گروه بین الملل: راندا اسلیم، نمرود گورن، برایان کاتولیس و الکس وطن‌خواه ۲۶ اوت در میزگرد موسسه خاورمیانه مستقر در واشنگتن مهم‌ترین تحولات منطقه‌ای را مورد بحث و گفتگو قرار دادند.
به گزارش روزنامه دنیای اقتصاد، در این میزگرد گزاره‌های زیر مورد تاکید قرار گرفت. اول؛ پس از عملی شدن پاسخ حزب الله، فعلا جنگ گسترده تری وجود ندارد، اما درگیری ادامه دارد. دوم، با جلوگیری از درگیری منطقه‌ای در حال حاضر، جنگ فرسایشی اسرائیل و حزب‌الله نباید به یک امر روتین تبدیل شود. سوم؛ بحث سطحی سیاسی در آمریکا درباره خاورمیانه راه‌حل‌های عملی کمی برای مدیریت مسائل و مشکلات این منطقه ارائه می‌دهد و چهارم؛ تداوم و نه تغییر در سیاست خارجی ایران در دوران پزشکیان برجسته خواهد بود.
راندا اسلیم همکار ارشد و مدیر برنامه حل تعارض و گفتگو‌های سطح دو در این میزگرد گفت: پس از تهاجم اسرائیل علیه تاسیسات نظامی حزب‌الله و متقابلا حملات موشکی و پهپادی حزب‌الله، دو طرف درگیر جنگ روایت‌ها شده‌اند و هر یک تلاش می‌کنند عملیات مربوطه خود را موفقیت‌آمیز توصیف کنند.
در ۲۵ اوت، حزب الله با پرتاب ۳۴۰ موشک و ده‌ها پهپاد از جنوب لبنان و شرق منطقه بقاع، ترور فرمانده ارشد فواد شکر توسط اسرائیل در ۳۰ ژوئیه را تلافی کرد. به گفته سید‌حسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله، این اولین باری بود که پهپاد‌های این گروه از بقاع به سمت اسرائیل پرتاب شد. انتقام جویی حزب الله مدت کوتاهی پس از آن آغاز شد که اسرائیل آنچه را «حمله پیشگیرانه» خواند، انجام داد.
ادعای اسرائیل خنثی کردن حمله بزرگ‌تر حزب‌الله بود. معیار موفقیت حزب‌الله نیز این بود که با وجود حمله پیشگیرانه اسرائیل، موفق شد حمله برنامه‌ریزی‌شده «محدود» خود را انجام دهد. مشخص نیست که آیا موشک‌ها و پهپاد‌های حزب‌الله به اهداف خود رسیده‌اند یا خیر. اسرائیل به سکوت رسانه‌ای خود ادامه داده، اما سید‌حسن نصرالله تاکید کرد که زمان نیاز است تا اسرائیل متوجه خسارت‌ها شود.
سید‌حسن نصرالله در سخنرانی خود پس از انتقام‌جویی در ۲۵ اوت، چهار دلیل برای پاسخ با تاخیر حزب‌الله ارائه کرد: برای شناسایی اهداف به زمان نیاز داشتیم، لبنان می‌خواست نگرانی‌ها در اسرائیل به منظور پیش‌بینی واکنش را افزایش دهد و طولانی‌تر کند. محور مقاومت به رهبری ایران به زمان نیاز داشت تا تصمیم بگیرد که چگونه به ترور فرماندهان مقاومت پاسخ دهد و حزب الله می‌خواست زمان و مکان را برای مذاکرات آتش بس غزه در نظر بگیرد.
وی بار دیگر تاکید کرد که توافق آتش‌بس همچنان اولویت آن است. از آنجا که حزب الله به این نتیجه رسیده است که مذاکرات به جایی نمی‌رسد، بنابراین دلیلی برای تاخیر بیشتر در پاسخ وجود نداشت.
با توجه به تداوم شکست مذاکرات حماس و اسرائیل در دوحه و قاهره، باز کردن جبهه‌ای که حزب‌الله در ۸ اکتبر در حمایت از حماس و فلسطینی‌ها آغاز کرد، همچنان ادامه خواهد یافت. از آنجا که درگیری بدون نقشه راه مشخص از چگونگی پایان آن ادامه می‌یابد، جنگ حمایتی حزب‌الله نیز تا حدی فروکش خواهد کرد.
تصادفی نیست که نصرالله در سخنرانی ۲۵ اوت خود به دنبال این بود که به مخاطبان اطمینان دهد که جنگ بزرگ‌تری در حال وقوع نیست و مردم می‌توانند به زندگی عادی خود بازگردند. بنابراین، پویایی درگیری در جبهه لبنان و اسرائیل، جایی که پیش از ۳۰ ژوئیه و قبل از ترور فواد شکر، به تبادل روزانه آتش بازگشته است. ایران و حوثی‌های یمن نیز به نوبه خود تاکید کرده‌اند که پاسخ‌های خود را به ترور هنیه و حمله حدیده انجام خواهند داد.
تا به امروز، نه حزب‌الله و نه اسرائیل و نه حامیان آن‌ها ایران و ایالات متحده، خواهان یک جنگ همه‌جانبه نیستند. حمایت عمومی از اقدام نظامی علیه حزب الله ممکن است در نهایت نتانیاهو را که تاکنون تمایلی به انجام این کار نداشته است، به راه انداختن جنگ بزرگ علیه لبنان سوق دهد. اگر آنچه در گذشته صورت گرفت، مقدمه این وضعیت باشد، چنین اقدامی احتمالا پایان بدی خواهد داشت: جنگ‌های اسرائیل در لبنان در سال‌های ۱۹۸۲ و ۲۰۰۶ ناقوس مرگ برای حیات پیشینیان نتانیاهو بود.
