جوان آنلاین: المپیک جای عجیبی است؛ میدان تضادهاست، میدانی که حتی آن‌ها که مدعی هستند همه را در آن به یک چشم نگاه می‌کنند هم به تبعیض دچار می‌شوند. نمونه این تبعیض‌ها را این روز‌ها می‌توان در نوع رفتار با بوکسور زن الجزایری به‌وضوح دید. اینکه بوکسور ایتالیایی، چون نمی‌تواند ضربات او را تحمل کند در ثانیه ۴۶ مسابقه را رها می‌کند و بعد هم به او اتهام می‌زند، اما به‌جای محرومیت توسط اتحادیه جهانی، ۵۰ هزار دلار پاداش هم می‌گیرد، پاداشی برابر با نفر اول المپیک و مدال طلا! بوکسور مجارستانی هم این توهین را تکرار کرد، ولی اتفاقی رخ نداد. سؤال اینجاست اگر این ماجرا‌ها برعکس رخ می‌داد هم جامعه جهانی ورزش چنین واکنشی نشان می‌داد؟ اگر جای دو ورزشکار عوض می‌شد چه اتفاقی می‌افتاد؟ کمیته بین‌المللی المپیک، فدراسیون‌ها و اتحادیه‌های جهانی در ماجرای تحریم رژیم صهیونیستی ثابت کردند که تنها ادعای انسان‌دوستی دارند. پاداش دادن به توهین‌کنندگان به بوکسور الجزایری هم در همین راستا قرار می‌گیرند. 

 من یک زن هستم
ایمان خلیف الجزایری که در المپیک به چهره بسیار پرحاشیه‌ای تبدیل شد در وزن ۶۶ کیلوگرم به نیمه‌نهایی مسابقات رسید و برنز بازی‌ها را برای خود قطعی کرد که اولین مدال برای کشورش در بازی‌های پاریس شمرده می‌شود. خلیف در مرحله یک‌چهارم نهایی، آنا لوکا هاموری از مجارستان را شکست داد. قبل از مبارزه، هاموری این مبارزه را ناعادلانه خواند و تصویری را در شبکه‌های اجتماعی از یک بوکسور زن در رینگ در برابر یک هیولای شاخدار به اشتراک گذاشت، اما پس از مبارزه، این بوکسور مجارستانی حریفش را در آغوش گرفت. پس از مبارزه، خلیف به زبان مادری خود فریاد زد: «می‌خواهم به تمام دنیا بگویم که من زن هستم و زن خواهم ماند.» خلیف در مرحله نیمه‌نهایی به مصاف جانجی سووانافانگ از تایلند می‌رود. 

 مقایسه من با فلپس اشتباه است
اعجوبه شنای فرانسه به مقایسه‌اش با مایکل فلپس واکنش جالبی نشان داد. او اعتراف کرد که هرگز تصور نمی‌کرد چهار مدال طلا را در المپیک کسب کند. لئون مارشان، ستاره ۲۲ساله فرانسوی تاکنون روی هم چهار مدال طلا را در پاریس کسب کرده است؛ از جمله قهرمانی در ۲۰۰متر پروانه و ۲۰۰متر قورباغه. فرانسوی‌ها مارشان را با مایکل فلپس مقایسه می‌کنند، موضوعی که باعث شده او واکنش نشان دهد. مارشان می‌گوید: مقایسه من با فلپس دیوانگی است. فلپس و مارک اسپیتز اسطوره‌های شنا هستند و نمی‌توانم مقایسه خودم با آن‌ها را درک کنم. اصلاً فکر نمی‌کردم که چهار مدال طلا کسب کنم. در ابتدا تنها به کسب یک مدال طلا فکر می‌کردم و اکنون بسیار خوشحالم که این نتیجه فراموش نشدنی را به دست آورده‌ام.»

 اعتراف به قدرت حریف
نیگولا گربیچ، سرمربی تیم ملی والیبال لهستان بعد از شکست برابر ایتالیا به قدرت تیم حریف اعتراف و تأکید کرد تیمش باید در بازی بعدی بهتر ظاهر شود. او گفت: «با این شرایط همه نگران هستند. ما با تیمی بازی کردیم که عملکرد خیلی خوبی داشت و خیلی بهتر از ما بود. فکر می‌کنم اگر ایتالیایی‌ها مانند دو ست اول بازی کنند، هیچ تیمی قادر به شکست آن‌ها نخواهد بود. در دیدار بعدی باید بهتر از دو ست اول بازی کنیم. در واقع برابر ایتالیا در دو ست اول هیچ انرژی نداشتیم. گاهی اوقات، وقتی بازی تشریفاتی است ممکن است این اتفاق بیفتد. فکر می‌کنم بچه‌ها می‌دانند که چقدر بازی با اسلوونی مهم است. اکنون هیچ چیز مهم نیست و ما فقط باید به اسلوونی فکر کنیم. باید بهترین والیبال خود را به نمایش بگذاریم تا برنده شویم.»

 فریاد‌های محمد علی
دروازه‌بان تیم هندبال مصر به دلیل بدن تنومند و همچنین فریاد‌ها و سیوهایش مورد توجه دنبال‌کنندگان المپیک ۲۰۲۴ پاریس قرار گرفته است. محمد علی ۳۱ ساله، ۱۳۰ کیلوگرم وزن دارد و بدنش به هیچ وجه به ورزشکاران شباهت ندارد و حتی شکم بیرون‌زده او باعث می‌شود بسیاری از افراد ورود او به هر مکان ورزشی در زندگی‌اش را کاملاً بعید بدانند، اما با این حال درخشش این دروازه‌بان در دیدار‌های تیم ملی مصر مقابل مجارستان و دانمارک، تمام حاضران در سالن را وادار کرد که پس از پایان دو مسابقه به شدت او را تشویق کنند. علی که در حال تبدیل شدن به یکی از نماد‌های المپیک پاریس است، برای ایجاد ترس در دل مهاجمان به فریاد تکیه می‌کند، موضوعی که باعث شده برخی از رسانه‌ها در توصیف او بنویسند: «وقتی غرش می‌کند، صدایش در سالن ورزشی می‌پیچد.»