ستاره سنگنوردی ایران که با فاصله چند صدم ثانیه به عنوان چهارمی المپیک رسید و دستش از مدال کوتاه ماند، اظهار داشت: همه تلاشم را کردم. یک سال، یک شب راحت نخوابیدم. تنهایی، نه مربی دارم، هیچ کسی را ندارم. تک و تنها. روز آخر هم دچار مصدومیت شدم و تاندون دستم نصفش پاره شد. نه مدال نقره، نه برنز و نه چهارمی برایم هیچ ارزشی ندارد.

وی افزود: این حرف‌ها را از غرور نمی‌زنم. من دارنده ۲۱ مدال سنگنوردی جهان هستم و افتخاراتم و مدال‌هایم از همه این سنگنوردان حاضر در المپیک بیشتر است. می‌خواهم یک چیزی بگویم. در انتهای عمق وجودم همه تلاشم را کردم و نشد دیگه. می‌خواستم برای ایران و مردمم افتخار قهرمانی المپیک را بیاورم، اما نشد.

وی افزود: ۹ صدم ثانیه با رکورد جهان فاصله دارم. من ۴ سال رکورددار جهان بودم. شرمنده هستم، هر طور بگویم جمع نمی‌شود. من قهرمان جهان هستم و قهرمان بازی‌های آسیایی هستم. چهارمی برای من توجیه نیست. من انتظار طلا داشتم.

علیپور در شرایطی که با بغض صحبت می‌کرد، اضافه کرد: تنهایی جنگیدم. به خاطر یک باخت می‌گفتند علیپور تمام شد. خیلی بی‌معرفت هستند. همه مردم کشورمان ایران را دوست دارم. خاک پای همه مردم ایران هستم. شرمنده هستم و نشد.