∎
به گزارش روزنامه دنیای اقتصاد، در این میزگرد گزاره‌های زیر مورد تاکید قرار گرفت. اول؛ پس از عملی شدن پاسخ حزب الله، فعلا جنگ گسترده تری وجود ندارد، اما درگیری ادامه دارد. دوم، با جلوگیری از درگیری منطقه‌ای در حال حاضر، جنگ فرسایشی اسرائیل و حزب‌الله نباید به یک امر روتین تبدیل شود. سوم؛ بحث سطحی سیاسی در آمریکا درباره خاورمیانه راه‌حل‌های عملی کمی برای مدیریت مسائل و مشکلات این منطقه ارائه می‌دهد و چهارم؛ تداوم و نه تغییر در سیاست خارجی ایران در دوران پزشکیان برجسته خواهد بود.
راندا اسلیم همکار ارشد و مدیر برنامه حل تعارض و گفتگو‌های سطح دو در این میزگرد گفت: پس از تهاجم اسرائیل علیه تاسیسات نظامی حزب‌الله و متقابلا حملات موشکی و پهپادی حزب‌الله، دو طرف درگیر جنگ روایت‌ها شده‌اند و هر یک تلاش می‌کنند عملیات مربوطه خود را موفقیت‌آمیز توصیف کنند.
در ۲۵ اوت، حزب الله با پرتاب ۳۴۰ موشک و ده‌ها پهپاد از جنوب لبنان و شرق منطقه بقاع، ترور فرمانده ارشد فواد شکر توسط اسرائیل در ۳۰ ژوئیه را تلافی کرد. به گفته سید‌حسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله، این اولین باری بود که پهپاد‌های این گروه از بقاع به سمت اسرائیل پرتاب شد. انتقام جویی حزب الله مدت کوتاهی پس از آن آغاز شد که اسرائیل آنچه را «حمله پیشگیرانه» خواند، انجام داد.
ادعای اسرائیل خنثی کردن حمله بزرگ‌تر حزب‌الله بود. معیار موفقیت حزب‌الله نیز این بود که با وجود حمله پیشگیرانه اسرائیل، موفق شد حمله برنامه‌ریزی‌شده «محدود» خود را انجام دهد. مشخص نیست که آیا موشک‌ها و پهپاد‌های حزب‌الله به اهداف خود رسیده‌اند یا خیر. اسرائیل به سکوت رسانه‌ای خود ادامه داده، اما سید‌حسن نصرالله تاکید کرد که زمان نیاز است تا اسرائیل متوجه خسارت‌ها شود.
سید‌حسن نصرالله در سخنرانی خود پس از انتقام‌جویی در ۲۵ اوت، چهار دلیل برای پاسخ با تاخیر حزب‌الله ارائه کرد: برای شناسایی اهداف به زمان نیاز داشتیم، لبنان می‌خواست نگرانی‌ها در اسرائیل به منظور پیش‌بینی واکنش را افزایش دهد و طولانی‌تر کند. محور مقاومت به رهبری ایران به زمان نیاز داشت تا تصمیم بگیرد که چگونه به ترور فرماندهان مقاومت پاسخ دهد و حزب الله می‌خواست زمان و مکان را برای مذاکرات آتش بس غزه در نظر بگیرد.
وی بار دیگر تاکید کرد که توافق آتش‌بس همچنان اولویت آن است. از آنجا که حزب الله به این نتیجه رسیده است که مذاکرات به جایی نمی‌رسد، بنابراین دلیلی برای تاخیر بیشتر در پاسخ وجود نداشت.
با توجه به تداوم شکست مذاکرات حماس و اسرائیل در دوحه و قاهره، باز کردن جبهه‌ای که حزب‌الله در ۸ اکتبر در حمایت از حماس و فلسطینی‌ها آغاز کرد، همچنان ادامه خواهد یافت. از آنجا که درگیری بدون نقشه راه مشخص از چگونگی پایان آن ادامه می‌یابد، جنگ حمایتی حزب‌الله نیز تا حدی فروکش خواهد کرد.
تصادفی نیست که نصرالله در سخنرانی ۲۵ اوت خود به دنبال این بود که به مخاطبان اطمینان دهد که جنگ بزرگ‌تری در حال وقوع نیست و مردم می‌توانند به زندگی عادی خود بازگردند. بنابراین، پویایی درگیری در جبهه لبنان و اسرائیل، جایی که پیش از ۳۰ ژوئیه و قبل از ترور فواد شکر، به تبادل روزانه آتش بازگشته است. ایران و حوثی‌های یمن نیز به نوبه خود تاکید کرده‌اند که پاسخ‌های خود را به ترور هنیه و حمله حدیده انجام خواهند داد.
تا به امروز، نه حزب‌الله و نه اسرائیل و نه حامیان آن‌ها ایران و ایالات متحده، خواهان یک جنگ همه‌جانبه نیستند. حمایت عمومی از اقدام نظامی علیه حزب الله ممکن است در نهایت نتانیاهو را که تاکنون تمایلی به انجام این کار نداشته است، به راه انداختن جنگ بزرگ علیه لبنان سوق دهد. اگر آنچه در گذشته صورت گرفت، مقدمه این وضعیت باشد، چنین اقدامی احتمالا پایان بدی خواهد داشت: جنگ‌های اسرائیل در لبنان در سال‌های ۱۹۸۲ و ۲۰۰۶ ناقوس مرگ برای حیات پیشینیان نتانیاهو بود.
نظر شما