تا بوده همین بوده، همیشه و در همه جای تاریخ و در روزهای تاریک ورزش ایران ناخودآگاه مردم، مسئولین، کارشناسان و خود ورزشکاران به کشتی‌گیرها گره می‌خورد، آنها ساخته شده‌اند برای همین روزها. در روزهای سخت و در اردوهای بلندمدت به یادشان نیستیم، اخبار فوتبال و سایر ورزش‌های جهان را با تمام وجود پی می‌گیریم. لحظه به لحظه حاشیه‌های ورزشکاران مستطیل سبز را دنبال می‌کنیم ولی مدال و افتخار و سربلندی را از گوش شکسته‌هایی می‌خواهیم که برای این لحظات ساخته شده‌اند.
در بعضی از روزها وزنه‌برداران، بعضی وقت‌ها کاراته و تکوندو و این آخری‌ها تیراندازی هم در بزرگترین رویداد ورزشی جهان برای ما افتخار آفریدند، ولی کیست که نداند این کشتی بوده که بار مسئولیت را به عهده گرفته و برای شادی و حس غرور ما جنگیده است.
امشب اولین فینالیست این دوره المپیک ازطرف ما به روی تشک خواهد رفت. محمد هادی ساروی پسر خوب کشتی فرنگی با 26 سال سن و کوله باری از تجربه برای طلا به روی تشک خواهد رفت. طلایی که می‌تواند شروع‌کننده مدال‌های ناب ایران از آوردگاه پاریس 2024 باشد و ما را از انتهای جدول توزیع مدال‌ها بکند. جایی که بهش عادت نداریم، ما کشتی را داریم و امشب بعد از برنز امین میرزازاده به دنبال رنگ طلا هستیم.
ساروی که برنز المپیک 2020 توکیو و طلای جهانی را در کارنامه خود دارد، یکی از با اخلاق‌های ورزش ایران است، پسر زحمت‌کش در اردوهای تیم ملی و کسی که حاشیه‌ای از او به یاد نداریم، نه کری در اردوها می‌خواند و نه در قاب تلویزیون و صفحات رسانه‌ها دیده می‌شود. تمرین کار اوست و در روزهایی که برای آرامش و حس درون به او نیاز داریم سر و کله‌اش پیدا می‌شود و کار خودش را می‌کند.
او سردمدار دیگر کشتی‌گیران فرنگی است، ورزشکارانی که خودشان بهتر از همه مسئولین می‌دانند امید اول مردم به آنهاست و آنها هستند که باید از پرچم این مرز و بوم در آوردگاه بزرگ ورزشی جهان صیانت کنند. رقیب او آرتور الکسانیان است با خورجینی از مدال‌های المپیک و جهانی و مردی که کشتی را خوب مدیریت می‌کند، ولی او هم محمد هادی ساروی است با کارنامه‌ای پر از مدال از رقابت‌های جهانی، المپیک و آسیایی.
امشب ساروی باید به مصاف کسی برود که در سه رقابت قبلی قافیه را به او باخته است. باخت 4 بر 3 در قهرمانی جهان سال 2019، باخت 4 بر یک در المپیک 2020 و باخت سه بر یک در قهرمانی جهان 2022 می‌تواند دل هر کشتی‌گیری را بلرزاند، ولی پسر خوب کشتی ایران هم برای این طلا شب و روز به آرتور و کشتی‌های قبلی فکر کرده است. آرتوری که خوب بارانداز می‌کند، در فعل و انفعالات کشتی خوب رو می‌کند و از بدن قرصی در خاک برخوردار است.
ولی این قصه برای ما ایرانی‌ها تکراری است، کشتی‌گیران ما از همین روزها به دل تاریخ پیوسته‌اند، به یاد بیاوریم پیروزی بزرگ رسول خادم در فینال المپیک 1996 آتلانتا برابر ماخاربک خاداراتسف افسانه‌ای را، پیروزی فراموش‌نشدنی حسن یزدانی با آن بازگشت تاریخی در المپیک 2016 ریو برابر انور گدیف و یا آن روزهای فراموش نشدنی کشتی فرنگی در 2012 بارسلون با سه طلای المپیک که کل مردم ایران را از خود بی‌خود کرد.
امشب شب کشتی است و کشتی متعلق به ما ایرانی‌ها، امشب همه ایران دوبنده ساروی را به تن کرده‌اند تا این پسر خوب ورزش ایران به آن چه لیاقتش را دارد دست یابد.
محمدرضا تقی‌خانی