر چند هولناک درک کرد.
سیستم زندان یکی از خشن‌ترین و ظالمانه‌ترین مکانیسم‌های دولتی است که رژیم صهیونیستی برای حفظ برتری یهودیان بین رود اردن و دریای مدیترانه از آن استفاده می‌کند؛ رژیم صهیونیستی صدها هزار فلسطینی را از همه اقشار در طول دهه‌ها زندانی کرده است تا راهی برای تضعیف و از بین بردن بافت اجتماعی و سیاسی مردم فلسطین و غزه باشد؛ بر اساس برآوردهای مختلف، از سال 1967، رژیم اسرائیل بیش از 800000 مرد و زن فلسطینی را از کرانه باختری (از جمله بیت‌المقدس شرقی) و نوار غزه که حدود 20 درصد از کل جمعیت را تشکیل می‌دهند، زندانی کرده است.
چرخه رنج و تأثیرات روحی حبس به خود اسرا محدود نمی‌شود؛ این سیر اقوام، دوستان، آشنایان و کل جامعه فلسطینی را در برمی‌گیرد؛ مقیاس پروژه حبس رژیم صهیونیستی به این معنی است که به ندرت خانواده فلسطینی وجود دارد که عضوی از خانواده خود را در سیستم زندان‌ها و بازداشتگاه‌های رژیم صهیونیستی گذرانده نباشند؛ کودکانی که والدینشان به زندان فرستاده شده‌اند، زنان و مردانی که مجبور بودند فرزندان خود را به تنهایی بزرگ کنند، والدینی که فرزندانشان را گاهی سال‌ها از آنها می‌گرفتند، خانواده‌هایی که برای پرداخت هزینه‌های قانونی مجبور بودند مقدار زیادی پول خرج کنند و دانش‌آموزانی که همکلاسی‌هایشان ناگهان بدون هیچ توضیحی ناپدید شدند.
ناآرامی‌هایی که خانواده‌ها از آن رنج می‌برند به دلیل عدم اطمینان در مورد سرنوشت عزیزانشان در داخل دیوارهای زندان تشدید می‌شود. طی چند ماه گذشته، در طول جنگ رژیم اسرائیل هزاران فلسطینی که عمدتاً از غزه بودند، برای مدت طولانی ناپدید شده‌اند؛ این عمل، یعنی ناپدید شدن اجباری، در گذشته نیز بوده اما در ماه‌های اخیر رایج شده است. اطلاعات و اخباری که جمع‌آوری شده است، توصیف می‌کنند که چگونه به نظر می‌رسد اسرا پس از بازداشت از روی زمین ناپدید می‌شوند. خانواده‌های آنها هیچ راهی ندارند که بدانند کجا هستند و مطمئناً نمی‌توانند آنها را ببینند زیرا ملاقات با خانواده در همه زندان‌ها ممنوع است. خانواده‌ها در معرض گزارش‌های دلخراش اسرای آزاد شده، در بلاتکلیفی و ترس دائمی برای عزیزان خود به سر می‌برند.
شکنجه شدن اسرای فلسطینی از لحظه بازداشت آنها آغاز می‌شود، زیرا هویت فردی آنها پاک می‌شود و با آنها به عنوان یک توده همگن و بدون هویت رفتار می‌شود؛ از نظر رژیم صهیونیستی همه زندانیان فلسطینی «حیوانات انسانی» و «تروریست» تلقی می‌شوند، صرفاً به این دلیل که پشت میله‌های زندان هستند، خواه بازداشت آنها موجه باشد یا خودسرانه، قانونی یا غیر قانونی. این گونه است که سوء استفاده، تحقیر و تضییع حقوق جایز می‌شود.
پروژه حبس یکی از افراطی‌ترین و خشن‌ترین مظاهر سیستم کنترل رژیم اسرائیل بر فلسطینیان است. شواهدی که زندانیان آزاد شده گزارش داده‌اند، ابزارهای مختلفی را برای کنترل و سرکوب نشان می‌دهد.
نظر شما