به گزارش خبرگزاری ایمنا، شهید سید احمد پلارک در سال ۱۳۴۴ در تهران دیده به جهان گشود؛ وی در خیابان ایران، میدان شهدا و در محله‌ای مذهبی زندگی می‌کرد و مسجد حاج آقا ضیا آبادی مأمن همیشگی‌اش بود؛ سید احمد دائماً به منطقه و خط مقدم می‌رفت و فرماندهی آر.پی‌.جی زن‌های گردان عمار در لشکر ۲۷ حضرت رسول (ص) را بر عهده داشت.

وی در ۲۲ فروردین سال ۱۳۶۶ در عملیات کربلای ۵ در سن ۲۲ سالگی به شهادت رسید؛ پیکر پاک شهید پلارک در بهشت زهرای تهران (قطعه ۲۶، ردیف ۳۲، شماره ۲۲) به خاک سپرده شده است، اما نکته قابل توجه درباره این شهید که آن را از سایر شهدا متمایز می‌کند، بوی گلابی ست که از مزار مطهرش به مشام می‌رسد؛ همچنین سنگ قبر این شهید همواره نمناک بوده، به طوری که اگر سنگ قبر وی را خشک کنیم، از سمت دیگر خیس شده و از گلاب سرشار خواهد شد؛ به همین دلیل او را «شهید عطریِ قطعه ۲۶» لقب داده‌اند.

می‌گویند شهید پلارک مثل یکی از سربازان پیامبر (ص) در صدر اسلام، «غسیل الملائکه» بوده است، «غسیل الملائکه» به کسی می‌گویند که ملائکه غسلش داده باشند و به همین علت مزار او همیشه خوشبو و عطرآگین است.

عطر بهشتی شهید پلارَک نه تنها باعث توسل مردم به این شهید شده است بلکه شاعران هفت کشور را مدهوش کرد و آنان امسال در نشست ادبی که با عنوان «فطریه عطر» به میزبانی گروه بین‌المللی هندیران با حضور جمعی از اهالی فرهنگ و اندیشه کشورهای حوزه ایران فرهنگی در ۲۲ فروردین، شب شهادت شهید پلارک برگزار شد، در رثای او شاعرانی از ایران، هند، افغانستان، تاجیکستان، بنگلادش، پاکستان و ازبکستان شعرها سرودند.

قسمتی از وصیت نامه این شهید را با هم می‌خوانیم:

«مادر! توجه کن! اگر من به زیارت امام رضا (ع) می‌رفتم، مگر شما نگران بودید، بلکه خوشحال بودید که به زیارت و پابوس امام خویش رفتم. حال شما اصلاً نباید نگران باشید، چراکه من به زیارت خدایم و خالق و معشوقم می‌روم. پس همچون مادران شهیدپرور، استوار و محکم باش و هر کس خواست کار خلافی بر ضد انقلاب انجام دهد، جلویش بایست، حتی اگر از نزدیک‌ترین کسان باشند.» (ظهر عاشورا ۱۴۰۶ - ۶۵/۶/۲۴)