با قطعی مکرر برق، سالانه ۲ میلیارد دلار ضرر و زیان فقط به ۳ یا ۴ شرکت بزرگ فولادی وارد می‌شود، این در حالیست که به گفته فعالان، ایجاد یک نیروگاه ۱۰ هزار مگاواتی فقط ۲.۵ میلیارد دلار هزینه دارد؛ سوال اینجاست که چرا دولت این هزینه سنگین را به صنایع تحمیل می‌کند و چرا اراده‌ای برای تامین برق مورد نیاز صنایع به خصوص صنعت فولاد که ارزآوری بالایی دارد و می‌تواند اهداف جهش تولید را محقق سازد، در کار نیست!

فولاد مبارکه یکی از شرکت‌های بزرگ فولادی کشور است که از قطعی برق و ناترازی انرژی زیان بسیار دیده است؛ به گفته معاون اقتصادی و مالی فولاد مبارکه، عدم‌النفع شرکت فولاد مبارکه اصفهان از قطعی برق در سال جاری رقمی حدود ۵۷.۰۰۰ میلیارد ریال بوده است.  این خسارت چیز جدیدی نیست؛ حمیدرضا خسروانی‌پور، مدیر اجرای پروژه‌های انرژی و سیالات فولاد مبارکه در مورد خسارات قطعی برق در سال گذشته گفت: «با توجه ‌به ناترازی حدود ۱۵ تا ۲۰ هزارمگاواتی برق در کشور، محدودیت‌های تأمین برق در فصل گرم (نیمه خرداد تا نیمه شهریور) برای صنایع اعمال می‌شود که این محدودیت‌ها فقط در سال ۱۴۰۲ منجر به کاهش حدود ۷۰۰ هزار تن تولید تختال و زیان حدود ۱۷ هزار میلیارد تومانی برای فولاد مبارکه شده است». امسال اما گرمای شدید و رکورد شکنی مصرف برق، قطعی برق صنایع فولادی و زیان‌های ناشی از آن را تشدید کرده است.

در چنین شرایطی، تمام امید فولادسازان به مدیران دولت جدید است که با تامین پایدار انرژی و ساخت و تجهیز نیروگاه‌هایی که هزینه آن در حد خسارات سالانه قطعی برق است، از افت تولید فولاد و کاهش نرخ صادرات و ورود ارز به کشور جلوگیری کنند؛ آیا دولت جدید برنامه‌ای برای این منظور دارد، آیا سال آینده قطعی برق نخواهیم داشت؟

مرتضی بلوکی، کارشناس رسانه